Hvöt - 25.04.1950, Blaðsíða 10

8
H V Ö T
landi hreinræktnðu ofbeldi og kúgun.
Kannski voru þeir svona ákafir að
konia mér í skilning um liið indæla
enska málfrelsi?! •
Jú reyndar, nú mundi ég eitt ágaU t
■ kvæði, sem j>ið liefðuð gott af að lievra,
ræflarnir vkkar. Það er eftir liann Stef-
án G. — Það var ort um ykkur, geyin
mín.
- Það er sannarlega ekki á liverj-
um degi, sem hugsanir manna geta
fengið útrás í orðum án þess að fara
fyrst gegnum gráðugan hreinsunareld
smáborgaralegs siðgæðis.
En þá sjaldan hvílík óviðjafnanleg
f róun!
Eflaust liefðu orð mín þarna, ef sögð
hefðu verið fyrir íslenzkum eyriun,
jafnmörgum, nægt til að trvggja mér
tímakornsvist á Kleppi eða Skólavörðu-
stíg.
Loks liafði ég lilotið nóga hugarsvöl-
un og ætlaði umsvifalaust að stíga tir
stólnum að vel unnu verki. Hló mér
liugur í brjósti yfir því, hversu snilld-
arlega mér hafði auðnazt að ná hefnd-
um og bjarga jafnframt heiðri þjóðar
minnar með svo skörulegri ræðu.
En brosið stirðnaði á vörum mér.
Ég hafði ekki fyrr sleppt orðinu, en
að mér var lnópað úr öllum áttum:
„Nú verður þú að j>ýða fyrir okkur,
það sem þú varst að segja. Snúðu því
á ensku!“
Hvað gat ég gert, annað en hlýða?
Ég ætla bara að taka fram eftirfar-
andi, til að varna misskilningi:
Með tilliti til ailra aðstæðna taldi
ég varliugavert að þræða frumtextann
mjög nákvæmlega; já, ef satt skal segja,
hlýt ég að viðurkenna, að þetta varð
einkar lausleg þýðing hjá mér, svo laus-
Eitt af því, sem góður bridgespilari
juirl' að temja sér, er J>að, að reikna
legu spilanna eins slæma og hann hel-
ii r efni á, tneð það fyrir augum að
vinna sögn sína. Sennilega mundu marg-
ir tapa eftirfarandi spili, enda J>ótt auð-
velt sé að vinna það, ef gætilega er spilað.
S. K 10 5 3
H. G 6 3
T. G
L. D G 9 4 3
S. 7 4
H. A K 8 2
T. Á K '6
L. K 8 7 6
S. 9 8
H. I) 10 9 4
T. D 10 8 4 2
L. 10 5
S. Á 1) G 6 2
H. 7 5
T. 9 7 5 3
L. Á 2
N
l A
„s
Norður spilar þrjú gröud og austur
spilar út tígulfjarka (ellefureglan), sem
norður drepur með ás. Nú er það grun-
ur minn, að margur mundi'spila spaða
og svína gosanum, en ef vestur gefur
gosann, mun sagnhafi ekki fá nema átta
slagi og tapa þar með spilinu. Aftur
á móti mundi sagnhafj vinna spilið auð-
veldlega, ef hann hefði gætt þess að
láta lágan spaða úr blindi í fyrsta sinu,
og geta mótherjar hans }>á engan veg-
inn fyrirbyggt það, að hann vinni sögn
sína.
leg, að sú lofgerðarromsa um ágæti
enskrar menningar er sannleikans vegna
algerlega óprenthæf.