Hvöt - 01.02.1947, Blaðsíða 6

4
H V Ö T
á þeira er svo sterk. Það er líka
áreiðanlegt, að mörgum fallast
hendur í átökunum við liðsmenn
áfengisins, vegna þeirrar stefnu, sem
hið opinbera hefur tekið í þessum
málum, en hún er, eins og allir
vita sú, að selja árlega eins mikið
af áfengi og mögulegt er.
Þessi stefna hefnr nú haft svo
lamandi áhrif á siðferðisþrek
margra manna ,að lítil von er til
þess, að nokkur árangur náist af
baráttu og starfi bindindismanna
gegn útbreiðslu áfengisins, a. m. k.
ekki út á við, ef hið opinbera, rík-
ið, breytir ekki um stefnu í þeim
málum,
Hér að framan hefur nú verið
drepið á, hvernig nokkur hluti
skólaæskunnar hefur vanrækt fé-
lags- og bindindissamtök skólanna.
Að vísu standa nemendur víða og
líklega víðast, einir upiji um þessi
mál í skólum sínum, þar sem leið-
andi menn þeirra láta sig þau engu
skipta. Yegna þess eru vissulega
svæfðir margir góðir starfskraftar,
sem af ýmsum ástæðum geta ekki
liafið sig upp í félagsstarfið af
sjálfsdáðum. Við vitum það, að
flestir kennarar bafa djúptæk áhrif
á nemendur sína og sjáum því, hve
mikils virði það er í baráttu okk-
ar fyrir útrýmingti áfengisins úr
skólunum, að kennarar séu liðs-
menn okkar í þeim efnum, frekar
en andstæðingar eða afskiptalausir
um þau mál.
En einmitt vegna þess, að við
verðum að mestu leyti að treysta
á eigin getu í þessum málum, má
enginn skerast lir leik, eða láta leið-
ast með straumnum, sem leitar nið-
ur á við.
Þótt margt rangt og óverðskuld-
að hafi verið sagt um æskuna fyrr
og nú, má ekki kæfa metnað benn-
ar í síendurteknum afsökunum. Og
þótt hér hafi aðallega verið rætt
um mistök hennar í félags- og bind-
indismálum, einkum i skólunum á
síðari árum, þá er einnig rétt að
viðurkenna og' benda á, að margt
æskufólk er trútt þeirri stefnu í
bindindismálum skólanna, sem
mörkuð var af djörfum og fram-
sæknum hugsjónamönnum fyrir um
fimmtán árum. Það er rétt að við-
urkenna það, sem vel er gert og
horfir til heilla, og benda jafnframt
á það, sem vanrækt er og miður
fer. Það skapar heilbrigðan metn-
að þeirra, sem hlut eiga að máli, og
á það jafnt við um æskuna sem
aðra. Eftir að hafa liugleitt þetla,
vil ég beina eftirfarandi orðum til
æskunnar í landinu:
Við erum vaxtarbroddur ungs
lýðveldis, sem verður falið forsjá
okkar innan nokkurra ára. Fortíð-
in hefur lagt oss skyldur á berðar
við sjálf okkur og þetta unga lýð-
veldi. Ef við viljum ekki lenda i
skömm og vanvirðu, verðum við
að inna þessar skyldur af hendi á
þann hátt, að talizt geti samboðið
sögu og menningu íslenzku þjóðar-
innar. Margar meinsemdir grafa
um sig meðal okkar og spilla menn-
ingunni. Allar menningarþjóðir
kappkosta að uppræta þessar mein-
semdir og þoka menningu sinni á
enn hærra stig. íslenzka þjóðin á
þá sögu að baki, að hún ætti ekki