Lýðvinurinn - 15.04.1951, Blaðsíða 3

fimm faðma dýpi. Hann kveikir nú á leitarljós-
unum. Geislarnir skerast í gegnum dinmnma og
birta hina sérkennilegu fegurð djúpsins með slík-
um Ijóma, að orð eru ekki til yfir það.
Allt í einu sér hann, hvar feikna stór ófreskja
kemur út úr fylgsni sinu í kóralnum og stefnir i
áttina til lians. Þettá er risakrabbi, og hann stað-
næmist í nokkrar sekúndur milli kafarans og könn-
unarkúlunnar, sem liafði verið sett niður með kaf-
aranum til þess að taka ljósmyndir. Alit í einu rétt-
ir hann fram einn angann, sem er gildur eins og
mannslíkami, og þreifar á málmhylkinu. Þar sem
ekkert slær á móti, vefur hann græðgislega enn
fleiri öngúm utan um þessa bráð sína og hristir
hana. Þar sem ekkert lætur undan, verður liann óð-
ur, ber og rykkir í kúluna, svo að hún kastast til
og sveiflast í stórum sveiflum. Kafaranum er nu
ljóst, að aðstoðarmaður hans, sem er inni í kúl-
unni, er í mikilli hættu staddur. Hann kallar i
talsímann og lætur flytja sig á bardagasvæðið.
Snögglega mundar hann handleggi „járnþræls-
ins“ og galoþnar klærnar. Þær læsa sig i mjúkt hold
ófreskjunnar með 500 punda þrýstingi í hvorri,

tai Ié á landi