Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1990, Qupperneq 35

dag, það styttir tímann fyrir bömin og
gefur þeim fullorðnu frið til að ljúka
síðustu verkunum. Það er nú alltaf
verið að tala um að þetta sé hátíð barn-
anna, en í annríki undirbúningsins eru
þessi litlu skinn oft álitin vera dálítið
fyrir og þess vegna er sjónvarpið kær-
komið afþreyingarefni meðan beðið
er.
Og svo kemur aðfangadagskvöld
— helgasta kvöld ársins. Ég hló nú oft
að því í gamla daga að þarna rembdist
maður eins og rjúpan við staurinn að
hafa stofuna fína og fágaða og svo á
hálftíma á aðfangadagskvöld fór allt á
hvolf. Bréf, bönd og spjöld út um allt.
En þetta tilheyrir. En aðfangadags-
kvöld er og verður alltaf sá þáttur jól-
anna sem mér þykir vænst um. Jóla-
dagamir líða svo við matartilbúning,
sælgætisát, lestur jólabókanna og sjón-
varpið að ógleymdum blessuðum
fjölskylduboðunum, sem eru víst víð-
ast hvar ómissandi þáttur í jólahaldinu.
Og er ekki líka ágætt að heimsækja
fjölskylduna og bjóða henni heim til
sín þessa daga. Það er að verða svo
alltof lítið um að fólk heimsæki hvert
annað og víst margt sem kemur þar til.
Meiri vegalengdir og minni tími í
þessu þjóðfélagi hraðans og svo sjón-
varpið. A.m.k. held ég að fólk sé ekkert
orðið ómannblendnara en áður var.
Því maður er nú einu sinni manns
gaman.
Sú birta sem stafar frá jólunum
lýsir upp skammdegi okkar. Fólk hugs-
ar öðru vísi þegar þau nálgast, verður
gjafmildara og leiðir hugann e.t.v.
meira að högum náungans. Það er
ekki hægt að útskýra af hverju jólin
hafa þessi áhrif, þetta er bara svona.
Og við skulum vona að jólin og sá
andi sem svífur í kringum þau, haldist
óbreyttur og að við getum yljað okkur
við minningamar um þau frá liðnum
árum, rifjað upp bernsku- og æskujól
okkur til yndis og ánægju. Það er svo
ótal margt sem felst í orðinu „Manstu"?
Og hvar værum við stödd, ef engin
væru jól.
Asgerður Ingimarsdóttir.
Umbrotsljóð frá Geðhjálp
Aö haustdægrum
Nú Ijómar af Ijóðum.
Lítil börn í garðinum.
Suðræn sumargolan
um sælu blómin.
En haustsins höfgi
hefur innreið sína.
Brátt falia á fjöllum
fjólur og grös.
Gunnar Ólafur.
Á meðan dagarnir
einn og einn
hver á sinn mislita hátt
detta af almanakinu
og marka sín spor
á tilveruna mína
stór og smá
reyni ég
af öllum mætti
að mæta hverri stund
með sól og sumar í augum.
Ágúst Óli.
Vatnsberaöld
Frelsisvindar fara um álfur
finn mér ólga í blóði sjálfur
ókunn mögn er milda þraut.
Sé ég vini saman ganga
sætta bræður, rós á vanga
þjóðir stefna beina braut.
Leifur.
Ljóð um hversdagslega hamingju
Hamingjan
sveipast um göturnar
eins og grá slæða.
Grár bjarmi
skín á görðunum
og á götunum.
Og á leið minni
í borginni
er marglitt
mistrið
í sólinni
allt í kring um mig.
Birna.
Fákurinn frái
hann þýtur á röstinni
rétt eins og bjargfuglinn
ber sig til flugs.
Nemur hér land í vorsali vinda
vökulum augum rennir á tinda
fuglinn sem langvinnt flugið þreytti
fagnandi því sem öllu breytti.
Ágúst Óli.
Einmana ég sjaldan er
á ég gljúpan huga.
Vasklega á vængjum fer
vorsins dægurfluga.
Gunnar Ólafur.
Er sunnanblærinn syngur Ijóðin sín
ég sest í laut og læt mig aðeins
dreyma
um ást og von að brosir þú til mín
og eitt er víst að þér ég mun ei
gleyma.
Dagbjört.
Heiðarró
Ungur var ég áður
og í heiði gekk.
Heill og engum háður
hest minn beizlað fékk.
Svipmyndir úr ljóðablaði Geðhjálpar ylja
vonandi einhverjum.
Stuðlabergseyjarnar
gusu upp úr hafinu
í fornöld á jörðu
þá Guð skóp jörð.
Löngun til
frelsis og friðar
umlykur mann
hér út í hvítfextum
haföldugeim.
Þú sem hér ræður
lát fleyið mitt svífa
þangað sem líkami
og sál geta hvílst.
Sigurlaug.
Flaug í fjarska sólin
fuglinn söng í mó.
Blánuðu manna bólin
að baki í heiðanna ró.
Leifur.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
35