Íþróttablaðið - 01.12.1969, Blaðsíða 27

1
A L LT A F kemur eitt öðru B E T R A
P A N T E R X
Hlaut verðlaun í Wien 1967
Höfundur kunnur kennari í líkamsrækt.
Fullkomnast hliðstæðra tækja.
Stælum vöðva, fegrum vöxt, aukum heilbrigði, stjálfstraust og
öryggi. Hjá því komumst við ekki ef við æfum reglulega með
PANTER X
Einnig fjöldi þeirra, er telja sig of gamla til að sýsla við líkamsrækt.
Vinsamlegast sendið pöntun sem fyrst. Það auðveldar okkur
afgreiðslu með sem minnstum töfum.
Ætlum að reyna að afgreiða allar pantanir fyrir jól.
Og væri PANTER X ekki fjölmörgum í senn, gagnleg og kærkomin
JÓLAGJÖF?
Sendum í póstkröfu um land allt.
Sendið greinilegt nafn og heimilisfang, og þér fáið upplýsingar.
PANTER X UMBOÐIÐ
Pósthólf 885, Reykjavík.
v______:__________________________________________________________j
er (hefja þarf víðtæka fræðslu
um. Ég vek aðeins athygli á
þeim 1 þeim tilgangi, að menn
með fræðilega þekkingu fjalli
frekar um þau.
Afrek í íþróttum eru mörgum
þjóðum mikið metnaðarmál og
fullmikið, þegar rómaður íþrótta-
maður víkur fyrir viðbrögðum,
er jaðra við móðursýki.
Sem betur fer, gætir þessa
lítið hér. En myndi nokkuð
bresta í máttarviðum heilbrigðs
metnaðar, þótt afskrifaðar væru
með öllu næsta broslegar og
barnalegar afsakanir, sem þjóð-
inni eru stundum fluttar, er
íþróttamenn okkar hafa goldið
afhroð á erlendum leikvangi?
Það er vissulega heilbrigt að
gleðjast yfir góðri frammistöðu
og sigrum okkar föngulegu
meyja og sveina. En er ekki
rétt að taka ósigri með engum
afsökunum, en grannskoða veil-
ur og orsakir og reyna að læra
af þeim? Og fer okkur ekki
senn að leiðast að nota smæð
þjóðarinnar sem afsökun?
Líkamlegt atgervi fer ekki
eftir fólksfjölda. Afreksmenn í
íþróttum verða engir, hvorki
með stórum þjóðum né smáum,
án mikillar, markvísrar þjálf-
unar. Sá, er gengur hálfur til
þjálfunar, getur aldrei orðið af-
reksmaður, er á hólminn kem-
ur. En sá er líklegur til afreka,
sem nýtur þjálfunarinnar, þar
eð hún leiðir að settu marki. Án
þess hefði Albert Guðmundsson
aldrei orðið sá, sem hann var og
er. Án þess væri hann ekki lík-
legri, öllum öðrum, til að gera
íslenzka knattspyrnumenn hlut-
genga á alþjóðavettvangi.
Við eigum nokkra ágæta
íþróttamenn, og margfalt fleiri
íþróttamannsefni. Þeir, sem
miklar töggur eru 1, munu sjálf-
ir gera til sin ærnar kröfur. En
þeim ber að veita sem bezta
þjálfunaraðstöðu -— og fræðslu.
Einnig í mataræði, því að mik-
ill sannleikur er fólginn í mál-
tækinu: „Matur er mannsins
megin“, þótt vissulega sé hann
þar ekki allur.
Hvernig væri að fá þá, sem
senda á til keppni í næstu
Olympíuleikum, til að gera al-
varlega tilraun? Og myndi rabb-
þáttur um þessi efni ekki geta
orðið mörgum að nokkru gagni?
M. Skaftfells
ÍÞRÓTTABLAÐIB
83