Hvöt - 16.03.1948, Blaðsíða 20

18
H V Ö T
öruggrar aðstoðar að vænta í þeirri
viðleitni, seni hver skóli hlýtnr að
sýna í því að liafa mannbætandi
áhrif á æskulýðinn.
Skemmtanalífið er mikilvægur
þáttur i hverjum skóla eins og hjá
öðru fólki yfirleitt. Ég þykist mega
fullyrða, að skemmtisamkomur
skólanna séu yfirleitt til fyrir-
myndar, og keppikefli þeirra allra
ætti að vera að gera þær það und-
antekningarlaust. Áreiðanlega eiga
bindindísfélögin sinn þátt í því, sem
áunnizt liefur. En lcngra má kom-
ast en komið er. Takmarkið er fram
undan, ]>að takmark, að æskulýður
sá, er skólana sækir, kunni að sjá
sinn eigin sóma í því að verða skóla
sínum til sóma í einu og öllu. Þá
mun skólinn verða öðrum til eftir-
hreytni og fyrirmyndar.
Pálmi Hannesson, rektor:
Mér er ljúft og skylt að lýsa yfir
þvi, að ég tel bindindisfélag skóláns
ha-fa unnið golt og gagnlegt starf. og
mætti raunar margt um það ræða.
Þegar það var stofnað, þótti eklci
líklcgt, að það yrði langætt. And-
staðan var þung og seig. Hún var
fremur fólgin í hefðbundinni tregðu
en berum fjandskap, þó að hann
væri einnig til. En forgöngumenn
félagsins létu það ekki á sig ganga.
Þeir skildu, að Bakkus er valtastur
vina, ckki sízt ungra manna, er hátt
hvggja, og þeir vildu bægja honum
hurt úr samfélagi sinu, skólalífinu.
Hitt var þeim einníg ljóst, að viðar
þurfti bindindi að boða en hér í
skóla, enda væri félagi þeirra nokk-
ur hætta búin, ef það stæði eitt sér
sem þöll á þorpi. Þess vegna leit-
uðu þeir samstarfs við unga hind-
indismenn i öðrum skólum og komu
þvi til leiðar, að þar voru stofnuð
bindindisfélög, en síðar Samhand
bindindisfélaga i skólum.
Þannig unnu þeir bug á þcirri
andúð og andstöðu, sem mælti þeim
i fyrstu.
Svo leið og' heið, unz ófriðurinn
reið yfir, landið var hernumið og
syndaflóð auðs og óhófs gekk hér
yfir öll fjöll. Þá dvinaði máttur fé-
lags vors, enda skorti nú hvort
tveggja, hinn lífgefandi umbótavilja
forvígismannanna og þá andstöðu,
sem stælir hann. Loks lagðist það
til hvíldar um tveggja ára skeið.
En á síðastliðnu hausti var það
vakið til starfa á ný. Ég treysti þvi,
að skólinn eigi enn innan vébanda
sinna þá áhugamenn og umbóta-
menn, sem sjái hvert horfir í áfcng-
ismálum á Iandi liér, skilji, hvert
afhroð ungir sem aldnir gjalda í
skiptum sínum við hið glapráða goð
vinsins, og vilji vinna að heilbrigðri
og heiðarlegri hindindishoðun í
skólanum.
Vilhjálmur Þ. Gíslason,
skólastjóri:
Yínbindindi í skólum er svo sjálf-
sagt, að ekki ætti að þurfa að evða
orðum að þvi. Ég lield að skólarnir
séu líka miklu betur á vegi staddir
í þessu nú en oft var áður, þó að
undantekningar séu til. Þar sem ég
þekki bezt til, þarf ekki um þessi
mál áð kvarta.