Þróun - 15.12.1943, Blaðsíða 2

2
ÞRÖUN
ÍSAFJÖRÐUR.
1 fyrri tíð stóð hér, þar sem
nú er Isafjarðarkaupstaður, að-
eins einn bær, sem hét „Evri“.
En nú er, eins og allir vita, ris-
inn upp kaupstaður hér.
Isafjörður hefur eflzt mjög í
seinni tíð og er nú orðinn einna
mesti fiskibær landsins.
Okkur Isfirðingum þyk-
ir, flestum að minnsta
kosti, mjög -vænt um bæ-
inn okkar, og mundum
vilj a gera allt, sem við
gætum, bænum okkar til
sóma. Nú er verið að hefja
byggingu hinnar marg-
þráðu sundlaugar, sem all-
ir bæjarbúar hafa hlakk-
að mjög til siðastliðin ár.
Hér hafa lika risið upp
mörg ný hús á þessu
ári, sem nú er að líða. Munu
þessi nýju hús verða bænum til
mikillar prýði. Það hafa lika
verið rifnir niður margir kofar
og hjallar, sem voru til mikilla
óþrifa og óprýði. En með tíman-
um ættu allir þessir kofar að
fara burtu, en í þeirra stað að
koma ný hús steinsteypt.
Þá eru það göturnar, sem þarf
að laga betur, því að eftir rign-
ingar er varla mögulegt að
ganga eftir sumum götunum.
Það þvrfti þvi fyrst og fremst að
laga þær til, helzt að steypa þær.
Mörgum, sem koma til bæjar-
ins, finnst hér mjög ljótt. Sér-
staklega finnst fólki Ijót hin
háu fjöll, sem gnæfa yfir allt.
En okkur Isfirðingum, sem aldir
eriun upp í skjóli þeirra, finnst
þau ekkert leiðinleg. Okkur
finnst þau vera svo hlýleg og
vinaleg.
Isfirðingar ættu allir, að leggja
stund á það, að gera bæinn sinn
sem skemmtilegastan.
N. N. II. deilcl a.
Bátanna var beðið
milli vonar og ótta.
Það hvein í brimlöðrinu, og
húsið skalf og nötraði i vind-
kviðunum, og regnið dundi á
gluggunum. Allir voru stein-
hljóðir, og börnin, öll á unga
aldri, það elzta aðeins 12 ára,
sátu hljóð við stofugluggann og
biðu með eftirvæntingu. En móð-
irin var frammi í eldhúsi að
elda matinn. Á milli kom hún
inn til að vita, hvort hún sæi
ekki Ijós koma. inn fjörðinn.
En alltaf var sama sagan.
Ekld kemur hann ennþá. Og
um leið og hún sagði þetta,
runnu tár niður kinnarnar, sem
hún þurrkaði með svuntuhorn-
inu. Er klukkan var að verða
23,00, sjá börnin ljósglætu úti á
firðmum. Skjddi þetta vera
hann? — Þau kalla á móður
sína, sem var önnum kafin, en
þrátt fyrir það fer hún út og tek-
ur elztu dóttur sína með sér. Þær
berjast móti rigningunni og
storminum, og inn að vör kom-
ust þær.
Kl. að verða 24,00 komu þær
mæðgurnar heim aftur, og er
þær komu inn, þerrðu þær tár-
in, sem streymdu ótt og títt nið-
ur kinnarnar.
Síðan fóru börnin að sofa, en
móðirin beið milli vonar og ótta
við gluggann, og beið þess að
sjá Ijós koma inn fjörðinn. Og
oft og einatt flaug henni í lmg:
Hvað verður um börnin? Skyldu
þeir ekki fara að koma? Ennþá
var hún ekki vonlaus. Loksins,
klukkan á þriðja tímanum, sér
hún Ijós koma 4'yrir nesið;
skyldu þetta vera þeir? Hún
varpaði þreytulega öndinni.
Hægt og hægt sá hún ljósið ber-
ast inn fjörðinn, og var sá tími
lengi að líða.
Og ennþá bíður hún með
óþreyju, en henni til ósegjan-
legrar gleði sér hún ljósið fær-
ast nær og nær. Og loks tekur
þetta langa sálarstríð enda, og
báturinn lendir i fjörunni fvrir
innan. Og sjómennirnir koma
hressir i bragði og sofna með
bros á vörum eftir hina löngu
og erfiðu sjóferð.
Nomen Nescio.
Pjaxi.
Hvitá rennur í djúpu gljúfri
hjá Gullfossi og langt niður eft-
ir. Alllangt fyrir neðan Gullfoss
er hægt að komast niður 1
gljúfrið. Þar gengur lágur
klettarani þvert út í ána, og
sunnan við hann er fagur
hvammur skógi vaxinn, sem er
nefndur Pjaxi. Ekki veit ég,
hvernig á því nafni stendur, en
það hvað vera mjög fornt. Síð-
astliðið sumar, þegar ég fór
austur að Gullfossi með pabba
mínum, bróður og þrem öðrum,
skoðuðum við þennan fagra og
einkennilega stað. Var afarvont
að komast niður i hvamminn
vegna þess, hvað hlíðin er brött
og klettótt. Við höfðum kunnug-
an dreng sem leiðsögumann.
Niðri i hvamminum er fallegur
skógur með mörgum, stórum
trjám, og er einkennilegt að lit-
ast þar um. Brött klettahlíðin að
vestan, sem við fórum niður, að
norðan tindóttur klettarani, sem
teygir sig út í ána og skýlir
reitnum fyrir ágangi hennar og
norðan næðingunum. Að austan
fellur fljótið með iðukasti,. og
handan við það gnæfir hár,
snarbrattur hamraveggur. Ct-
sýnið er því ekki nema upp í
heiðan himin og niður eftir ánni.
En þrátt fyrir það er þessi stað-
ur svo fallegur og einkennilegur,
að ég mun aldrei gleyma því að
hafa komið þangað.
S. G., I. deilcL
★