Íþróttablaðið - 01.11.1969, Síða 7

Hjalti Einarsson ver í leik gegn sænska liðinu Helias.
eins mikið niðri og hér er gert
af dómurum. Þetta kemur okk-
ur bara í koll, þegar erlendir
dómarar eru við stjórn.
— Hvernig finnst þér hand-
knattleiksforustan standa sig?
— Hún hefur gert marga góða
hluti. en það er aldrei hægt að
gera alla ánægða. I framtíðinni
verðum við að taka peninga inn
í spilið að einhverju leyti, ekki
til að greiða leikmönnum kaup
fyrir að keppa og æfa heldur
til að bæta þeim fjárhagslegan
skaða, sem þeir verða fyrir vegna
þátttöku sinnar í íþróttum. Sjálf-
ur hef ég reynslu af því, hve
kostnaðarsamt það getur verið
að stunda handknattleik.
— Að lokum Hjalti. þú hefur
ekki hugsað þér að hætta á næst-
unni?
— Nei, ertu frá þér. Eg verð
í þessu þangað til ég verð fertug-
ur! En í alvöru talað. þá verð ég
aldrei svo lengi, en hins vegar
stend ég í markinu eins lengi og
ég hef gaman af þessu, — það er
að segja, á rneðan ég er liðtækur,
sagði Hjalti hlæjandi að lokum.
Vonandi eigum við eftir að sjá
Hjalta, þennan geðþekka og
prúða leikmann, leika lengi í
marki ennþá. Fátt virðist benda
til þess, að Hjalti sé á niður-
leið. Ennþá er hann bezti mark-
vörður okkar og vinnur hylli
áhorfenda með frábærri mark-
vörzlu sinni. — „Eg vildi, að
Hjalti væri alltaf í marki“, sagði
lítill strákhnokki í Laugardals-
höllinni um daginn og klappaði
saman lófunum af hrifningu,
þegar hann sá Hjalta verja. Það
er kannski til of mikils mælzt við
Hjalta, að hann standi í marki
til eilífðarnóns, en íslenzkir hand-
knattleiksunnendur eiga þá ósk
heitasta að hafa jafnan eins góð-
an markvörð og Hjalta í lands-
liðsmarkinu. — alf.
IÞROTTABLAÐIÐ
31