Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Blaðsíða 47

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Blaðsíða 47
í DRAUMI ER HANN ALDREI í HJÓLASTÓL Ingólfur Örn Birgisson þýddi ú ímyndar þér sjálfsagt að heimili Christophers Reeve líkist sjúkrastofnun eða meðferðarheimili, þar úi og grúi af öndunar- og læknistækjum, köplum og vírum og að þar angi allt af sótthreinsuðum skurðstofutækjum. En þar ferðu villur vegar. Ekkert í stóru einbýlishúsi kvikmyndaleikar- ans með frábæru útsýni við stöðu- vatn í Bedford í klukkutíma fjar- lægð frá New York, gefur vísbend- ingu um að þar sé heimili manns sem hefur verið lamaður frá hálsi og niður úr síðan hann datt af hestbaki fyrir þremur árum. í slysinu brotnuðu tveir hryggjarliðir í leikaranum góðkunna, sem allir þekkja sem Súpermann. Óbugandi stjarna kvikmyndanna Við nánari eftirgrennslan, gætir þú tekið eftir því að dyrakarmurinn hefur verið víkkaður lítillega og gólfið aðlagað hjólastólnum hans Christ- ophers. Stólnum stjórnar hann með andardrættinum í gegnum rnunn- stykki. „Ég get ekki gengið meira”, segir hann, „en það þýðir ekki að ég geti ekki hreyft mig”. Christopher Reeve er óbugandi. Hann er súpermannstjarnan; Boston- búinn; Minningar dagsins (The Re- mains of the day) og eftirminnilegur úr mörgum myndum öðrum. I dag berst hann hetjulega gegn fötlun sinni þar sem hann nærist af sjúkrafæði og endurhæfir líkama sinn í bílskúrnum sem var breytt í leikfimisal. Og hann hefur hugleitt tilboð um að endur- vekja feril sinn á hvíta tjaldinu. Christopher rifjar upp sársauka- fullu leiðina til baka í sjálfsævisögu sinni „Enn ég” eða “Still me”, sem nýlega var gefin út í Bandaríkjunum. Þar segir hann frá svartasta skamm- deginu eftir slysið, hvernig hann skipulagði endinn á lífi sínu, en eiginkona hans, Dana, sagði við hann: „Þú ert ennþá þú og ég elska þig”. VIÐTAL VIÐ CHRISTOPHER REEVE, FYRRUM SÚPERMAN SEM LAMAÐIST í SLYSI FYRIR ÞREM ÁRUM Hjólastól stjórnað með andardrættinum Skriftirnar voru einskonar barátta innan frá, ritjar hann upp í viðtalinu. Að tala, tekur sinn tíma vegna þess að stundum hefur hann ekki nóg loft til að ljúka við setninguna. Varirnar rnynda orðin en ekkert hljóð heyrist og hann þarf að bíða eftir næsta skammti af lofti. Þessi sífelldi útblástur á lofti myndar loftþrýsting. Þetta er sárs- aukafullt og er stöðug áminning til Christophers um að hann geti ekki andað án aðstoðar. -Ekki meira en klukkutíma á dag í öllum tilvikum. Leiðsla er leidd inn í háls og tengir hann til frambúðar við öndunarvélina. Óvænt hljóð hræðir gestinn. Hann ímyndar sér hið versta, en Christopher leiðréttir það snögglega með því að sýna hvað kom upp á. Fjárhagsleg endurskipulagning á loftstreyminu og alltsaman verður eðlilegt á ný. Það er sama með vöðvakrampann sem fer reglulega um líkama hans. Hvernig sem öllu er háttað þá gleymir þú fljótt í hvernig ásigkomu- lagi hann er, og þar á framkoma Dönu, konunnar hans, stóran þátt. Þú átt hálft í hvoru von á að sjá þau í hátíðlegum samræðum, en í staðinn er Dana að spyrja Christopher hvað hann vilji fá í kvöldmat. Þau skipta á milli sjón- varpsrása um leið og hún segir honum bæjarslúðrið og spyr hann ráða um myndina sem hún er að leika í. „Ég þakka Guði fyrir að líf okkar er aftur orðið eðlilegt.” Christopher, hversvegna skrifaðir þú bókina Enn ég? “Ég vildi að fólk skildi hvað það er að lifa með skaddaða mænu. Með því að segja sögu mína vonast ég líka til að fólk skilji betur hina læknisfræðilegu þætti og fái hugrekki til að skilja það betur, svo þróunin haldi áfram” Fannst þér gaman að skrifa bókina? ,,Það var sársaukafullt en ástríðunnar virði. I heilt ár var ég að vinna við þetta verkefni. En ég hafði ekkert skrifað síðan ég var í háskólanum fyrir 27 árum síðan, þannig að þetta var tvöföld áskorun, bæði líkamleg og vitsmunaleg.” Hver er boðskapurinn í henni? „Sumir gætu misskilið orð mín og daginn eftir færi ég að umorða það betur, ef mér þætti svo. Og svoleiðis hefur það gengið í yfir 300 blaðsíður sem bókin er.” Hvernig er eðlilegur dagur í lífi þínu? Dana: „Má ég svara þessari, Chris? Ég held það sé auðveldara. Chris vaknar klukkan átta. Yfirleitt vakna ég örlítið fyrr til að geta sinnt sex ára gömlum syni okkar, Will. Hjúkrunar- SJÁ NÆSTU SÍÐU Ingólur Örn Birgisson FRÉTTABRÉF ÖRYRKJAB ANDALAGSINS 47

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.