Þróun - 24.03.1943, Side 3
ÞRÓUN
3
var með svarta gæru um bolinn
og hvíta gæru á hausnum, annar
var mjög tötralega klæddur, og
sá þriðji var i dragsíðri olíukápu
og drattaðist á eftir hinum.
N. N. Fyrstu deild A.
★
Siígandafjörður.
ilann er mjög lítill fjörður, og
fjarska grunnur. Mörgum linnst
hann ekki fallegur við fyrstu sýn,
en mér og flestum Súgfirðingum
finnst hann fallegur og þykir
vænt um hann. tíeggja, megin
fjarðarins cm há ljoll. Fyrir
handan fjörðinn eru hííðarnar
vaxnar skógi, og á sumrin er þar
oft mikið um her, sérstaklega í
Selárdal, Gilshrekku og i Botni.
1 Vatnadal eru líka oft mikil her,
en þangað verður að fara fyrir
Spitli, og er sú leið oft hættuleg,
sérstaklega ef rigningar hafa
gengið, þvi að þá eru olt skriðu-
föll og grjótköst niður af honum.
Frammi i dalnum hinum megin
við Spilli er mjög fallegt. Fyrsti
hærinn þar er Staður, jjrests-
setrið. Næsti hærinn er Langhóll
en svo Vatnadalur. Fyrir framan
þann hæ eru miklar liraunhreið-
ur, en er yfir þær kemur, tekur
við stórt vatn, og eru íagrar græn-
ar sléttur umhverfis það. Suð-
ureyrarþorp er mjög lítið. Munu
vera þar eitthvað um 300 manns.
Það stendur á samnelndri cyri,
sem skerst lit í fjörðinn utanverð-
an. -— Heima á túninu stendur
kirkjan, og er mjög mikil prýði
að henni. Fyrir ofan eyrina eru
grænir hjallar, og er huið að
girða þar af dálítinn ]>lett, sem
skólabörnin ætla að rækta, og
vona ég, að í framliðinni geti orð-
ið þar fallegur garður.
Nokkuð inn með firðinum eiga
Súgfirðingar myndarlega sund-
lang. A sumrin eru haldin þar
sundnámskeið, og standa þau
venjulega mánaðartíma. Er þar
alltaf fjöldi barna, sem lærir að
synda. Nú er i ráði að byggja
skála fyrir börnin til þess að
dvelja i meðan sundið stendur
yfir, því að það er mjög langt að
ganga 4 km. kannske tvisvar á
dag, bæði úteftir og inneftir..
Fiskiveiðar er aðalatvinnan i !
Súgandafirði eins og víðast vest- i
anlands. Þar eru nokkrir vélhát-
ar, en nllir fremur litlir. Allur
fiskur er sem stendur látinn i
skip, en samt er þar hraðfrysti-
hús. Starfar það víst lítið húna.
Bændurnir eiga nokkuð af fé,
en oft eru vandræði að verja það
fyrir tófunni. Sumir bændurnir
við fjörðinn eru góðar tófuskytt-
ur, og eru sagðar af þeim ýmsar
skemmtilegar sögur. Einu sinni
var einn bóndinn að eiga við
greni, og var orðinn mjög leið-
ur á því, af því að hann liafði
alltaf misst af tófunni, þó að
hann sæi lnma. Dag nokkurn
kom liann heim til konu sinnar
og sagði: „Ja, maður, nú er það
ljótt, nú liefði ég nóð henni, hefði
ég verið á léttari skóm“. öðru
sinni var hann að koma utan frá
Suðureyri, og \-ar orðið nokkuð
hvasst, þegar hann kom inneftir,
en svona sagði liann konu sinni
frá: „Þegar ég var að lenda, þá
kom svo stór hviða,- að báturinn
tókst á loft, en ég greip hann á
lofti, og það get ég sagt þér, lieill-
in, a.ð ég lield, að ég hafi ekki
náð andanum í hálftíma ó eftir“.
Annar bóndi sagði svo frá, þegar
hann var nýbúinn að skjóta tófu:
„Ja, nú hefi ég gert það, sem fáir
munu leika eftir, því að ég skaut
hana á flugi“. — Margt mætti
fleira segja skennntilegt frá Súg-
firðingum, því þeir eru menn
glaðir — og félagslyndir eru þeir
í liezta lagi. G. S.
★
íslenzk náttúra.
Það er fögur sjón að sigla inn
fjörð á Islandi á heiðríkum sum-
ardegi.
Eigi er þó fegurðin minni á
veturna, því að sigling inn á milli
hárra, hrikalegra, snæviþakinna
fjalla á stjörnubjartri vetrar-
nóttu, er máninn breiðir sina silf-
urglitrandi tunglskinsslæðu yfir
náttúruna, lilýtur að hrífa livern
óspilltan liug.
Hver væri fegurð Islands án
fjalla?
Engin, eða að minnsta kosti
öll ó annan veg.
Við Islendingar eigum marga
fagra fossa.
Hverju í íslenzkri náttúru er
það að þakka? — Fjöllunum
Hvernig væru fossarnir og
straumhörðu árnar okkar, ef eng-
in væru fjöllin?
Þá væru bókstaflega engir foss-
ar til hér á landi, og árnar yltu
fram lýgnar og læpulegar. — Þá
væri sá þáttur íslenzkrar náttúru-
fegurðar þurrkaður út.
j Og hverju er að þakka hátign
1 íslenzkra jökla? — Aftur fjöllun-
um okkar. Með fjölhmum hyrfi
mjallhvitt lielgilín jöklanna ís-
leiizkum augum.
Við Islendingar eigum þó nokk-
uð af fögrum skógum.
Það er líka að verulegu leyti
fjöllunum að þakka, að skógar
geta vaxið hér. Þau hlífa þeim
fyrir köldum vindum, sem
mundu gera trjátegundum ófært
að lifa hér á landi. Trjágróður-
inn er fóstraður í fjallalaðmi ís-
lands.
Hver er það, sem ekki elskar
fegurð náttúrunnar? Því miður
kunna margir Islendingar ekki að
meta hana sem skyldi. Fólk utan
af landi sækist eftir þvi, að kom-
ast til Revkjavíkur í sumarfríi
sínu. Þar eyðir það svo sínum eft-
irsótta hvíldartíma í troðfullum
danssölum, þungu lofti þrungnu
af daun vindlinga ög vina.
Eða þá, að það gengur um göt-
ur Reykjavíkur og andar að sér
göturykinu, sein getur borið með
sér allskonar sóttkveikjur. Væri
nú ckki heilnæmara að ferðast
um landið, skoða fagra og sögu-
lcga staði og anda að sér liinu
liressandi tæra lofti, sem sveitir
og öræfi landsins hafa að bjóða?
Það eru einmitt Reykvikingar,
sem einna bezt kunna að meta
lireina sveitaloftið, og leita fram
til fjalla öðrum frenmr, þegar
tóm gefst til. Daglega fá þeir nóg
af svælunni í Reykjavílc.
Islendingar, þið sem sitjið inni