Hvöt - 01.02.1949, Blaðsíða 20

18
H V ö T
drekka kaffið og snúast kringum
kvenfólkið.
Stúlkurnar hlæja, m. a. að mál-
fari hans, en við piltarnir höfnum
þessu boði. Mótmæli okkar hafa lít-
ið að segja. Cevdet er nefnilega
meira en i meðallagi kvenhollur.
Kaffið hitnar 'fljótt og brátt hefst
drykkjan. Cevdet stendur lítt við
loforð sitt hvað kaffinu viðkemur,
en síðara loforðið efnir hann dyggi-
lega. Að drykkju lokinni hefst al-
mennur söngur. Mönnum gengur
!
Cevdet í kvennaskaranum.
misjafnlega vel að átta sig á text-
unum, eins og gengur. Það kemur
lítið að sök, því að flestir kunna
lögin. Cevdet leikur nokkra grín-
þætti við ágætar undirtektir. Menn
skemmta sér hið bezta.
KI. 10,45 um kvöldið siglum við
lieim. Sólin hnigur rauð í spegilslétt-
an hafflötinn. Ævintýralegum roða
slær á himininn. Dásamlegt kvöld.
Ég vakna kl. 8 næsta morgun.
Hans Jacob liggur sem dauður væri.
„Vaknaðu maður!“ segi ég. Hann
hrekkur upp við gauraganginn i mér,
enda þótt hann skilji ekki orð af
því, sem ég segi.
Við rökum okkur i liasti og
þrömmum síðan til „Gammelhus“.
Mjólkin og rúsínubollurnar l)íða
okkar.. Við borðið lendi ég við hlið-
ina á ungum Dana að nafni Renal
Bache. Ég rabba við þennan litla,
„snaggaralega“ náunga um bindind-
ismál. Hann virðist vera mjög á-
hugasamur og spyr mikið um bind-
indissamtök íslenzkrar skólaæsku.
Ég greiði úr svöruni hans eftir
beztu getu, en hef raunai’ liugann
við annað. Stella Young situr öðr-
um megin við mig. Mér er heldur
Ijúfara að „ofra“ tíma mínum við
borðið í samtal við j)essa glaðlyndu
ungmeyju en svara spurningum
Renals.
Og raunar skamroast ég niín ekki
svo mjög 'fyrir að iáta þetta, eink-
um og sér i lagi, þegar þess er gætt,
að langflestir karlmenn i okkar
synduga heimi eyða miklum hlufa
ævi sinnar í að snúast kringum
kvenfólk, og þvi miður oft án árang-
urs. En það varð nokkur árangur
af samtali okkar Stellu, m. a. sá, að
ég lærði örlitið meira í enskri tungu,
en hún fann til gleðinnar af að
hafa orðið þess valdandi.
Þennan dag eru fluttir 3 fyrir-
lestrar. Hér mun ég aðeins lítillega
geta eins þeirra. Það er fyrirlestur