Fréttablaðið - 16.05.2020, Qupperneq 22

Flest ár er píanóleikarinn Víkingur Heiðar á far-aldsfæti ríf lega helming daganna, en nú á tímum heimsfaraldurs hefur lokun tónleikahúsa og
verulega skertar samgöngur gert
það að verkum að hann er heima.
Sem varð meðal annars til þess að
hægt var að láta áralangan draum
hans og eiginkonunnar Höllu Odd-
nýjar um sjónvarpsþætti verða að
veruleika.
Við mælum okkur mót í húsa-
kynnum RÚV þar sem þau hjón sitja
þessa dagana ásamt Agli Eðvarðs-
syni, framleiðanda þáttanna sem
fengið hafa nafnið Músíkmolar, við
síðustu fínpússningu, en fyrsti þátt-
urinn fer í loftið nú á sunnudaginn.
„Þetta eru stuttir þættir, 10 mín-
útur hver, sem eru teknir upp á sviði
Eldborgar en þó eins og við værum
bara heima í stofu að spjalla. Egill
gerir þetta allt svo ótrúlega vel,
það er vandað til hvers skots og
búið að hugsa fyrir öllu, það er svo
gott að finna að maður er í þannig
umhverfi. Þannig getum við líka
verið afslöppuð og spjallað, því
við vitum að við erum í góðum
höndum,“ útskýrir Halla sem er
mætt aðeins á undan eiginmanni
sínum sem enn situr í framleiðslu-
herberginu.
Þættirnir sýna þau hjónin á sviði
Eldborgar fyrir tómum sal að gera
það sem þau gera svo mikið af, ræða
um tónlist. „Við tölum um þessi tón-
verk sem Víkingur hefur verið að
spila og taka upp og það sem hann
var með í fingrunum frá nýjustu
plötunni, verk Rameau, Debussy og
Bach, og svo laumuðust einhverjir
gamlir kunningjar með.“
Halla Oddný er sjálf lærð í píanó-
leik og hefur áður spilað með eigin-
manni sínum í sjónvarpi en hlær
þegar hún er spurð hvort hún láti
ljós sitt skína á því sviði í nýju þátt-
unum: „Ég lét það alveg vera, við
erum með ágætan mann í því,“ segir
hún í léttum tón.
Græddu
tíma saman
Hjónin Víkingur Heiðar Ólafsson og Halla
Oddný Magnúsdóttir nýttu sér það svo
sannarlega að Víkingur kemst ekki til tón-
leikahalds í útlöndum og nutu samverunn-
ar með ungum syninum auk þess að flytja
og framleiða sjónvarpsþættina Músíkmola.
Víkingur Heiðar og Halla Oddný spjalla mikið um tónlist heima fyrir og ákváðu að koma því spjalli í stutta sjónvarpsþætti sem teknir eru upp í Eldborgarsal Hörpu. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Eins og fyrr segir eru þættirnir
teknir upp fyrir tómum sal Eld-
borgar og viðurkennir Halla að til-
finningin sé sérstök. „Það fyndna
við Eldborg er að þetta er svo þver-
sagnakennt rými og getur alveg
virkað sem notaleg stofa ef rétt er
haldið á spöðunum.
Við ræðum mikið tónlist okkar
á milli, en ég hef sagt í gríni að
þetta sé öðrum þræði heimild um
þær skelfilegu aðstæður sem við
bjóðum syni okkar að alast upp við,
með þessum nördalegu foreldrum.
En það er svona sem við tölum um
músík, það er mjög óformlegt og létt
og við erum ekki að kenna neinum
tónmennt eða neitt slíkt.
Við segjum líka sögur, eins og til
dæmis hvernig spurningum Vík-
ingur stendur frammi fyrir þegar
hann er að spila tónlist frá átjándu
öld og það er hnakkrifist í sérfræð-
ingasamfélaginu um hverja einustu
skrautnótu. Mönnum finnst hann
jafnvel vera að fremja einhvers
konar helgispjöll með því að spila
tónlistina á nútíma Steinway-flygil,
því hún er skrifuð fyrir sembal. Það
eru heitar tilfinningar, sem er það
dásamlega við þetta – fólki er ekki
sama.“
Víkingur og Halla gerðu fyrir
nokkrum árum tvær þáttaraðir fyrir
RÚV sem hétu Útúrdúr og höfðu þau
margoft rætt að gera meira í svipuð-
um anda. „RÚV hafði sýnt því áhuga
að fara í slíka framleiðslu með okkur,
en Víkingur hefur verið nánast stöð-
ugt erlendis í tónleikaferðum og því
ekki gefist tími til neins slíks.“
Blómstrandi baðstofumenning
Að öllu jöfnu hefði það sama verið
uppi á teningnum núna, en þar sem
Víkingur er landfastur hér kom upp
sú hugmynd hjá þeim hjónum að
ráðast í verkefnið.
