Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2000, Side 55

í sönnu sólskinsskapi. Frá ferð Dvalarfólks.
Styrkveitingar hvers konar ber að
efla sem allra mest, því affaksturinn
er einkar góður.
Sumarið 1999 fór Öryrkjabandalag
íslands út í þá nýbreytni að gjöra
samning við BSRB um afnot af
sumarbústöðum þess í Munaðarnesi
fyrir okkar fólk og þá alveg sérstak-
lega sem ekki ættu völ á dvöl í
sumarbústað á niðurgreiddu verði i
gegnum sitt stéttarfélag.
Alls voru teknar 10 vikur frá í þessu
skyni, þessi nýbreytni vel kynnt af
starfsmanni okkar, Helga Hróð-
marssyni, sem hafði af framkvæmd
allri veg og vanda. Allar vikurnar
voru fullnýttar og vikugjaldið í
algjöru lágmarki en að sjálfsögðu
greiddi Öryrkjabandalagið verulegar
upphæðir með þessari sumardvöl.
Með tilliti til þess hversu vel þessu
var tekið var vikunum nú í sumar
ijölgað og þegar þetta er ritað hafa
þær allar verið vel nýttar við mikla
ánægju dvalargesta, enda veðrið til
sumardvalar í Munaðarnesi hið besta
lengst af.
1 blaðinu næst er frásögn eins dval-
argests og segir hún meira en mörg
orð ritstjóra um dýrmæti þessarar
framkvæmdar. Helgi Hróðmarsson á
sannan heiður skilinn fyrir sína ágætu
umsjón með þessari nýbreytni.
Frumvarp til laga um félags-
þjónustu ásamt með fylgifrum-
vörpum sínum mun örygglega verða
eitt af meginmálum næsta þings.
Ekki er enn vitað hvort ríkisstjómin
kýs að afgreiða málið fyrir áramót
eða þá á vorþingi en eins og menn
vita gjörir frumvarpið ráð fyrir gildis-
töku nýrra laga l.jan. 2002.
Því er ekki að leyna að álitaefni
þykja mörgum mikil og efi er í ým-
issa hug um hverjar afleiðingar verði
fyrir fatlaða almennt og þá einnig
fyrir ákveðna hópa þeirra.
Meginspurning lýtur að því hvort
þessi löggjöf, svo almenn sem hún er,
fær leyst sérlög um málefni fatlaðra
fyllilega af hólmi, því auðvitað er
gjörð sú krafa til nýrrar lagasetningar
að hún færi fötluðum aukinn og
tryggari rétt, horfi til framfara í
hverri grein og þar koma ýmsar
efasemdir upp í hugum manna.
Öryrkjabandalaginu er það nauðsyn
í þessu máli að eining innan þess og
félaga þess verði sem allra mest um
álitsgjörð til Alþingis, að menn tali
sem mest einum munni um allt það er
máli skiptir.
Vinnufundur um þessi mál var því
haldinn um miðjan september og frá
honum og niðurstöðum hans greint
hér sérstaklega. Þar voru mál til
mergjar krufin og góður grunnur
lagður að heildarályktun.
Hin einstöku félög bandalagsins
þurfa eflaust þessu til viðbótar
að fara ofan í ýmis sérmál þannig að
tryggt sé að hin nýja löggjöf, ef af
verður, tryggi sem best hag allra
þeirra sem þangað þurfa að leita rétt-
ar síns.
Enn skal því ítrekað að til slíkrar
löggjafar þarf vel að vanda og hnýta
alla lausa enda fyrirfram svo lög-
gjöfin megi leiða til farsældar.
Ýmsir innan okkar raða eru svo
einfaldlega á móti yfirfærslunni og
sjá í henni hættur ýmsar s.s. mismikla
möguleika sveitarfélaganna til að
sinna verkefiiinu, flóknu og marg-
þættu. Aðrir efast stórlega um ávinn-
ing og því þarf að ná niðurstöðu
innan bandalagsins sem allir geta við
unað, því í svo afdrifaríku máli dugir
engin meirihlutaákvörðun sem óein-
ing getur skapast um með ófyrir-
sjáanlegum afleiðingum fyrir mála-
flokkinn í heild sinni.
Eitt er okkur alveg morgunljóst
sem hér á vettvangi vinnum, að
okkar fólki á landsbyggðinni er mun
síður sinnt en fólki hér á höfuðborg-
arsvæðinu, þó allra götu sé reynt að
greiða sem best.
Nálægðin við skrifstofuna, það að
geta gengið hér inn hvenær sem er til
upplýsingaöflunar, til að fá úr erind-
um sínum leyst, þetta skapar óneitan-
lega mikla mismunun við þá sem í
íjarlægð eru og verða oftar en ekki að
láta símtölin ein nægja. Raunar er
hið algenga viðkvæði þar að fólk svo
fjarri vettvangi eigi erfiðara um alla
úrlausn mála sinna og njóti ekki eins
vel þeirrar almennu fyrirgreiðslu sem
bandalagið veitir og eru það vissu-
lega orð að sönnu.
Bandalagið þarf einfaldlega með
einhverjum hætti að nálgast sitt fólk
sem fjær er, að það fái fundið það
glöggt að þeirra hagsmunir, þeirra
sérstaða á ýmsan veg sé að fullu virt
og metin og til móts við það komið
svo vel sem unnt er.
Fundir með fólki á landsbyggðinni
eru ein aðferðin og fróðlegt að vita
hversu fundalota á Austurlandi muni
gagnast til framtíðar.
Landsbyggðarmanni lengstan hluta
ævinnar þykir sem þessi þáttur hafi
allt um of verið vanræktur og einkan-
lega finnur hann til sakarefnis á
hendur sér nú þegar þrettán ára
starfsferli er að ljúka.
Von hans sú að Austurlandsfundir
nú séu aðeins upphafið að öflugri
sókn bandalagsins úti á landsbyggð-
inni.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
55