Hvöt - 01.02.1950, Blaðsíða 14

12
H V Ö T
Spurningar og svör
Ýmsum þótti athyglisverður spurningaþátturiim í fyrra tbl. Hvatar s.l. ár.
Ritnefnd blaðsins taldi því rétt að vekja þáttinn upp og sendi nokkr-
um skólanemendum eftirfarandi spurningar:
1. Lítur þú svo á, að heppilegt sé, að kemiarar og nemendur í framhalds-
skólum þérist?
2. Hver er skoðun þín á réttmæti leikfimiskyldu í framhaldsskólum?
3. Þykir þér fara vel á því, að ungar stúlkur noti fegurðarmeðul ?
§
Svör bárust frá öllum þeim, er
heztu þakkir fyrir greiðviknina.
Svörin fara hér á eftir:
Aðalsteinn GuSjohnsen,
Menntaskólanum:
1. Ókleift er að gera slíkri spurningu
full skil með stuttri greinargerð, enda
illt itr að skera. Ekki mun þó saka,
þótt ég láti í ljós þá skoðun mína, að
ég tel æskilegast, að kennarar og nem-
endur í framhaldsskóla þérist ekki. Mér
þætti það lieppilegasta lausnin, ef sú
venja gæti komizt á. Á hinn bóginn
er öllum ljóst, að slíkt er íiær óhugs-
andi eins og er, einkum sakir afar ólíkra
skoðana kennara á málinu. Ég held,
að þetta yrði til að auðvelda hetri kynn-
ingu kennara og nemenda og koma á
óþvingaðra sambandi milli þeirra.
Revnslan sýnir og, að nemendur hafa
kynnzt þeim kennurum betur og fyrr,
sem ekki þéra né eru þéraðir. Þó er þetta
að sjálfsögðu ekki einhlítt. — Svo ólík-
ar eru venjur kennara í þessum málum,
að skipta mætti þeim í þrjá flokka.
lj Kennarar, sem þúa alla nemendur
og krefjast þess meira að segja, að nem-
spurðir voru, og kann ritnefndin þeirn
endur þúi sig! 2) Kennarar (fremur
eldri menn), sem þéra alla nemendur
og eiga því fyllilega skilið gagnkvæmar
þéringar af hendi nemenda. 3) Kerm-
arar, sem þúa alla nemendur sína, en
aeskja þéringa frá nemendum. Afbrigði
af þessiim flokki mætti telja þá kehii-
ara, sem ekki fylgja ákveðinni reglu,
en ýmist þúa nemendur eða þéra,
en vilja þó, að nemendur þéri sig.
2. Ekkert tel ég sjálfsagðara en leik-
fimiskyldu í frainhaldsskólum. Hitt er
fremur umdeilanlegt, hvort réttmætt sé,
að gefnar séu einkunnir fyrir hana. Þó
munu menn komast að raun um, að
slíkt er óhjákvæmilegt, ef leikfimin
á að koma að gagni. Að öðrum kosti
mundu menn vanrækja hana meir en
ella. Hitt finnst mér meiri ástæða til
að ræða um, hvers konar leikfimi skuli
stunda í framhaldsskólum. Hingað til
hefur verið iðkuð að því er mér finnst
eins konar sýningarleikfimi. Má mjög
um réttmæti hennar í framhaldsskól-