Hvöt - 01.02.1949, Blaðsíða 18
16
H V ö T
We ask you to help us to follow
tliis time-table exactly!“
(Éíí Iæt Icsendur um að þýða).
Aginn er strangur. Okkur kemur
þó saman um, að það sé æskilegt.
Menn væru nefnilega alls ekki ein-
göngu komnir á þetta alþjóðamót
til að leika sér. Við staulumst út.
Sólin skin ja'fn glatt og daginn áð-
ur. Við hressumst brátt. Sólargeisl-
arnir bræða svefnhöfgann og morg-
unólundina. Þeir hafa sömu áhrif
á okkur og froskana. Við göngum
stuttan spöl, allt í einu fer Hans að
hlaupa. Ég tek viðbragð og hyggst
að skjóta pilti afturfyrir mig. Nokkr
ir félagar okkar, sem eru á leið til
„Gammelhus“ sjá aðgang okkar og
hrópa: „Iceland — Nor'way!" Island
vinnur. Húrra! Hans er sannur í-
þróttamaður, sem kann að taka ó-
sigri. Hann tekur þétt í hönd mína
og óskar mér til hamingju með sig-
urinn.
Kl. 9,15 erum við öll sezt í fyrir-
lestrasal „Kvarngárden“ með eyr-
un sperrt. Maður að na'fni Claes
Göran Renda talar um baráttuað-
ferðir sænskra bindindismanna. —
Það litla, sem ég man úr erindi
þessu, fer hér á eftir:
Þegar bindindishreyfingin kom
til Svíþjóðar, var hún þrungin ensk-
um og amerískum hugmyndum, Er
Gunnilla og Cevdet.