Íþróttablaðið - 01.12.1991, Blaðsíða 41

Lothar Matthaus: Heimsstjarnan við ýmis tækifæri, auglýsingamaðurinn,
íþróttamaður ársins í heiminum, hinn afslappaði fyrirliði landsliðsins. Var
stjarnan orðin peningasjúk?
af þessu miklar áhyggjur, kvarta og
kveina og búa til sérstaka sjónvarps-
þætti þar sem grafið er í málinu fram
og til baka og reynt að finna einhverj-
ar skýringar á því að leikmennirnir
vilja endilega vera að þjóta þetta til
Italíu þar sem kóngurinn af Kaos ríkir
einn. Enginn leikmaður var opinber-
lega tilbúinn til að segja að hann færi
til Italíu einfaldlega vegna þess að
hann fengi svo mikla peninga fyrir að
sparka í fótbolta þar. Margir voru
hins vegar ansi klisjugjarnir þegar
þeir voru spurðir af hverju þeir væru
að fara til Italíu eða hvers vegna þeir
hefðu áhuga á því. Fyrsta skýringin
var alltaf sú að þeir vildu takast á við
nýverkefni, að þeirvildu læraannað
tungumál, svo kom hitt, sem var eig-
inlega verra, þ.e. að þeim þætti ít-
alska eldhúsið svo spennandi og
landið væri svoóskaplega fallegt. Uli
Höness, framkvæmdastjóri Bayern
Munchen, varð fyrstur til að brjóta
ísinn þegar hann sagði; „Ég verð
veikur þegar ég heyri menn tala stöð-
ugt um ný verkefni og viljann til að
læra nýtt tungumál. Af hverju viður-
kenna þeir ekki bara að þeir fari pen-
ingana vegna og út af engu öðru."
Sennilegast trúir því heldur enginn
að menn séu í alvöru á flótta undan
svínakjöti og frönskum í öll mál. Séu
einskonar mataræðisflóttamenn.
Texti: Kristján Kristjánsson
í T ALIUSIRKUSINN
SPAGHETTI EÐA SÚRKÁL
Engum dylst að í Þýskalandi eru
knattspyrnumenn miklar stjörnur og
sumir halda því fram að þeir séu
æskilegustu fyrirmyndir æskunnar í
nútímanum. Það duldist heldur eng-
um, sem með því fylgdist síðasta vet-
ur, að Þjóðverjar höfðu orðið heims-
meistarar fyrir tiltölulega skömmu.
Leikmenn hétu ekki lengur sínum
venjulegu nöfnum í útvarps- og sjón-
varpslýsingum heldur alltaf „heims-
meistarinn XX er með knöttinn,
heimsmeistarinn YY nær sér ekki á
strik," o.s.frv. En þegar á leið keppn-
istímabilið fór heimsmeistaratitill-
inn smámsaman að hverfa í skugg-
ann fyrir því að allir heimsmeistar-
arnir virtust vera að flýja land og
allir til Ítalíu. Tungumálaáhuginn,
matarástin á ítölunum, fegurðin og
fjölbreytileikinn, umhverfið og að-
stæðurnar. Allar leiðir lágu til Róm-
ar. Og í kringum þetta hófst dálítill
sirkus.
Það þykja víst litlar fréttir að ítalir
séu hægt og bítandi að verða búnir
að kaupa alla bestu leikmenn Evrópu
til ítalskra félagsliða. Þjóðverjar hafa
AÐ FARA EÐA FARA EKKI
Þessi sirkus í kringum fótbolta-
mennina verður æ skrautlegri og fjöl-
breyttari, upphæðirnar sem velta
stöðugt ævintýralegri og ævintýra-
legri og fréttirnar alltaf fáránlegri og
fáránlegri. Stöðugt meiri munur verð-
ur á þeim leikmönnum sem teljast til
stjarna og hinna sem einungis ná því
að verða miðlungsleikmenn. Sá
munur kemur kannski ekki endilega
fram á knattspyrnuvellinum heldur
41