Íþróttablaðið - 01.11.1969, Side 10

ir, eins og sigurinn yfir Dönum
í landskeppni í sundi nú fyrir
skömrnu.
En það er þjóðarstoltið sem
krefst sigra, þess vegna hafa kom-
ið fram háværar raddir hér, þeg-
ar illa hefur gengið, að nú verði
að innleiða atvinnumennsku í
íþróttum. Hið rnikla þjóðarstolt
sem allar þjóðir ala í brjósti,
ógnar nú tilveru veglegustu
íþróttahátíðar lieims, „Olympíu-
leikunum". Stórþjóðir þjálfa nú
atvinnumenn vísindalega til þess
eins að bæta metin og sigra.
Aðeins stærstu þjóðirnar geta
verið þar með í hinu mikla sek-
úntu og centimetrastríði, hinir
minni eru dæmdir til að hverfa
í skuggann í flestum tilfellum.
Vegna þessa metnaðar er nú
talað um það í alvöru að hætta
að leika þjóðsöng sigurvegarans
eða draga fána lands hans að
hún.
Vítin eru til varnaðar, og þess
vegna eigum við ekki að taka
/------------------------------------------->
Spurning
íþrótta-
blaðsins
V--------------j
upp greiðslur til íþróttamanna,
nema í samræmi við núverandi
áhugamannareglur I.S.Í., það
myndi spilla góðurn félagsanda,
kosta mikla fjármuni. Áður en
af er vitað myndum við lenda í
vandræðum með það hvar ætti
að draga mörkin með greiðslur.
Svar Ingvars N. Pálssonar:
Það er alkunnugt, að í flestum
löndum heims er atvinnu-
mennska í íþróttum talin sjálf-
sögð og eðlileg og er hún á því
hærra stigi, sem áhugi á íþrótt-
um er meiri, og ber að sjálfsögðu
hæst meðal fjölmennari þjóða.
Annars staðar er um svokallaða
hálf-atvinnumennsku að ræða,
sem fólgin er í því, að íþrótta-
menn stunda venjuleg störf, eins
og aðrir, en í frítímum sínum
æfa þeir íþróttir og keppa fyrir
félög sín og taka einhverjar
ákveðnar greiðslur fyrir, sem fer
ugglaust eftir getu félagsins og
dugnaði þeirra sjálfra.
Ég dreg ekki í efa, að nú þegar
væri búið að taka upp atvinnu-
mennsku hér í íþróttum í ein-
hverri mynd, ef fjölmennt þjóð-
félag byggði þetta land, en ég
lít svo á, að einkum og sérílagi
vegna fámennis þjóðarinnar og
féleysis sé slíkt ekki framkvæm-
anlegt og því tel ég, að ekki sé
grundvöllur fyrir því að breyta
áhugamannareglum Í.S.Í. að
þessu leyti.
Það er staðreynd, að íþrótta-
hreyfinguna skortir mikið fé, sem
þyrfti til þess að bæta aðstöðu
til íþróttaiðkana. Víða vantar
íþróttavelli (grasvelli) og íþrótta-
mannvirki, en þó tel ég, að hvað
mest skorti fé til þess að geta
gefið íþróttafólki, bæði einstakl-
ingum sem og íþróttaflokkum,
kost á að njóta fulkominnar þjálf-
unar. Við verðum að sníða okkur
stakk eftir vexti og meðan svo er,
sem raun ber vitni, tel ég ekki
tímabært að tala um atvinnu-
mennsku í íþróttum hér á landi.
Hitt er svo annað mál, sem ég
vil gjarnan geta að lokum, að ég
lít svo á, að við íslendingar ætt-
um að geta unað hlutskipti okk-

c.evv' a I/fy \c\ö
. . . hafa Almennar tryggingar haslað sér völl. Félagið
hefur starfað á annan aldarfjórðung og jafnan leitast
við að uppfylla þarfir íslenzkra tryggingartaka.
ALMENNAR TRYGGINGARf
P05THÚ88TRÆTI9 8ÍMI 17700
W

n
34
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