Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1990, Síða 26

Margt er vandaverkið. Frá Blindravinnustofu.
möguleika til að byggja öflugt
sölukerfi með virkri markaðssetningu
áþeirri vöruog þjónustu semframleidd
er. Atvinnutækifæri verða til þegar
framleidd er gæðavara sem hægt er að
selja, þetta er staðreynd sem oft vill
gleymast.
Fyrirtæki sem þetta verður ekki
óskilvirktbákn. Við uppbygginguþess
verður einfaldlega að gæta þess að
svo verði ekki og það verður meðal
annars gert með því að skipuleggja
fyrirtækið á eftirfarandi hátt:
Treysta verður sjálfstæði hvers
vinnustaðar og þeir verða að hafa
hvatningu að ákveðnum markmiðum,.
Stjóm fyrirtækisins þarf að vera
skipuð fulltrúum félagsmálaráðu-
neytis, menntamálaráðuneytis,
verkalýðsfélaga, iðnrekenda, for-
stöðumanna vemdaðra vinnustaða og
ef til vill fleiri aðila.
Fyrirtækið verður að njóta
ríkisstyrks vegna viðbótarkostnaðar
sem rekstur verndaðra vinnustaða
hefur í för með sér umfram rekstur
venjulegra fyrirtækja og vegna
stofnkostnaðar. Fyrirtækið á að fá
ákvörðunarvald um stofnun eða
uppbygginguvinnustaðaogútdeilingu
rekstrarstyrkja og stöðugilda sem
félagsmálaráðuneytið eða stjórnar-
nefnd um málefni fatlaðra hefur í dag
í umboði þess. Þarna komi til
valdframsal sem ætti tvímælalaust að
skila betri nýtingu á fjármagni heldur
en er í dag og jafnar möguleika
einstakra vinnustaða til að fá
fjárveitingu og þjónustu. Það er með
öllu óþolandi að rekstraraðilar sumra
vemdaðra vinnustaða geti vaðið í
fjárveitingum til rekstrar og ráðningar
starfsfólks á meðan aðrir eru hafðir
gjörsamlega í svelti.
LOKAORÐ
Það er vandasamt að spá í framtíð
og framvindu mála, ekki síst framtíð
vemdaðra vinnustaða sem eru flestir
hverjir mikið háðir stuðningi og stefnu
ýmsra áhrifamikilla aðila eins og t.d.
ríkisvaldsins, samtaka fatlaðra,
sérfræðinga og aðstandenda fatlaðra.
Ég tel hins vegar að með því að
endurskipuleggja atvinnumál fatlaðra
eins og ég hef lýst í þessu erindi mínu
megi bylta viðhorfi almennings og
stjómvalda til fatlaðra þannig að
viðhorfið verði ekki áfram það að það
sé vandamál að hafa fatlaða í vinnu.
Við eigum að leggja niður orðin
verndaður vinnustaður sem hafa
neikvæða merkingu. Það er ekki verið
að vernda eitt eða neitt fyrir einum eða
neinum.
Við eigum ekki að vemda fatlaða
fyrir því að vinna á almennum vinnu-
markaði, við eigum að stuðla að því
að þeir geti það ef þeir vilja það sjálfir.
Ef þeir vilja það ekki sjálfir eigum við
að bjóða þeim vinnu í myndarlegu
fyrirtæki sem ereins og önnurfyrirtæki
að öðru leyti en því að það er ef til vill
örlítið flóknara vegna þess að það er
ekki endilega byggt upp eftir
markaðslögmálum, heldur er það
byggt upp eftir félagslegum þörfum
einstaklinganna sem vinna hjá því.
Aðalsteinn Steinþórsson.
LJOÐ
Við spegilslétt vatnið
sit ég einn
læt litbrigði sólseturs
töfra mig um stund
burt frá amstri daga.
Við ilm haustlaufa
halla ég mér
að þér móðir jörð
lít birtu bregða
mjúkt myrkrið
hefja stjörnum lýsta nótt.
Spyrjandi ég virði
fyrir mér
óendanleik hininhvolfsins
við blikandi mergð Ijósa
fylltur þakklæti
fyrir að hafa aftur fengið
að líta dagsins Ijós.
Og í eftirvæntingu
þeirri
sem að sönnu ríkir
í tilveru minni
þræða margbrotnar
tilfinningar
hugskot mitt.
Ein
hefur sest að
í hjarta mínu.
Ágúst Óli.
HLERAÐ
í HORNUM
Framhald af bls. 31
Haukur pressari, sem lengi var á
Vífilsstöðum var alltaf á spani með
pressujárn og tilheyrandi. Einu sinni
fékk hann vinnu hjá Loftleiðum við
að pressa einkennisbúninga og fór
jafnvel heim til manna þeirra erinda.
Einu sinni sá hann kunningja sinn
hinum megin götu í Austurstræti og
kallaði: „Ég er búinn að fá embætti".
„Jæja“, kallaði hinn, „hvaða embætti
er nú það?“ „Pressembætti". var
svarið.
*
Fljótfær var Haukur og mismælti sig
illa. Einu sinni sagði hann: „Hevítið
hann Gísli bóndi, ólyginn og merki-
legur."
26