Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1999, Síða 34

/
Guðríður Olafsdóttir félagsmálafulltrúi:
s
Iþróttasambandi fatlaðra óskað
velfarnaðar á tímamótum
Fyrir 20 árum var Iþróttasamband fatlaðra stofnað.
í tilefni af tveggja áratuga starfi efndi sambandið
til móttöku í Ársal, Hótel Sögu, á afmæli sínu þann
17. maí s.l. Á staðinn var mætt margt góðra gesta, velunn-
arar íþrótta fatlaðra, stjóm og íþróttaiðkendur sjálfir til að
samfagna IF með þennan áfanga.
Allir sem til þekkja hljóta að
viðurkenna það mikla starf sem unnið
hefur verið af íþróttasambandi fatlaðra
og aðildarfélögum þess undanfarna
áratugi. Öllum landsmönnum er
sjálfsagt kunnugt um þau afrek sem
fatlað íþróttafólk hefur unnið og fært
með sér heim hvem frækilegri sigurinn
af öðrum.
Alla tíð hefur eitt af kjörorðum ÍF
““ verið “Stærsti sigurinn er að vera
með,” þetta kjörorð segir e.t.v. meira en nokkuð annað
um starf sambandsins. Ölljákvæð umfjöllun og hvatning
í garð fatlaðra er af hinu góða. Það starf sem fram fer
innan þessa félagsskapar er ekki eingöngu til að byggja
upp afreksfólk, það er ekki síður mikilvægur þáttur að þar
er lögð áhersla á að allir noti krafta sína eftir bestu getu.
Með því móti fær fólk tækifæri til að þjálfa til betri líðanar,
líkamlega jafnt sem andlega, efla sjálfstraust sitt og
lágmarka þá lýtakennd sem margir fatlaðir bera innra með
sér. Á þessum tímamótum sendir Öryrkjabandalag íslands
bestu óskir um bjarta framtíð til íþróttasambands fatlaðra.
Guðríður Ólafsdóttir.
Til ÍF 20 ára
Guðríður
Ólafsdóittir
Heill ykkur vinir sem eigið í hjarta
áhuga, víðsýni og lífstrú svo bjarta.
Mottóið einlæga: Ekki að kvarta.
Árangri góðum þið náið að skarta.
Frá móttökunni.
Hugann að rækta og höndina að styrkja,
heit ykkar djarft er sem flesta að virkja.
Holl veitir iðkunin heilsubót góða
hreysti og djörfung mun sérhverjum bjóða.
Merki þið reistuð um manndáð í verki
margt orkar viljinn, hinn ótrauði, sterki.
Áfram til heilla skal götuna ganga.
Gæfu og sigurlaun megið þið fanga.
H.S.
Þessar litlu heillaóskir frá bandalaginu flutti Guðríður
Ólafsdóttir í umræddri móttöku.
Hlerað í hornum
Það var í upphafi dráttarvélaaldar á
landi hér. Bóndi einn fékk sér
dráttarvél og fékk nokkra tilsögn í því
helsta og hélt svo vígreifur vel af stað
út á túnið.
En þegar hann nálgaðist dýjasvæði á
túninu kom í ljós að bóndi hafði ekki
lært nógu vel hvernig stöðva skyldi
dráttarvélina. Bóndi var hins vegar
alvanur hestum og nú hugðist hann í
vandræðum sínum nota sömu
aðferðina en á þá blístraði hann ætíð
þegar þeir áttu að stansa.
Nú heyra menn blístur bónda og sjá
hann svo aka beint ofan í kelduna,
blístrandi hástöfum.
***
Alþingismaður einn var talinn
hagsýnn vel og nýtti tíma sinn einkar
vel. Hann ók einu sinni milli byggðar-
laga á jeppa sínum í mikilli hálku og
vildi ekki betur til en svo að hann velti
jeppanum hálfhring svo hann snéri
hjólum til himins.
Þingmaðurinn fer heim á næsta bæ til
að hringja eftir aðstoð, en heldur að
því búnu aftur að bíl sínum. Tók
keðjur út úr bílnum og fer að setja þær
á. Þá ber þar að mann á bíl sem horfir
forviða á aðfarimar, skrúfar síðan nið-
ur rúðuna og kallar:“Ég veit það er
auðveldara að setja keðjurnar á svona
en er þetta nú samt ekki fulllangt
gengið að hvolfa bílnum til þess
arna”.
***
Fljótfær náungi var að lýsa því að
systir hans væri örvhent. “Það er
alveg merkilegt með Siggu systur.
Hún sker með hníf, klippir með
skærum en skrifar svo með hægri
hendi”.
34