Fjölrit RALA - 20.01.1979, Qupperneq 59

-53-
eftir sláttutímum 1977. Köfnunarefni var að meðaltali 1.80 % af þe. í
l.sl. 1978 þar sem fyrri sláttur var sleginn 6.7. 1977, en 1.65 % þar sem
fyrri sláttur var sleginn 27.7.'77. Af öðrum atriðum var helst að áburðar-
tími hefði áhrif á N % árið eftir. 1 1. sl. 1978 var N 1.76 %, þar sem
borið var á 24.5. 1977, en 1.69 %, þar sem borið var á 8.6. 1977.
Sellulasameltanleiki var ákvarðaður á 36 sýnum úr l.sl. 1977. Þessar
meltanleikatölur svara ekki alveg til hinna venjulegu meltanleikatalna og
verða ekki birtar hér.
Af helstu niðurstöðum má nefna, að ekki kom fram samband milli áburðar-
magns og meltanleika. Hins vegar var fylgni meltanleika og uppskeru -0.57,
þegar liða- og blokkamun hafði verið eytt. í því sambandi skal minnst á,
að sýni voru tekin með nokkuð óvenjulegum hætti eins og áður hefur veriö
skýrt frá. Hálfsmánaðar seinkun á áburðardreifingu hafði sömu áhrif og
3.5 daga flýting sláttar, ef gengið er út frá jöfnu falli á meltanleika
6.-27.7.
5. Athugun á uppskerumælingu með rafmagnsklippum.
Bornar voru saman þrjár aðferðir við uppskerumælingar á vallarfoxgras-
túni á Korpu sumarið 1977. Skýrt var frá helstu niðurstöðum athugunarinnar
í semínari um vélvæðingu og hagræðingu í jarðræktartilraunum í Ultuna
7.-9. desember og var erindið gefið út í fjölrituöu hefti ásamt öðru efni,
sem þar var lagt fram.
Tilefni þessarar athugunar var, að tíðkast hefur í ýmsxam rannsóknum á
undanförnum árum, að uppskera væri mæld með klippingum á hringlaga reitum,
0.5 m^ eða smærri. Hefur þessi aðferð jafnvel verið látin nægja sem upp-
skerumæling við slátt. Tilraunirnar sýndu, að klipping tveggja 2 m langra
randa með rafmagnsklippum, þar sem breiddin ræðst af breidd klippanna
(10 cm) gaf mjög sambærilegar niðurstöður og sláttur á 9-10 m^ reitum, eins
og tíðkast hefur í tilraianum. Að líkindum er þó árangur af samanburói ólíkra
aðferða við uppskerumælingar nokkuð háður aðstæðum og því ekki unnt að segja
til um, að hve miklu leyti klipping á röndum getur komið í stað uppskerumæl-
inga á sláttureitum. Hins vegar reyndist klipping á 0.25 m^ reitum, sem
voru afmarkaðir með hringjum, ekki alltaf gefa sambærilegar niðurstöður við
hinar aðferðirnar.
Örðugt reyndist að klippa, þegar grasvöxtur var orðinn mjög mikill.
Það sem hér hefur verið sagt frá þessari athugun er nærri samhljóða því,
sem kom fram í ársskýrslu stofnunarinnar 1977. Auk þess að vísa til þess.