Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2000, Qupperneq 43

Fréttaþjálfinn
Rétt þegar blaðið var að fara í
prentun barst hingað árviss
póstur og ágætur um leið. Þetta var
Fréttaþjálfinn, 13.árgangur - skóla-
blað útskriftarnema þriðju annar
Hringsjár.
Efnið er að vanda fjölbreytt.
Eiríkur Vernharðsson skrifar rit-
stjórapistil og Brynja Garðarsdóttir
annan pistil. í báðum pistlum endur-
ómar þakklætið til Hringsjár og þess
frábæra starfsfólks sem þar leiðir og
leiðbeinir.
Verðug og sönn er löng grein um
Kúrda og hina réttmætu en blóði
drifnu frelsisbaráttu þessarar þraut-
píndu þjóðar sem býr í Tyrklandi,
írak, íran og Sýrlandi. Merkilegt er
að samfélög þjóðanna skulu ekki
bregðast við til bjargar.
Uppskriftir að gómsætum réttum
prýða blaðið, skreyttar skemmti-
legum teikningum.
Breytingar nefnist athyglisverð
grein eða hugleiðing Eiríks Vern-
harðssonar. Hann segir m.a: “Ef við
getum ekki breytt okkur líkamlega
getum við tekið á andlega þættinum
og breytt viðhorfi okkar til okkar
sjálfra og þess sem er að hrjá okkur.”
Og svo segir Eiríkur: “Lítum alltaf á
björtu hliðamar... og munum það að
það er alltaf ljós við enda gangsins þó
að hann geti verið þröngur og
dimmur.” Þórunn Guðmundsdóttir
hefúr tekið hið fróðlegasta viðtal við
Maríu Kjeld um Fullorðinsfræðslu
fatlaðra og munu þeir sem lesa verða
margs vísari. Hressilegt viðtal er við
Þorkel Jóhann Steindal (sjálfsviðtal?).
Hann segir námið í Hringsjá frábært,
góður andi og hann ákveðinn í að
halda áfram á menntabrautinni.
Jóna Margrét Kristinsdóttir á
skemmtilegt viðtal við keramik-
listakonuna Ingu Elínu sem er með
verkstæði að Álafossi en gallerí við
Skólavörðustíg. Myndir af hinum
stílhreinu og fagurlega gjörðu
munum Ingu Elínar prýða viðtalið.
Svo eru þessi líka indælu ljóð eftir
Elísabetu Nönnudóttur og Ragnhildi
Hjaltadóttur. Sýnishorn þeirra er að
finna hér í blaðinu. Þetta er prýðis-
blað og til sóma fyrir nemana.
H.S.
Þórhallur
Hróðmarsson:
Áramót
1999-2000
Ef öldin er liðin, þótt enn vanti ár,
upp á það hundrað sem skyldi.
Að tíu' yrðu níu og tapaðist ár,
tugurinn efalaust þyldi.
Um framhaldið ótta samt fyllist ég
og forðast að hugsa til enda,
hvar allir þessir, sem þennan veg
þræða nú, muni lenda.
Flest, sem er talið fjær og nær,
fara hlýtur í klessu.
Því allir sjá hvaða örlög fær
einingin eftir þessu.
Milli' einhvers, sem til er og er ekki til
er agnarsmátt bil, sem núll við köllum,
að tala um núllið sem tímabil,
tæpast er bjóðandi öllum.
Hvert tímabil á sér upphafsstað
og einhvers staðar enda,
ef upphafið er þar, sem endar það,
endarnir saman lenda.
í raðtölukerfi vort ártal er,
þótt ei skilji núllistar blíðir,
þótt núllum þeir raði og raði sér,
reynast þau núll um síðir.
Þ.H.
Leiðrétting
I^síðasta tölublaði var ágætis ljóð eftir Þórhall en inn í eina vísuna
slæddist meinleg villa í prentvinnslu. Þetta er önnur vísan í Matarást
Þórhalls:
Núna þegar kominn er með kransa
kemur oftlega í huga mér:
Hver er ástin einasta og sanna
ástin sem að stöðugt fylgir þér?
Höfundur er velvirðingar beðinn.
Ritstjóri.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
43