Íþróttablaðið - 01.04.1991, Blaðsíða 45

ærislega íþróttagallanum er ógleym-
anleg. Hann fór oftast upp á topp,
renndi sér svo niðurogöskraði á okk-
ur að fara frá. Hann fékk viðurnefnið
Guðmundur Klammer og hann er
stórkostlegasti skíðamaður sem ég
hef séð. Olafur fékk svo viðurkenn-
ingu fyrir besta stílinn."
Eins og áður sagði leikur hinn
helmingur Gurrýar, Haukur eigin-
maður hennar, handbolta með Ar-
manni. Ég innti hana eftir því hvar
þau hefðu kynnst. „í Hollywood,
hvar annars staðar! Ég var búinn að
sjá hann í leik með Ármanni og leist
nokkuð vel á hann. í Hollywood tók-
um við tal saman og síðan eru liðin
mörg ár."
Haukur og Gurrý eiga strák sem
ÍSLANDSMEISTARI í
FÓTBOLTA
verður 6 ára 15. september. „Ég hætti
ekki að spilafyrren ég var komin 4 og
'h mánuð á leið og byrjaði síðan að
æfa að nýja fjórum vikum eftir að
Guðjón fæddist. Það að eignast barn
var stórkostlegasta stundin í lífi mínu
og það er eins og viðhorf manns til
lífsins breytist eftir svona reynslu. Ári
eftir að ég eignaðist Guðjón tók ég að
mér þjálfun Fram liðsins og þau tvö
ár sem ég sá um þjálfunina er eins og
ég hafi haft hvað besta stjórn á mér.
Égvarðábyrgðarmeiri, miklu yfirveg-
aðri og fyrirskipanirnar, sem ég er
þekkt fyrir, urðu öðruvísi og öllu já-
kvæðari — eða svo segja stelpurnar."
Gurrý státar ekki eingöngu af 12
íslandsmeistaratitlum í handbolta
heldur hefur hún 4 sinnum orðið ís-
landsmeistari í fótbolta með Breiða-
bliki og 3 sinnum bikarmeistari. Hún
lék sem markvörður með liðinu á
mestu velgengnistímum þess frá ár-
inu 1980 til 1983. Skyldi hún allsekki
hafa viljað vera í fríi yfir sumartím-
ann?
„Það var bara skemmtilegt að
breyta til," segir hún og það er ekki
laust við að hana klæi í tærnar þegar
fótboltann ber á góma. „Flestar hand-
boltastelpurnar í Fram léku líka fót-
bolta með Fram en síðan var kvenna-
fótboltinn í félaginu lagður niður.
Það má segja að ég hafi hreinlega
dottið inn í stöðu markvarðar og lík-
að það vel. Ég hef stundum fengið að
leika mér í marki í handbolta, ef ég
bið Heimi þjálfara vel, og þykir það
skemmtilegt.
Árin með Breiðabliki eru mjög eft-
irminnileg því okkur gekk svo vel.
Bæjarfélagið studdi geysilega vel við
bakið á okkur það var tiltölulega auð-
velt að óska eftir fjárhagsstuðningi frá
fyrirtækjum í Kópavogi."
— Gurrý, hvernig hefur þér fundist
að vera kona í íþróttum á íslandi?
„Mjög erfitt að mörgu leyti. Maður
er alltaf að berjast við það að fá at-
hygli og umbun á einhvern hátt sam-
hliða því að iðka handboltann. Við
gerum okkur grein fyrir því að við
þurfum sjálfar að leggja mikið af
mörkum til þess að þetta breytist. Við
upp á milli landsliðs karla og kvenna
þá fórum við stelpurnar fram á það
fyrir nokkrum árum að eiga æfinga-
gallana og treyjurnar sem við vorum
búnar að nota í langan tíma. Þeir
voru farnir að láta á sjá og að okkar
mati kominn tími til þess að endur-
nýja þá. Beiðni okkar var synjað en
það átti að athuga málið. Skömmu
síðar sáum við landsliðsstrákana á
æfingu í göllunum okkar. Þá höfðu
þeirfengið þá gefins. Þettafyllti mæl-
inn ogviðgerðum uppreisn sem end-
aði með því að við fengum að eiga
æfingagallana en ekki treyjurnar og
stuttbuxurnar. Þetta er lýsandi dæmi
um mismuninn eins og hann hefur
verið hingaðtil. Ég vonasttil að þetta
breytist í framtíðinni. Dagpeninga
A-landsliðshópurinn sem æfði fyrir C-keppnina á Ítalíu. Efri röð frá vinstri:
Margrét Theódórsdóttir, formaður kvennalandsliðsnefndar, Björg Guð-
mundsdóttir, kvennalandsliðsnefnd, Auður Hermannsdóttir, Svava Sigurð-
ardóttir, Andrea Atladóttir, Herdís Sigurbergsdóttir, Inga Lára Þórisdóttir,
Halla Helgadóttir, Katrík Friðriksen, Rut Baldursdóttir, Heiða Erlingsdóttir,
Gústaf Björnsson þjálfari. Neðri röð frá vinstri: Hulda Bjarnadóttir, Björg
Gilsdóttir, Ósk Víðisdóttir, Kolbrún Jóhannsdóttir, Sigrún Ólafsdóttir, Erla
Rafnsdóttir, Guðný Gunnsteinsdóttir og Guðríður Guðjónsdóttir.
þurfum að mörgu leyti að eiga frum-
kvæðið."
— Hefði þiglangaðtil þessaðvera
strákur?
„Nei, það hefur aldrei hvarflað að
mér. Ég er mjög ánægð með mín
hlutskipti þótt strákar fái svo til allt
sem þeir biðja um."
— Ræðið þið stelpurnar stundum
um „helvítis strákana" sem fá allt?
„Auðvitað gerum við það. Sem
dæmi um það hversu mikið er gert
hefur kvennalandsliðið sjaldan feng-
ið á keppnisferðalögum. Ég man eftir
einu skipti þegar við fengum 500
krónur á mann yfir daginn þegar við
tókum þátt í C-keppninni 1988. Fyrir
síðustu Ólympíuleika fengu strákarn-
ir 50.000 á mánuði frá HSÍ, hver fyrir
sig, fyrir það að æfa tvisvar á dag og
að auki fengu þeir greitt vinnutap.
Þetta er að mínu mati rétta leiðin til
þess að ná góðum árangri en það
verður jafnt yfir alla að ganga. Eða í
45