Lýðvinurinn - 22.04.1951, Blaðsíða 3

Kafa ra ú tbú n a o ur.
V -’- -l- ‘l’<l>*l**l**l*A******4*l-H$H$nfr*$*1$M%>»
og klípa í sundúr einn angann. Ósjálfrátt gefur risa-
krabbinn frá sér gusu af dökkum varnarvökva,
svo að sjórinn í kring verður dökkur að iit. Aftur
mundar kafarinn hinar mildu klær s'nar, og ann-
ar angi fellur burt af krabbanum. Enn hangir hann
á könnunarkúlunni. Angar dýrsins sveiflast um
sjóinn, og kafarinn notar tækifærið til árásar. Einn
af öðrum falla angar krabbans af, þar til aðeins
þrír þeirra eru eftir, og máttur hans fer þverrandi,
svo að hann getur varla haldið sér við kúluna. Mátt-
vana og yfirunninn fellur hann hjálparvana niður
og spýtir með miklum ofsa því, sem hann á eftir
af þessum bleklitaða varnarvökva sínum. Nú var
orðið mjög erfitt, jafnvel með ljósunum, að sjá
nokkuð, því botninum hefur verið rótað svo milcið
upp við átökin.
Kafarinn gefur skipun í gegnum talsímann, um
að draga sig og könnunarkúluna upp á yfirhorðið.
Spilið fer í gang, og að vörmu spori er allt kom-
ið upp á þilfarið að nýju. Þessi ferð á hafsbotn er
á enda. Hún er aðeins einn þáttur í því mikla starfi,
sem unnið er í leit að sokknum fjársjóðum.
*
*J**$**5**5**5**5**5**5**í**í**5**5**5**í**í**5**5**5**5'**í**í**í**§**5**$*«$«*5««5««5**5*«5*«5m5««5«*5««5««$««$*«5««5««5«*$*«5**5**j*«5««$*<
Bezla frla og mjndablað, seai I leomr liér ií landi