Minnisblað - 10.03.1933, Blaðsíða 3

3
skyldus aö efna loforðiö. Ef hann vanrækir
Þá skyldu, Þá vanrækir hann sóma sinn,
metur sjálfan sig lítils. Þótt einhver
hafi gengið inn í Regluna án Þess aö meta
hindindismálið nokkurs, ••teöc leysir Það -
ekki Þann sama frá skyldunni aö efna orð
sín, Því naumast er hægt að gera ráð fyrifr
nokkrum manni svo gerðum, að hann meti
sjálfan sig einskis.
Því verður alls ekki trúað um alla Þá
fjelaga sem vanrækja fundarsókn, að Þeir
vanræki vegna skorts á sómatilfinningu
eða sjálfsvirðingu. Hitt mun sanni nærs
að Þeir líti svo á, að vanrækslan sje
meinlaus, Þeir líti svo ás að Þeir styrki
lítið eða ekki hag Regliinnar meö Því að
sækja fundi.
Það er sennilega Þessi misskilningur
sem veldur mestu um Það, að fjelagarnir
vanrækja fundarsókn, og skapa með Því
(óviljandi) Þá skoðun fyrir annara augums
að Þeir sjeu hirðulausir um orð sín og
eiða.
Það er eðli allra mannfunda, að Þar
starfa aðeins fáir. Pjöldinn hefst ekki
aðs nema við atkvæðagreiðslur. En hvern-
ig starf Þessara fáu nýtist, fer mjög eft|ir
fjölda (eða Þátttöku) hinna Hstarflausun.
áhugamaður vill hafa fyrir Því að
taka saman og flytja erindi á fundis ef
hann á von á Því að margir hlýði. En
hami vill síður hafa fyrir Þvís ef hann
á von á að fáir hlýði. Auk Þess er Það
staðreynd, að Þeir sem hest sækja fundi
eru einmitt Þeir fjelagarnir, sem síst
Þarf að fræða. Það er niðurdrepandi fyrirj
margan ræöumann að flytja gott erindi fyr-
ir 10 áheyrendum, sem ekki Þurfa á að
hlýðas Þegar ræðumaður um leið veit af