Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1996, Blaðsíða 18

var. Þegar Vinnu- og dvalarheimilið
var svo fært inn á föst fjárlög féll
húsaleiga til Sjálfsbjargar alveg niður
og nú um fimm ára skeið hefur engin
húsaleiga verið greidd af ríkinu og
skapað landssambandinu órnælda
erfiðleika, orðið til þess að fjáröflun
öll hefur orðið tímafrekari og um-
fangsmeiri einnig.
Hins vegar mun þetta húsaleigu-
mál verða fyrir dómstólum rekið.
Hollvinir Sjálfsbjargar er sú leið
sem landssambandið hefur að undan-
förnu byggt mjög á. Menn gerast
svokallaðir hollvinir Sjálfsbjargar,
leggja fram árlegt framlag eftir efnum
og ástæðum, viðbrögð verið afar góð
og nú munu hollvinir þessir vera um
2155 og bjarga miklu um fjárhaginn
- fastur grunnur og farsæll til að
byggja á.
Happdrætti Sjálfsbjargar hafa ver-
ið mjög sveiflukennd og skilað mis-
jöfnum árangri. Auk þessa hefur
Sjálfsbjörg notið ríkisstyrks á fjár-
lögum, en um hann því miður nokkur
óvissa í ár en vonir standa þó til að úr
rætist, enda um hreina handvömm að
ræða í fjárlaganefnd. Starfslið Sjálfs-
bjargar - landssambandsins er ekki
margt, aðeins fjórir fastir starfsmenn.
Skipulag Sjálfsbjargar er þannig að
á aðalþingi er kosin fimm manna
framkvæmdastjórn sem fundar allþétt
og þar eru þrír til vara.
Síðan er sambandsstjórn sem fund-
ar tvisvar á ári og þar á hvert félag
sinn fulltrúa auk framkvæmdastjómar
sem þar á sinn sjálfsagða sess.
Fyrir aðalþingið nú sitja í fram-
kvæmdastjórn: Guðríður Ólafs-
dóttir Kópavogi, formaður; Birna
Frímannsdóttir Hveragerði, ritari;
Sigurður Bjömsson Reykjavík, gjald-
keri og meðstjórnendur þau: Baldur
Bragason Akureyri og Björg
Kristjánsdóttir Bolungarvílc.
Varastjóm skipa: Kolbrún Dögg
Kristjánsdóttir og Ólafur Jensson.
En aðalþingið mun eflaust eiga
eftir að segja sitt um stjómarskipan .
Lauslega er svo farið yfir þá viða-
miklu starfsemi sem í Sjálfsbjargar-
húsinu er og þó allt hafi það áður með
einum eða öðrum hætti verið tíundað
þá eru svo góðar vísur aldrei of oft
kveðnar. Má þar fyrst nefna Vinnu-
og dvalarheimilið þar sem íbúar munu
rúmlega 40, ómetanlegtathvarf þeim
sem þurfa á þeirri þjónustu að halda
sem þar er veitt. Sýnir og sannar hver
þörf er á því að fleiri slík rými væru á
hverjum tíma til staðar.
Nú síðan er það svo Dagvist Sjálfs-
bjargar sem rekin er á vegum Vinnu-
og dvalarheimilisins og vel hefur
verið kynnt hér á vettvangi. Þá er það
sundlaugin góða á sömu vegum og
sótt mikið.
Síðan má nefna hina ágætu sjúkra-
þjálfun sem þama er rekin - STJA
- en um rekstur hennar er nú sérstakt
eignarhaldsfélag þ.e. starfsmenn
stöðvarinnar, en var áður ein af rekstr-
areiningum Vinnu- og dvalarheim-
ilisins.
Nú Reykjavíkurfélagið hefur sína
aðstöðu þar sem dagvistin var
áður, en þar er um mjög líflegt og
fjölbreytt starf að ræða. Og svo er í
húsinu ný starfsemi, en það er Tón-
stofa Valgerðar sem flutti inn 1 .apríl,
en viðfangsefnið þar er músikþerapía
sem víða hefur vel reynzt. Eins og
menn vita er Hjálpartækjabankinn,
sem var stórkostlegt framfaraspor á
sínum tíma, til húsa þarna ennþá, svo
og var Ferðaþjónusta fatlaðra þama,
en á hvom tveggja orðið nokkur breyt-
ing. Össur h.f. hefur keypt Hjálpar-
tækjabankann og Ferðaþjónusta fatl-
aðra flutti í aðalstöðvar Strætisvagna
Reykjavíkur.
Að lokum fengum við fróðleik
nokkurn um innra starf landssam-
bandsins, en þar kemur auðvitað til
sem bezt lifandi samband við hin
einstöku félög vítt um land og aðstoð
við félögin sem og einstaka meðlimi.
Ríkur þáttur í starfinu er samband-
ið við félögin úti á landi og Guðríður
sagði að á hennar tíma sem formanns
hefðu 6 félög verið heimsótt og með
haustinu yrði þráðurinn tekinn upp að
nýju.
Sjálfsbjörg - landssamband er svo
í raun ábyrgt fyrir heildarstarfi félag-
anna, samræmingu sjónarmiða í meg-
inmálum, málsvari út á við gagnvart
stjómvöldum og löggjafa og hefur þar
verið ærið að erja að undanfömu s.s.
menn þekkja. Fylgzt er sem bezt með
í málefnum fatlaðra, nýjum áherzlum
og baráttumálum sem og það að halda
sem allra bezt fengnum hlut í hverju
einu. Mjög þýðingarmikill þáttur
varðar ráðgjöf til fatlaðra um hin fjöl-
breytilegustu málefni þar sem Lilja
Þorgeirsdóttir hefur alltaf ærnu að
sinna og máske ríflega þó.
s
128 ár hefur afgreiðsla P - merkisins
verið hjá landssambandinu og er
ótrúlegt hve það hefur hlaðið utan á
sig. Einmitt í þeim málum er nú sitt-
hvað að gerast vegna EES-samnings-
ins - staðlar þannig að sömu merki
gildi í öllum aðildarlöndum ESB og
þá EES löndunum einnig. í framhaldi
af því er óvíst um hvar afgreiðsla þess
verður.
Það væri raunar að æra óstöðugan
að fara hér að einhverju gagni ofan í
öll viðfangsefni daganna, en megin-
málið það að veita sem flestum sem
bezta þjónustu á sem flestum sviðum.
Þar skipa ferlimál í merking víðri
stóran sess, enda eiga þau að vera
eðlilegur og sjálfsagður þáttur sam-
félags okkar sem varðar miklu fleiri
18