Íþróttablaðið - 01.10.1937, Blaðsíða 27

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
23
um í olíu eSa lýsi, eSa umvöndnum meS votum ull-
arlepp, eSa og meö fjöSur dýföri í olíu, því næst
á aS blása lofti inn, annaö hvort meS litlum fýsi-
lielgi, aS lögun sem smiSjubelgur, e'Sa enn betur á
þann hátt, að maÖur, sem hefir sterk lungu og get-
ur vel blásið, leggi munn sinn viS munn hins drukn-
aöa og blási svo af öllum kröftum vörmum anda
ofan í hann. Eins vel kann einhver sá sem reykir
tóbak, að blása nokkrum munnfyllum af tóbaks-
reyki ofan í hinn druknaSa, annaS hvort meS munn-
inum eSa af brotnum pípubelgi, fjöSurstaf eSa öSru
þvílíku verkfæri".
Þessar lífgunaraSferSir voru notaSar fram yfrr
miöja nítjándu öld, en 1857 fann maÖur að nafni
Sylvester upp miklu einfaldari aSferS, sem ruddi
sér mjög til rúms og hefir sumstaSar veriS not-
uS jafnvel fram á þennan dag, þótt önnur ennþá
handhægari og betri aSferS sé nú alment notuS. Sú
aSferS er kend viS enska lækninn Schafer, sem fann
þá aSferS upp áriS 1903. Loks kom svo fram ný
aSferS áriS 1933. Þá aSferS fann upp þektur dansk-
ur íþróttafrömuSur, Holger Nielsen aS nafni. H-N-
aSferÖin (en svo er hún venjulega nefnd) þykir
einkum taka fram eldri aSferSunum aS því leyti,
að innöndunin verSur dýpri.
Hér verSur lýst H-N-aSferSinni, og á eftir lýs-
ingunni birtar þær 8 reglur, sem menn verSa aS
leggja sér á hjarta og muna, því ekki er nóg aS
kunna rétt handtök viS sjálfa lífgunina, ef menn
vita svo ekki, hvaS gera á til þess aS tryggja þaS,
aS hiS veika líf slokkni ekki út aS nýju.
Bera skal þann slasaSa á láréttan staS. Losa skal
strax alt, er þrengt getur aS líkama hans, svo sem
hálslín, mittisól, sokkabönd og þessháttar. Hinn
slasaSi skal nú lagSur á grúfu og höfuðiS láti'ð
hvíla á handleggjum hans. Þess skal vandlega
gætt, aS vitin séu frí. Til þess að munurinn
opnist og tungan falli fram, nægir oftast nær að
slá þéttingshögg, meÖ flötum lófanum milli her'Sa-
blaSa hins slasaSa. Hafi hann falskar tennur, er
sjálfsagt að taka þær út úr honum.
Þar meS er undirbúningnum lokiS og má hann
ekki taka nema nokkrar sekúndur, því höfuSatriSið
er aS byrja sem fyrst á sjálfum lífgunartilraunun-
um. Og nú hefjast þær.
Sá er framkvæmir lífgunina legst á annaS hnéS
viS höfuS hins slasaSa, réttir úr handleggjunum,
leggur hendur sínar, meS glentum fingrum á bak
sjúklingsins, þannig aS lófarnir liggi á herSablöS-
unutn, hallar sér fram og þrýstir þannig (ekki þó
af öllum kröftum) aS brjóstholi hins slasaSa, jafnt
og þétt í 2~y2 sek. eSa meSan að hann telur hægt
1, 2, 3, 4. MeS þessu móti er loftinu þrýst út úr
lungunum (útöndun). Þegar þrýstingnum er lok-
iS, réttir sá er hjálpar, úr sér og tekur um leiS
þéttum tökum um báSa upphandleggi hins slas-
aSa og lyftir þeim lítiS eitt. Lyftingin stendur yf-
ir í 2.y2 sek. eSa á meSan aS talið er rólega 5, 6,
7, 8.
Þessi lyfting er gerS til þess aS létta þunga lík-
amans af brjósti hins slasaSa, svo loftiS eigi greiS-
ari aSgang aS lungunum (innöndun). Sá er hjálp-
ar á aS "nafa handleggi sína beina á meSan aS hann
lyftir, og gæta þess aS lyfta ekki meira en þörf
gerist, nefnilega til þess aS létta undir, en ekki
lyfta upp brjóstinu. Jafnframt skal þess gætt, aS
handleggir hins slasaSa raskist ekki.
Þegar lyftingunni er lokiS, er aftur þrýst aS bak-
inu og svo koll af kolli.