Hvöt - 01.02.1949, Blaðsíða 21

H V Ö T
19
Gunnillu um áróður sænskra bind-
indismanna:
Áfengið er stærsti þjófur, sem
til er, þjófur hamingju, velferðar,
tima o. fl. Við eigum ekki ætíð að
hamra á, að áfengið sé hættulegt,
heklur benda á, af hverju það er
hættulegt, og hvernig megi verjast
liættum þess. Við leggjum aðalá-
herzlu á lifandi starf, en ekki mál-
æði.
Hún benti á mikilvægi þess
að efla iþróttalíf og allt félags-
lí'f. Það yrði að nota kvikmyndir
meira í fræðsluskyni en verið hefði.
„SGU gerir sér far um að hafa mót
og námskeið með fræðslu- og
skemmtanasniði, til þess að laða
fólk að. — SGU hefur oft með góð-
um árangri gert þær kröfur til eig-
enda skemmtistaða, að þeir hefðu
ekkert á boðstólum, sem skaðað gæti
ungt fólk. Sumir fulltrúar eldri
kynslóðarinnar hæðast að 25 ára
„börnunum“ í SGU, og eru ekki sér-
lega áfjáðir i að starfa með þeim.
Við i SGU segjum, að þessi „börn“
þurfi að hafa ábyrgð, og sann-
leiksgildi þess hefur oft komið i
ljós.“
„Tlie group work“ liefst kl. 3 e. h.
Næsta mál á dagskrá er:
Baráttan gegn áfenginu.
Nokkrar umræður urðu um
málið, og endanleg niðurstaða sú:
Að í öllum löndum skgldi herða
sóknina í hindindismálum meðal
æskunnar, og þó sérstaklega skóla-
æskunnar.
Við ræðum töluvert um áfeng-
isbann og erum ekki á eiti sátt.
Svíarnir vilja t. d. ekki heyra það
nefnt, telja það hafa gefist illa í
Svíþjóð. Danirnir og Norðmennirn-
ir hallast á sömu sveif, en við Adda
Bára erum á öðru máli.
Hans van den Berg miðlar mál-
um. Hann bendir á, að reynsla ým-
issa þjóða geti verið mismunandi,
sum staðar hefði bannið e. t. v. gef-
ist vel, annars staðar miður. Um síð-
ir verða allflestir sammála um, að
bann sé æskilegt, en það sé fjarlægt
takmark, er stefna beri að, og óhugs*
andi i framkvæmd, nema mikill
meirihluti viðkomandi þjóðar fylgi
því.
Um kvöldið er „free evening“.
Maður getur hagað kvöldinu sam-
kvæmt óskum sínum.
Eftir kvöldmat kemur Gunnilla
til mín og spyr mig, hvort eg sé ekki
til í að „spila“ golf. Ég játa því, en
get þess um leið, að ég sé alls óvan-
ur þessari íþrótt. Hún kveður það
ekkert hafa að segja.
Keppinautar mínir, auk Gunnillu,
eru Norðmaður að nafni Tor Björn
Olsen, og Dani að nafni Nils Ander-
sen, báðir afar viðfelldnir náungar.
Hamingjan er mér hliðholl í þessari
keppni. Ég flýt á hundaheppninni,
eins og margur skussinn fyrr og síð-
ar, og ber sigur af hólmi. Þegar líð-
ur á kvöldið fara menn að ráðgast
um, hvað gera skuli. Nokkrar róm-
antízkar hræður draga sig i hlé, og
láta í veðri vaka, að þær ætli að
eyða kvöldinu i 'faðmi náttúrunnar.
Flest okkar láta þó móður náttúru
liggja mitli hluta þetta kvöld. Þoð
verður úr að við förum á aðalkaffi-
hús bæjarinsvsen* hvorki er sl >' t né
mikið.