„Mér finnst þessi baðstofumenn-
ing sem hefur fengið að blómstra á
heimilum fólks í þessu sam komu-
banni svo falleg, og þetta er liður
í því að ýta undir hana. Ég hef
heyrt af fjölda fullorðins fólks sem
hefur farið að æfa sig aftur á píanó.
Maður hefur orðið vitni að mörgu
skemmtilegu sem fólk hefur farið að
sinna fyrir sjálft sig, enda höfum við
öll mikla þörf fyrir eitthvað fallegt
og uppbyggilegt í þessu ástandi.
Þó svo að slakað hafi verið á
samkomubanninu eru enn ýmis
höft í gildi og svo eru það allir þessir
viðkvæmu hópar sem enn eru í
óvissu. Nú vitum við ekkert hvernig
þetta verður, fólk er enn áhyggju-
fullt þó að brúnin sé farin að lyftast
eftir þennan slag. Við höfum trú á
að falleg músík sé góð fyrir sálina í
fólki og finnst þetta því kjörið tæki-
færi.“
Halla bendir á að mikið hafi
verið um beint streymi á tónlist.
„Það er frábært og mikil gróska og
kraftur, en að sama skapi nær það
bara ákveðið langt að horfa á beint
streymi sem einhver tekur upp á
símann sinn með misjöfnum hljóð-
gæðum. Okkur fannst alla vega
rosalega gaman að geta gert hlutina
með góðri hljóðupptöku, frábærri
upptökustjórn og þessum rosalega
flottu fagmönnum á öllum póstum.
Þótt það sé mikils virði að geta
brugðist hratt við og geta gert
hlutina hráa, þá eru ákveðin gæði
í þessu sem alla vega ég var farin
að sakna. Þetta á auðvitað ekki að
koma í stað þess að fara á tónleika
en það er kannski líka ágætt að fólk
finni fyrir að það sakni þess að vera
á staðnum.“
Gegndarlaust þakklæti
Það er augljóslega mikið um tónlist
á heimilinu en ætli það sé aðeins
klassík?
„Við hlustum mikið á klassík, það
væri óheiðarlegt að neita því. En
við hlustum líka á djass og ýmis-
legt popp og rokk, en ég ætla ekkert
að láta eins og við séum eitthvað
meira kúl en við erum,“ segir Halla
og brosir.
Halla segir samkomubannið hafa
lagst nokkuð vel í fjölskylduna sem
nú hefur verið sameinuð á Íslandi
vikum saman. „Við erum þakklát
fyrir að hafa ekki þurft að fara í
sótt kví og að enginn í okkar innsta
hring hefur veikst. Maður verður að
muna það. Við eigum líka vini víða
um heim og þegar maður horfir upp
á fólkið sem má ekki fara út af heim-
ilum sínum er þakklætið, fyrir að
vera ekki fastur inni í illa loftkældri
lítilli íbúð í stórborg, gegndarlaust.“
Hálft árið á faraldsfæti
Víkingur er sestur hjá okkur og eru
þau hjón sammála um að nóg hafi
verið að gera undanfarnar vikur.
„Við höfum bæði haft nóg að gera þó
að ég hafi ekki verið að umpotta eða
baka súrdeigsbrauð eins og margir.
Þetta verkefni hefur tekið sinn
tíma og svo hefur Víkingur verið
að streyma ýmsu og ég þá verið
kameru- og tæknimaður. Svo hefur
sonurinn verið alfarið heima, enda
ekki kominn inn á leikskóla og því í
nægu að snúast,“ segir Halla.
„Hliðarverkunin af þessu ástandi
er svo að Víkingur hefur fengið að
vera heima hjá fjölskyldunni og
maður er þakklátur fyrir það,“ segir
Halla.
„Ég var að telja þetta, ég held ég
hafi verið einhverja 160-70 daga
erlendis árið 2019 svo þetta var
nánast annar hver dagur. Samt
var ég óvenju mikið heima því við
eignuðumst barn,“ segir Víkingur og
það er augljóst að hann hefur notið
þessa óvænta frís vel.
„Fólk var mjög bratt þó að það
hafi átt að vera augljóst í hvað
stefndi, þar til allt í einu allt lokað-
ist. Ég var að spila í Amsterdam
dagana 6. og 7. mars fyrir fullum sal
Concertgebouw, sem ég held að taki
rúmlega 2.000 manns í sæti og vik-
una á undan var ég að spila í París.
Það mátti heyra á fólki að það hélt
Björk
Eiðsdóttir
bjork@frettabladid.is
Framhald á síðu 24 
ÞAÐ ER EITTHVERT FRELSI
Í ÞESSARI MENNINGU, EINS
OG HÚN ER FÁRÁNLEGA
GÖLLUÐ LÍKA. ÞAÐ ER
ÓMÓTSTÆÐILEGT.
Víkingur
1 6 . M A Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð