Íþróttablaðið - 01.11.1969, Blaðsíða 2

Hjalti Einarsson, markvörður FH og lands
liðsins, er kominn á fertugsaldur, en samt
sjást engin þreytumerki á honum....
Ungu mennina
vantar meiri
keppnishörku!
Það er ekki ófyrirsynju, að Hafnarfjörður hefur verið nefndur
handknattleiksbærinn, því að þar hefur vagga þessarar íþróttar á
íslandi löngum staðið. I Hafnarfirði búa margir snjöllustu hand-
knattleiksmenn landsins, íþróttamenn, sem borið hafa hróður ís-
lands víða um lönd. Hjalti Einarsson, markvörður landsliðsins, er
einn þeirra, leikmaður, sem lifað hefur tímana tvenna og tekið
virkan þátt í handknattleiksævintýrinu mikla á islandi, allt frá
því að hann hóf að æfa og leika handknattleik í Barnaskólanum í
Hafnarfirði undir handleiðslu Hallsteins Hinrikssonar 1951 og
fram á þennan dag, og verið máttarstólpi F.H. og landsliðsins.
Útgefandi:
íþróttasamband íslands.
Ritstjóri:
Alfreð Þorsteinsson.
Afgreiðsla: Skrifstofa Í.S.Í.
íþróttamiðstöðinni í Laugardal.
Sími 30955.
Prentun: Víkingsprent
L_______________________________J
f-------------------------------">
Er kominn timi til að
leyfa atvinnumennsku í ís-
lenzkum íþróttum að hálfu
eða öllu leyti? Það er ekki
laust við, að mörgum finn-
ist áhugamannareglur I.S.I.
úreltar og úr sér gengnar
og hefti eðlilegan vöxt og
viðgang islenzkra iþrótta,
a. m. k. hvað varðar keppn-
isíþróttir, enda er nú svo
komið, að spurt er, hvort
íslenzkt iþróttafólk sé leng-
ur gjaldgengt i keppni við
erlendar þjóðir, sem flestar
hafa tekið upp atvinnu-
mennsku i einhverri mynd.
Að þessu sinni skal eng-
inn dómur lagður á það,
hvort timabœrt sé að rýmka
áhugamannareglur okkar,
en hins vegar er rétt að
að staldra ögn við, og leggja
dæmið fyrir sig. Og þá verð-
ur fyrsta spurningin, er rétt
að halda áfram samskiptum
við erlendar þjóðir með
ekki betri árangri en náðst
hefur? Og i framhaldi af
því, ef svarið verður neit-
andi, eigum við að draga
úr samskiptunum — eða
taka upp atvinnumennsku
i von um betri árangur?
I þessu blaði ræða fjórir
kunnir menn um þetta
mál. ritstj.
>-------------------------------J
Þegar hugsað er til hinnar
fátæklegu handknattleiksaðstöðu
í Hafnarfirði, er ekki hægt ann-
að en dást að því, hvernig Hafn-
firðingar hafa brotizt upp á topp-
inn og skapað sér stórveldi. Skyldi
Hjalta aldrei hafa verið hugsað
heim í litla leikfimihúsið í Hafn-
arfirði, þegar hann stóð á fjölum
stærstu íþróttasala Evrópu í
spennandi landsleikjum íslands
í heimsmeistarakeppninni?
„Það er dálítið gaman að hugsa
aftur í tímann,“ segir Hjalti
brosandi. Hann er orðinn 31
árs. og það er rnargs að minn-
ast. „Þetta byrjaði hjá mér eins
og flestum öðrum í Firðinum
hjá Hallsteini í Barnaskólanum.
í þá daga þótti manni íþrótta-
salurinn stór, jafnstór og manni
finnst hann lítill í dag. Það var
handbolti daginn út og inn. Oft-
ast stóð ég í marki, enda hafði
ég strengt þess heit sem smá-
strákur í Vestmannaeyjum, en
þangað flutti ég með foreldrum
mínum frá Siglufirði, þar sem ég
26
íþróttablaði&