Hvöt - 01.02.1948, Blaðsíða 12

iö
H V Ö T
SKEMMTANIR
Allt frá fyrstu tímum austur-
lenzkrar menningar til vorra tíma,
virðist áfengið liafa haft siðgæðis-
los og þjóðarböl i för með sér, hvar
sem það hefur skilið eftir spor :
skemmtanalífinu. — Það voru Ijótu
vandræðin, að hugmyndin um víri-
guðinn Baccus þurfti að slæðast inn
í heiminn; þá hefði áfengisbölið,, er
grúfið befur eins og mara yfir þjóð-
unum, ekki verið til.
Margir lialda að þeir drekki sorg-
um sínum og lífsáhyggjum með því
að drekka áfengi, unz gleymzkan
fellur yfir þá, en þeiri blekkja sjálfa
sig, því að þeir sækja ekki í sig
kjark og manndóm, heldur reyna að
flýja frá lífinu, skvldum þess og
kvöðum og verða svo að fótakefli
frumstæðustu og lægstu hvata, sem
hvíla leynt í undirvitundinni.
Hér ó landi hafa dansskemmtauir
farið mjög í vöxt, einkum liin síð-
ustu ár, en þær liafa tekið litaskipt-
um. Hin eðlilegu blæbrigði, sem
fylgja hollu og uppbyggilegu
skemmtanalífi mega að lieita má
gersamlega horfin, en hinn andlegi
„Svarti dauði“ hefur unnið nýtt land
meðal okkar. — Nú þykir enginn
maður lengur fínn, nema hann
sé undir áhrifum áfengis i sam-
kvæmum, meira að segja fjölmarg-
ar ungár stúlkur sækjast eftir að
dansa við þá, sem verst láta, en for-
smá hina stilltu og siðprúðu, — svo
langt getur siðgæðisrof tuttugustu-
aldar meyjarinnar hér á landi geng
ið.
□ G AFENGI.
Þó var hér gerð tijraun nokk-
urum námsmeyjum í Kvennaskóla
Reykjavíkur, að stemma stigu fyrir
áfengið, með því að dansa ekki við
þá, sem slæddust drukknir inn á
skemmtanir, en efndirnar hrustu
lijá sumnm, og hringurinn var of
þröngur til þess að hagkvæmur
árangur gæti náðst.
Þessa aðferð, að dansa ekki við
drukkna menn, þyrftu stúlkur í öll-
um skólum að taka upp. Konan hef-
ur stært sig af því að hafa fínni og
viðkvæmari tilfinningar en karl-
maðuririn, liví skyldi hún þá ekki
vinna að siðbætandid áhrifum i
þjóðlífinu og skapa sér verðandi
heimilisheill og heiður. — Elskhugi
hennar eða eiginmaður ætti með
engu móti að vera henni ókærari,
þótt hann liafi mannsmót á sér, í
staðinn fyrir að vera fyrir neðan all-
ar dýrslíkingar.
Yfirleitt er Iiér á landi mikil
skemmtanafíkn, þó einkum i kaup-
stöðum. — Það er að vísu gott og
heilbrigt að skemmta sér við og við,
en það er of langt gengið, þegar
unglingar verja öllum sínum tóm-
stundum í dansleiki og svalla næt-
urlangt bæði á kaffihúsum og á göt-
unni og vanrækja svo skyldustörf
sín eða koma til vinnu vanmegnug-
ir, til þess að sinna þeim. Fræðandi
og uppbyggilegir fundir eru illa
sóttir og flest menningargildi að tón-
listinni undanskilinni.
Menn leitast lítt við að þroska sig
andlega, og hugmvndin um líðandi