Íþróttablaðið - 01.06.1991, Blaðsíða 62

BREYTINGAR Á
Texti: Heimir Bergmann
Mynd: Gunnar Gunnarsson
Knattspyrnan er í stöðugri þróun
og á hverju ári verða breytingar á
reglum hennar - sumar hverjar eru
smávægilegar áherslubreytingar en
aðrar viðameiri, líkt og þær breyt-
ingar sem ég ætla að fjaíla um í þess-
ari grein.
Endrum og sinnum er sjálfum lög-
unum breytt, en það merkilega er að
sjaldnast er fjallað um þessar breyt-
ingar á íþróttasíðum blaðanna og oft
koma jafnvel leikmenn og þjálfarar af
fjöllum þegar þessar breytingar ber á
góma.
Þetta sambandsleysi knattspyrnu-
yfirvalda við iðkendur og áhorfendur
er áhyggjuefni og er hér af veikum
mætti reynt að fylla í eyðurnar.
Knattspyrnulögin samanstanda af
17 greinum og fjalla þær um flest það
sem að knattspyrnunni lýtur.
Fyrir nýhafið keppnistímabil, var
tveimur þessara greina breytt veru-
lega, þ.e.a.s. 4.gr. sem fjallar um
búnað leikmanna og 11 .gr. sem fjall-
ar um rangstöðu.
Helstu breytingar 4.gr. eru að nú
skuli allir leikmenn hafa legghlífarog
skulu þær hafðar innan undir sokk-
unum og hylja sköflunginn allan.
Einniger nú skylda að vera í skóm (án
gríns). Dómara ber fyrir leik að at-
huga búnað leikmanna og útiloka
hvern þann frá þátttöku sem ekki er
með sinn búnað á hreinu, eða þar til
viðunandi úrbætur hafa verið gerðar.
11. greinin, sem fjallar um rang-
stöðu, breyttist m.a. þannig að leik-
maður, sem er samsíða næstaftasta
mótherja þegar boltinn er sendur, er
ekki rangstæður lengur.
í fyrirmælum til dómara er þetta
túlkað þannig að leikmaður teljist
ekki lengur samsíða einum eða fleiri
mótherjum, þegar hann erallur kom-
inn fram hjá honum/þeim.
Þær áherslubreytingar hafa einnig
orðið aðef brotiðer á leikmanni, sem
kominn er í mögulegt marktækifæri,
þ.e.a.s. einn innfyrir vörn andstæð-
inganna, skal hinum brotlega vísað af
velli. Einnigeru taklingar nú heimilar
svo fremi að þær séu ekki hættulegar
að mati dómarans.
Síðasttalda atriðið þýðir að mínu
mati fastari og mun grófari leik og má
skýra það með eftirfarandi dæmi: Ef
brotið er á nettum og fljótum leik-
manni sem stingur sér í gegn og er
kominn innfyrir vörn andstæðing-
anna þegar brotið er framið, þýðir
það umsvifalausa brottvikningu hins
brotlega. Ef brotið er aftur á móti á
sama leikmanni áðuren hann kemst í
gegn ogerjafnvel umsamskonarbrot
að ræða er tekið vægar á brotinu.
Þetta leiðir væntanlega til þess að
leikmenn fara að brjóta meira af sér
og fyrst og fremst fyrr á sóknarmönn-
um andstæðinganna.
Leikmönnum er nú heimilt að
„sólatakla" (stimpla) og einnig takla
aftan frá... „svo fremi sem taklingin sé
ekki hættuleg að mati dómarans."
Ég held að þessi breyting hljóti að
kalla á grófari leik og meiri, já og
mun meiri og alvarlegri meiðsli.
Flestar, ef ekki allar, breytingar á
lögum jafn vinsællar íþróttar og
knattspyrnan er, eru umdeildar. Oft
er þó gaman að skoða hvernig sumar
breytingar eru til komnar. T.d. sagði
eitt sinn í 12. gr. að leikmaður, sem
slægi mótherja af ásettu ráði, skyldi
vera vikið af velli. Sumir leikmenn
tóku þá upp á því að steyta hnefana
framan í andstæðinginn og slá til
hans. Þá var lögunum breytt og sagði
nú að leikmaður, sem slægi eða gerði
tilraun til þess að slá mótherja, skyldi
vera vikið af leikvelli.
Enn sáu menn við þessu ogtóku nú
upp á þeim ósóma að hrækja hver á
annan. Þetta hefur leitt til þess að
greinin hljóðar nú svo: „Leikmaður,
sem afásetningi slæreðagerirtilraun
til að slá mótherja eða hrækir að hon-
um skal vikið af leikvelli."
Þetta finnst mér dæmi um rétta
þróun, en aftur á móti tel ég öfugþró-
un eiga sér stað varðandi taklingarn-
ar.
Hér á eftir fylgir stutt próf. Er ein-
hver valkosturinn réttur, eða e.t.v.
allir valkostirnir? Merktu við það sem
þú telur, værir þú dómari, vera rétt
svar og svörin birtast aftar í blaðinu.
1. Leikmaður yfirgefur völlinn til
að skipta um skó, án þess að fá leyfi
dómara og hleypur síðan inn á völl-
inn aftur. Hvað gerir þú?
a) Lætur leikinn halda áfram eins
og ekkert hafi ískorist?
b) Dæmir óbeina aukaspyrnu og
gefur leikmanninum gult spjald?
c) Dæmir beina aukaspyrnu og
sýnir leikmanninum rauða spjaldið?
62