Alþýðublaðið - 27.05.1925, Síða 2

s
KLÞY&VBLABIW
Rök
íatnaöarstefnnnnar.
----- (Frh.)
Jafnaðarstefna og elgnarnám.
Andstæðingar jafnaðarstefnunnar
hampa mjög þeirri mótbáru, að
eignarnam á landi og framleiðslu
tækjum væri rán. feir gera með
öðrum orðum ráð fyrir því sem
sjálfsögðu, að núverandi fyrir-
komulag eignaréttarins sé sið-
ferðilega rétt, fyrst þeir líta á
höggun þess sem >rán<. Þaö hafa
líka margir góðir menn gert ráð
fyrir því sem sjálfsögðu á sínum
tíma, að þrælahaJd eða trúarof
sóknir væru siðferðilega rótt-
mætar.
Svar jafnaðarmanna við þessari
mótbáru er, að núverandi fyrir-
komulag, emstaklingseignaréttur á
landi og frámleiðslutækjum, sé
óheiðarlegt, sé einmitt rán, orsök
fátæktarinnar og allrar þeirrar
mannlegu neyðar, sem henni fylgir.
Par í er fólgin ráðning þeirrar
gátu, hvers vegna menningu nú-
tímans hefir mistekist svo hrapal-
lega að gera lífið þolanlegt fyrir
allan þorra manna þrátt fyrir allar
verklegu íramfarirnar og risavaxna
aukningu framleiðslunnar á öllum
lífsgæðum. Eignarnámið er þess
vegna ekki rangindi, heldur afnám
ranginda; það er ekki rán, heldur
kemur það í veg fyrir sifeit rán.
Það þarf ekki langt að fara til
þess að sjá, að ekki er alt með
feldu um núverandi grundvöll
eignaréttarins. Tökum til dæmis
mann, sem heflr erft 100 000
krónur. Hann getur liíað á vöxt-
unum alla æfi án þess að gera
handtak, og erfingi hans getur
gert sama og þannig koli af kolli
— Pað er ekkert athugavert við
það, að maður, sem framleiðir
meira en hann kærir sig um að
eyða strax, geti látið heiminn
njóta afraksturs vinnu sinnar og
fái það svo endurgreltt síðar, er
hann óskar þess (skuldaviðurkenn
ingin til hans er venjuiega pen-
ingar). En hvort sem hann eyðir
arðinum strax eða geymir hann á
þenna hátt til neyztu siðar, þá er
viðskiftunum lokið og heimurinn
akuldlaus við manninn, þegar hann
héflr eytt arðinum. En heimurian
Frá Alþýðubrauðgerðlnct.
Búð Álþýðnbranðgerðarinnar á Baldnrsgetn 14
hefir allar hinar sömu brauðvörur eins og aðalbúðin á Lauga-
vegi 61: Rúgbrauð, seydd og óseydd, normalbrauð (úr amerísku
rúgsigtimjöii). Grahamsbrauð, franskbrauð, súrbrauð, sigtibrauð.
Sóda- og jóla-kökur, sandkökur, makrónukökur, tertur, rúlluterturi
Rjómákökur og smákökur. — Algengt kaffibrauð: Vínarbrauð
(2 teg,), bollur og snúða, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok
og kringlur. — Eftir sérstökum pðntunum stórar tertur, kringlur
o. fl. — Brauö og kökur ávalt nýtt frá brauögeröarhúsinu.
Veggföðor
afarfjölbreytt úrval. Yeðiið lægra
en áður, t. d. frá 45 anrnm
rúllan, ensk stærð.
Málnlngavörur allar teg.,
Penslar og fieira.
Hf. rafmf. Hiti & Ljös,
Langavegi 20 B. — Síml 880.
Skemtllegri búb cr ekki hægt
að hafa með sér í ferðalögnm
en Hau8trigningar. Alt lelkritlð
(um ioo bls. á góðam psppír)
tyrir að eins 3 kr,, fæ*t í bóka-
búðinni Langavagi 46 og Bóka-
verzl. Þoratelns Grislasonar Veitn
sundl.
Skorna nettób.'kið trá Krintínu
J. Hagbarð, L*ugávegl 26, mæilr
með sér sjáltt.
1
AlþýðuMaðið
kemar nt & hverjom virknm dogi. §
Afg reiðals
við Ingólfutraðti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 *íðd,
Skrifttofa
á Bjargaritíg 2 (niðri) jpin kl.
9*/|—101/j árd. og 8—9 dðd,
Sí m a r;
6S3: prentimiðja.
988: afgreiðila.
1294: ritstjórn.
Yerðlag:
Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
Anglýiingaverð kr. 0,16 mm. eind.
»
Verkamaðnrinn,:
blað verklýðsfélaganna á Norðurlandi,
flyiur gleggstar fréttir að norðan.
Kostar 6 kr. árgangurinn.
Geriat kaupendur nú þegar. —
Askriftum veitt móttaka á afgreiðslu
Alþýðublaðsine.
er alt af að borga skuld sína við
manninn með 100 000 krónurnar,
og þó er hún aldrei greidd. Hvernig
liggur 1 þvi? Ef athugað er, sóat,
að maðurinn lifir á hinum fram-
leiddu lifsnauðsynjum eins og
og aðrir. í rauninni lifir hann
ekki á erfðafó sínu, því að ef svo
væri, myndi það einhvern tímal
þrjóta. Hann borgar þess vegnaf
ekki með þvi. fað er að eins valdí"
yfir hlutdeíld í lifsgœöunum jafn
óðum og þau eru framleídd Slikt
vald an þess að leggja fram nokk-
urt nytsamt starf getur ekki verið
réttmætt.
Nú verður Ijóst, hvers konsr
eiguttióttm þuð ery sum jaínaðar-
menn vilja svifta auðmanninn og
jarðeigandann. Sá maður, sem
leggur upp af arði vinnu sinnar, á
fullan rétt tll sparifjár sins. Fyiir
það, að hann eyðir ekki öllu sem
• hann framleiðir í dag. getur hann
síðar notið tilsvarandi frístunda.
Ed ef hann í staðinn fyrir að nota
aparifó sitt á þennan réttmæta
hátt, fær leyfl til að nota það tii
þess að ná eignarhaldi á þeim
framleiðslutækjum, sem aðrir menn
verða að lifa á, þá er hann þar
með hættur að lifa á sparifó slnu
og f&rinn að lifa á skattálögum,
Þegar sparifé hans verður að um-
ráðatótti yflr framleiðslu þióðar-
innar, verður það alt í einu óeyð<