Íþróttablaðið - 01.05.1978, Síða 33

lags í Svíþjóð, Pétur Sveinbjörnsson,
formann knattspyrnudeildar Vals og
Þorstein Friðþjófsson, þjálfara Þróttar.
Lítum fyrst aðeins á hvernig málum
er háttað í nágrannalöndunum. Svíar
tóku fyrir nokkrum árum upp atvinnu-
mennsku, og Danir núna í vor, eins og
frægt er orðið. Reyndar var óopinber
atvinnumennska staðreynd í þessum
löndum áður, eins og nú er í Noregi og
Finnlandi. Þar fá leikmenn bestu lið-
anna borgað undir borðið, og allskyns
fríðindi.
í fljótu bragði kann að vera erfitt að
skilja hvernig danskt þriðjudeildarlið
getur boðið manni eins og Bobby
Moore rúmlega ellefu milljónir ís-
lenskra króna fyrir að leika með því eitt
keppnistímabil. Manni finnst ein-
hvernveginn að þriðjudeildarlið þar
geti varla haft miklu meiri tekjur en
okkar bestu lið — sem varla gætu boðið
honum eina milljón. Staðreyndin er
hins vegar sú — og þar skilur á milli — að
Herning, eins og liðið heitir, fær að
meðaltali 3 þúsund áhorfendur á
heimaleiki sína og stórt olíufélag styrkir
það um ca. 24 milljónir á ári.
Slíkt gerir hlutina auðvitað auðveld-
ari en ella. Og það eru þessir svokölluðu
„sponsor“ peningar sem í rauninni gera
atvinnumennskuna að möguleika í
Danmörku og Svíþjóð. Reyndar má
segja að Carlsberg, sem lagt hefur gíf-
urlegar fjárhæðir í knattspyrnuna í
Danmörku, bæði í einstök lið og í
verðlaunaupphæðir í öllum deildum,
hafi orðið til að atvinnumennskan varð
að veruleika.
Töluverð andstaða var nefnilega
gegn breytingunni lengi vel, meðal
annars vegna þess að félögin eru með
yngri flokka á sínum snærum, og þeirra
starfi hefur verið haldið á floti fjár-
hagslega með ríflegum styrkjum frá
viðkomandi bæjar- eða sveitarfélögum.
Þegar til tals kom að breyta yfir í opin-
bera atvinnumennsku og „bísniss“
fengu félögin aðvörun, þar sem sagt var
að öllum styrkjum yrði þá samstundis
hætt.
Vandamálið var leyst með því að nú
íslendingar fara að sækja til 2. og 3.
deildar liða í Danmörku og Svíþjóð.
Annar þessara kappa, Eiríkur Þor-
steinsson, Víkingur er reyndar þegar
farinn.
33