Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1996, Qupperneq 16

HEIMSÓKNIN
s
Ibandalagi 22ja félaga er augljós-
lega erfitt uin vik varðandi stöðugt
og lifandi samband bandalags og fé-
laga en þó skal fullyrt hér að það er
ævinlega allnokkuð og það sem þar
hjálpar til er m.a. það fyrirkomulag
að hvert einasta félag á fulltrúa sinn í
stjórn bandalagsins. Fréttabréfið
reynir að birta reglulega fréttir frá
félögunum m.a. með því að tíunda það
helzta úr ritum og skýrslum þeirra og
þykir sumum nóg um.
Fyrir allnokkru var sá siður upp
tekinn að formaður og framkvæmda-
stjóri bandalagsins fóru í nokkuð
formlegar heimsóknir til einstakra
félaga til að fá þar af fregnir og rit-
stjóri hefur þá fengið að fljóta með til
þess svo að koma einhverju til skila
inn í Fréttabréfið.
Hér er um góðan
sið og gagnlegan að
tefla og vonandi að
framhald verði á sem
allra bezt.
A síðsumardegi var
nú haldið í eina slíka
heimsókn og að þessu
sinni til Styrktarfélags
lamaðra og fatlaðra
sem er með bæki-
stöðvar sínar á Háa-
leitisbraut 11-13.
Það var fram-
kvæmdastjóri félags-
ins, Sigrún Benedikts-
dóttir, sem tók á móti
þríeykinu, bar okkur
kveðju formannsins, Þóris Þorvarðar-
sonar, sem því miður gat ekki verið
með okkur, skenkti okkur kaffi, stikl-
aði síðan á stóru um starf félagsins og
sýndi okkur svo í lokin aðstöðu alla.
Húsrýmið er vistlegt og vistarverur
margar en ennþá meir um vert hversu
við fundum andrúmsloft allt hlýlegt
og vermandi viðmót allra þeirra er á
okkar vegi urðu.
Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra,
sem stofnað var 1952 er eitt stofn-
félaga Öryrkjabandalagsins, en frum-
kvöðlar félagsins foreldrar bama sem
fengið höfðu hina illvígu og afdrifa-
ríku mænuveiki í faraldri þá á undan
svo og læknar og annað áhugafólk um
bætta þjónustu við fatlaða, sem þá var
Sigrún
Benediktsdóttir.
allt önnur og ólíkt lakari en nú er. í
raun lyfti félagið Grettistaki á sínum
tíma varðandi meðferð og þjálfun fatl-
aðra bama alveg sér í lagi. Jónína
Guðmundsdóttir forstöðukona stöðv-
arinnar hefur frá upphafi starfað, með
hléum að vísu og enn er hún að með
atorku sína og útsjónarsemi að
ógleymdri allri lipurðinni, en síðar
að starfsliði. Sigrún sagði að auðvitað
þyrfti hugmyndafræði félaga eins og
Styrktarfélagsins að vera í stöðugri
endurskoðun, laga sig sem bezt að
þörfum og kröfum hvers tíma, mæta
þeirri þjónustuþörf sem mest er að-
kallandi þá og þá, mæta nýjum að-
stæðum, nýjum fötlunarhópum sem
fyrst og bezt. I þessu sambandi minnti
Sigrún á misþroska börnin sem nú
væru í mikilli þörf fyrir iðjuþjálfun
t.d. en biðlistinn væri langur, biðtími
í þjálfun hálft ár jafnvel eftir meðferð
sem brýn væri og bjargað gæti miklu,
forðað mörgum harmleik í lífi þessara
barna. En börnin eru tekin í próf 1-2
mánuðum eftir að þau komast á bið-
lista og foreldrum og skólum þá veitt
ráðgjöf. Fleiri iðjuþjálfa þyrfti til en
ekki auðhlaupið að aukningu í samn-
ingum við Tryggingastofnun ríkisins.
I þessu sambandi barst talið að iðju-
þjálfamenntuninni sem ennþá er
erlendis og þeim vonum sem bundnar
eru við iðjuþjálfanámsbraut við
Háskóla íslands árið 1997, en
Öryrkjabandalag íslands hefureinmitt
mælt mjög eindregið með því fram-
faraspori.
Sigrún kvað nauðsyn til bera að
auka sem fyrst og bezt þjónustuna
við misþroska bömin án þess að þurfa
úr annarri þjónustu að draga, enda
væri húsnæði nægt, fleiri iðjuþjálfa
þyrfti aðeins til. Hún taldi nauðsyn á
góðu samstarfi við Foreldrafélag mis-
þroska barna. Sigrún
kom enn inn á hug-
myndafræðina, þar
sem aðalatriðið væri
alltaf það, að hagur
skjólstæðinganna
væri hafður í fyrir-
rúmi. Samhæfing og
samstarf félaga væri
mikil nauðsyn, sam-
eina yrði kraftana til
hagsbóta fyrir alla,
gæta þess að dreifa
ekki hvað þá sundra
kröftunum. Sigrún
kvað hina félagslegu
starfsemi í föstum
skorðum, en félagar
væru í kringum 200 -15 manna fram-
kvæmdaráð væri kjörið og svo aðal-
stjórn félagsins að sjálfsögðu. Hún
sagði Kvennadeild SLF ómetanlegt
starf hafa unnið gegnum tíðina bæði
varðandi æfingastöðina og starfið í
Reykjadal, en nokkurt hlé væri á starfi
deildarinnar nú.
Hún sagði frá Félagi áhugafólks
um Reykjadal, sem nýstofnað væri,
þar sem fyrst og fremst væru foreldrar
barna sem þar dveljast, en áhugafólk
einnig. Hún sagði að nauðsynlegt
væri að fá inn í félagið fólk sem notið
hefði þjónustu í Reykjadal á liðinni
tíð. Sigrún benti á hina gífurlegu þýð-
ingu æfingastöðvarinnar með 24 þús-
und meðferðir á síðasta ári, þar sem
sjúkra- og iðjuþjálfun barna og ungl-
16