Íþróttablaðið - 01.12.1991, Blaðsíða 19

um var ég langstærstur í mínum ár-
gangi. Þá lék ég sem skytta fyrir utan,
en í dag er ég með minnstu mönnum
í liðinu þrátt fyrir að vera 1,83 m að
hæð." „Ég var líka stærst," skýtur
Guðný inn, „og ég var skytta í yngri
flokkunum, en f dag er ég yfirstubbur
„STEFÁN
HILMARSSON VAR
STANGARBRJÓTUR"
í Stjörnunni. Ég veit eiginlega ekki
hvað fór úrskeiðis."
Skúli hóf að leika á línunni þegar
hann var Í2. flokki. „Reyndar var það
mjögsérkennilegttímabil. Ég lékfyrir
utan með2.flokki, íhorni meðmeist-
araflokki og á línu með unglinga-
landsliðinu, allt á sama tímabili. Ég
held að það sé mjög gott fyrir línu-
menn að hafa leikið í öðrum stöðum.
Maður gerir sér þannig betur grein
fyrir þeim færum sem myndast og
veit hvernig aðstaða er best fyrir þá
sem leika fyrir utan," segir Skúli.
Guðný var sammála þessu. „Mér
finnst mjög gaman að leika fyrir utan
og hefði viljað vera þar ef ég væri
stærri. Þegar ég gekk upp í meistara-
flokk gerði ég mér hins vegar grein
fyrir því að ég ætti kannski ekki mjög
bjarta framtíð fyrir mér sem stórskytta
og fór því á línuna. Ég vildi frekar
vera með en sitja á bekknum sem
minnsti útispilari deildarinnar." segir
hún og hlær.
Skúli og félagar hans urðu þeir
fyrstu til að vinna stóran titil fyrir
Stjörnuna í Garðabæ þegar þeir urðu
bikarmeistarar í handbolta árið 1987.
„Það var Ijúft," rifjar Skúli upp.
„Við lögðum
heimilið undir
okkur og notuð-
um það sem
handboltavöll."
„Stemmningin var þó helmingi meiri
þegar við urðum aftur bikarmeistarar
tveimur árum síðar því þá unnu stelp-
urnar líka. Ekki skemmdi fyrir að í
báðum úrslitaleikjunum unnum við
nágrannana í FH." Það er greinilegt
að Skúla og Guðný þykir ekki leiðin-
legt að rifja þennan dag upp.
„Mamma og pabbi voru erlendis í
skíðaferð með „mulningsvélinni" og
pabbi brá sér frá til að hringja heim.
Mamma sagði okkur seinna að hann
hefði komið til baka með tárin í aug-
unum af stolti," heldur Skúli áfram.
„Pabbi hætti sjálfur alltof snemma þó
hann sé nú að leika sé með „old
boys" íVal," bætti Guðný við. „Hann
fylgist því vel með okkur og það er
mikil hvatning að vita af honum."
Umræddurbikartitill varfyrsti um-
talsverði titill kvennaliðs Stjörnunnar
sem áður hafði reyndar tapað fjórum
bikarúrslitaleikjum í röð og þótti
mörgum tími til kominn að Garða-
bæjarliðið hampaði bikarnum. Liðið
hefur undanfarin ár verið í fremstu
röð og síðastliðið vor varð það fyrsta
meistaraflokksliðið til að skila ís-
landsmeistaratitli í Garðabæinn. Þá
hefur karlaliðið undanfarið verið
með íbaráttunni um íslandsmeistara-
titil þó hann láti enn á sér standa.
Aðspurð að því hversé galdurinn á
bak við þennan árangur sem önnur
eldri lið og reynslumeiri lið geti ekki
státað af nefna GuðnýogSkúli einum
rómi frábærtunglingastarf sem unnið
sé í Stjörnunni og markvissa upp-
byggingu undanfarin ár sem nú sé að
skila árangri. Stjarnan búi einnig vel
að því að vera eina íþróttafélagið í
þessu efnaða bæjarfélagi. Þau eru
hins vegar ekki á því að um beinar
peningagreiðslur til félagsins sé að
ræða.
„Ég held að það sé ákveðinn mis-
skiIningur í gangi," segir Skúli. „Bæj-
arstjórnin er ekki að borga eitt né
neitt fyrir handboltadeildina. Meist-
araflokkur karla fór t.d. í æfingaferð í
19