Íþróttablaðið - 01.02.1991, Blaðsíða 10

breyting á högum Svans varð voru
hann og eiginkona hans, María Óla-
dóttir, langt komin með byggingu
framtíðarheimils þeirra. Hlé varð á
byggingunni en nú er húsið nærri
fullbúiðogfluttu þau ogsonurinn Ari
inn réttfyrir jólin. „Margthefurgerstí
kjölfar atburðanna þessa septem-
bernótt árið 1989," segir Svanur.
Hann kveðst hafa vitað það fyrir að
hann ætti sér góða fjölskyldu og vini
og það hafi sannarlega komið í Ijós
þegar á reyndi því þau hjónin hafi
notið ómetanlegrar hjálpar við að
breyta og Ijúka húsinu. Svanur segir
að erfitt sé að koma orðum að því hve
vel hafi verið staðið að öllu af hendi
ættingja og vina, „og ég veit reyndar
ekki hvað ég á að segja." Einstak-
lingar, félagssamtök og fyrirtæki hafa
komið Svani til hjálpar varðandi hús-
bygginguna og segir hann sig aldrei
fá það allt fullþakkað. „Það sem
mestu varðar er hvað öll þessi hjálp
táknar. Hún táknar slíka vináttu og
samhug að það er með ólíkindum."
„ÆTLA MÉR Á FÆTUR"
Á meðan samtali okkar stendur ber
Svanurfram rjúkandi kaffi, sem renn-
ur Ijúflega í okkur. Hann er íklæddur
litríkum íþróttafatnaði og aðspurður
kveðst hann stunda líkamsrækt á
hverjum degi bæði heima og í sund-
lauginni. „Ég lærði margt á Grensás-
deildinni og það kemur mér að miklu
gagni við að byggja mig upp að nýju
og þessi nýja þekking ásamt langri
reynslu í íþróttunum reynist mér
ákaflega vel." Það kemur greinilega
fram í máli Svans að hann leggur
mikla áherslu á endurhæfinguna og
stundar sundæfingar og þrekþjálfun
af kappi. Það leynir sér ekki að það
ber árangur því Svanur er mjög
hraustlegur og ber með sér að hann
sé fþróttamaður.
„Ég ætla mér á fætur," segir hann
og lítur einarðlega á blaðamann.
„Mér eru ekki gefnar neinar sérstakar
vonir um að geta gengið án spelka í
framtíðinni en hins vegar er ég farinn
að verða var við vöðvahreyfingar í
lærum og aftan á kálfum og sé þær
reyndar þegar ég tek á." Blaðamaður
getur ekki varist þeirri hugsun að sá
dagur renni upp að Svanur muni stíga
hjálparlaust í fæturna, slík er einbeit-
ing hans og kraftur. „Ég geri mér grein
fyrir því að málin geti hins vegar
þróast á annan veg og undir niðri
undirbý ég mig undir það að þurfa að
nota hjálpartæki um alla framtíð.
Maður verður að vera raunsær og
taka þann möguleika með í dæmið
en allar æfingar mínar núna miða að
því að yfirvinna lömunina. Það mun
taka sinn tíma og ég verð að sýna
þolinmæði. Hið síðastnefnda er
stundum svolítið erfitt fyrir mann eins
og mig," segir hann glettnislega.
TVÍBURAR OG
KEPPINAUTAR
Eins og fyrr getur eru Svanur og
bróðir hans Þröstur svo líkir að sum-
um reynist ógerlegt að þekkja þá í
sundur. Hvernig er að keppa við
mann sem er eins og spegilmynd af
manni sjálfum? Svanur rekur upp
mikinn hlátur og segir að báðir séu
þeir með þónokkuð keppnisskap.
„Staðreyndin er hins vegar sú að við
höfum alla tíð verið mjög samrýmdir
og við höfum aldrei rifist. Að sjálf-
sögðu erum við ekki alltaf sammála
en í stað þess að deila um málin og
halda fram skoðunum okkar höfum
við ætíð skotið slíkum málum á frest
Fallegt augnablik í lífi stolts föður og nýfædds sonar. Myndin var tekin á Borgarspítalanum nokkrum vikum eftir
fæðingu Ara.
10