Íþróttablaðið - 01.02.1991, Blaðsíða 40

Mín upphefð kem-
ur að utan," sagði
Nóbelsskáldið á
sínum tíma og sú
virðist einnig
raunin með glí-
muna hér á landi. Glímumót hér
heima eru sjaldan það fjölsótt að
áhorfendur séu til muna fleiri en
keppendur og á það reyndar við um
fjöldann allan af íþróttamótum land-
ans. Ef glímumenn bregða sér hins
vegar erlendis til sýninga eða
keppni, sem hefur stórlega aukist að
undanförnu, þá streyma að þúsundir
áhorfenda sem hafa aldrei séð glæsi-
legri íþrótt.
Nú í desember gerðu glímumenn
sér ferð til Kanaríeyja þeirra erinda
að takast á við þarlenda fanga-
bragðamenn í okkar þjóðaríþrótt og
þeirra í landskeppni. Ferðin var í
boði Ferðamálaráðs Kanaríeyja og
verður væntanlega endurgoldin að
ári. Allt bar þetta nokkuð brátt að og
höfðu okkar menn aðeins mánaðar
æfingu að baki í Lucha Canaria,
fangabrögðum eyjaskeggja. Svipað
var uppi áteningnum varðandi þeirra
menn í glímunni en skipst var á
myndböndum og leikreglum nokkr-
um vikum fyrir keppnina.
ATVINNUMENN
Landslið íslands var þannig skip-
að:
- 75 kg Arngeir Friðriksson HSÞ
- 80 kg Hilmar Ágústsson HSÞ
- 90 kg Ólafur H. Ólafsson KR
- 95 kg Orri Björnsson KR
-100 kg Ásgeir Víglundsson KR
+ 100 kg Jóhannes Sveinbjörnsson
HSK
Kanaríska fangabragðasambandið
valdi á móti menn af sömu þyngd og
fór keppnin þannig fram að maður
gekk á móti manni og áttust þeir síð-
an við eina viðureign í glímu og aðra
í Lucha Canaria. Væri þá staðan 1-1
var varpað hlutkesti um hvort úrslita-
lotan skyldi vera Lucha eða glíma.
Lucha Canaria nýtur gífurlegra
vinsælda á eyjunum og eru þeirra
helstu kappar hreinræktaðir atvinnu-
menn með 5—11 milljónir íslenskra
króna íárslaun. Átta mánuði á ári eru
vikulegar sjónvarpsútsendingar frá
fangabragðakeppnum og eru sigur-
vegararnir þjóðhetjur á Kanaríeyjum.
íslenski hópurinn, keppendur og fararstjórn að keppni lokinni.
ÆVINTYRA
GLÍMUMA
TIL KANARÍ
Það var því talsvert nýstárleg
reynsla fyrir glímumenn að mæta til
keppni íhelstu íþróttahöll Las Palmas
að viðstöddum 5000 áhorfendum.
Hafði keppnin verið óspart kynnt í
fjölmiðlum og áhugi geysilegur með-
al almennings. Hófst nú keppnin og
var glíman fyrst á dagskrá. Okkar
menn höfðu tæknilega yfirburði sem
vænta mátti enda glíma ekki íþrótt
sem verður lærð til hlítar á nokkrum
vikum. Minntu átökin á köflum harla
lítt á hina göfugu þjóðaríþrótt okkar
þrátt fyrir viöleítni dómara. Andstæð-
ingarnir virtust eiga í vandræðum
með að tileinka sér leikreglur glím-
unnar og uppskáru samkvæmt því
þrívegis rauð spjöld og þar með víta-
byltu.
Áhorfendur trylltust gjörsamlega á
tímabili þegar hetjum þeirra var
dæmdur ósigur fyrir hin fræknustu
brögð að þeirra mati en kolólögleg
samkvæmt glímureglum. Áhorfend-
ur stilltust þó þegar skýrt var í hátal-
arakerfinu að forboðið væri að
fleygja sér ofan á andstæðing í glímu
ogeinnigað hanga íbelti viðfall. Ein
viðureign tapaðist og því næst var
tekið til við íþrótt heimamanna.
Leikreglur eru mjög einfaldar. Menn
taka tak hvor á öðrum og bolast sem
mest þeir mega. Síðan er ýmsum
kunnuglegum brögðum beitt og sá,
sem snertir völl með öðru en iljum,
hefur tapað. Strax kom í Ijós að hér
voru engir aukvisar á ferð heldur
mjög teknískir íþróttamenn. íslend-
40