Þróun - 15.12.1943, Síða 1

Jólaliugleiðing.
Það er komið aðfangadagskvöld. Jörðin er
alhvít, og þúsundir stjarna blika á himninum.
Ómar kirkjuklukknanna berast oss til eyrna og
fylla hugi vora gleði og jólafriði. Presturinn
flytur jólaboðskapinn um fæðingu freslarans, og
sungnir eru sálmar og hátíðasöngvar honum til
dýrðar. Inni á hverju heimili ómar söngur, og
ljósin loga skært á kertum trjánna. Óvæntar
gjafir gleðja börnin, og þau dansa um, hrópandi
af fögnuði. Dásamlegar kræsingar eru á borðum,
og allir eru mettir og ánægðir. En hvarflar ekki
hugur okkar mitt í þessari gleði og dásemd til
þeirra mörgu barna, sem nú eiga engum jólum
að fagna? Foreldralaus, hrygg og köid reika
þau um, fjarri heimilum sínum, sem nú eru
annaðhvort mannlaus eða í rústum. Getum við
glaðst eins, þegar við vitum af þessum börnum
og getum ekki rétt þeim hjálparhönd? Eigum
við ekki að biðja almáttugan föður vorn að varð-
veita þau og færa þau aftur í faðm elskulegra
foreldra og ástvina? Eigum við ekki að óska
hvert öðru gleðilegra jóla með þessa bæn í huga?
G. T.
V
| GleSileg jólí
0
oooooooooooooooooooooooo
JÓ L*
(Brot.)
Nú rennur jólastjarna og stafað geislum lætur
á -strák í nýjum buxum og telpu í nýjum kjól.
Hve kertaljósin skína og sykurinn er sætur
og söngurinn er fagur, er börnin halda jól.
Þá klappa litlar hendur, og dansa fimir fætur,
og fögrum jólagjöfum er dreift um borð og stól.
Nú rætast margar vonir og draumar dags og nætur.
Ó, dæmalaust er gainan að lifa svona jól.
örn Arnarson.
oooooooooooooooooooooooooooooooooó