Alþýðublaðið - 27.05.1925, Síða 3

I
anlegt; þaö gefur honum færi á
a8 leggja á skatt sinn án aflata,
svæla undir sig afrakstur vinn-
unnar sjáifum sór og niðjúm sfn-
um til lítsuppeldis, hve lengi sem
vera skal.
f’að sem jafnaðarmenn vilja er
þannig ekki að banna mönnum aö
njóta þess, sem þeir hafa safnað
með iðjusemi og sparsemi Hið
eina, sam þeir vilja banna möun
um, er að uota sparifé sitt til
skaða fyrir almenning, að nota
það til þess að ná valdi yfír lífl
og lífsnauðsynjum annara manna.
(Frh).
Fréttapistill úr Ólafsvík,
Madur þaðan að veatan segir
avo frá:
Kaupgjald vlð dt- og upp-skip»
ua er nú kr. 1,20 um timann.
Þau nrðu úrsiit kaupdeilunnar (
vor. En eftirvinnu og helgidaga-
taxti, sem var af verkamanna-
félaglnu ákveðion kr. 1,60 um
timann, hafa kaupmenn ekki
viljað viðurkenna, og þar af
leiðandi er ekki unnið á nóttu
eðá helgidegi af öðrum en þeim,
sem gengu úr félaginu. hlnum
svo netndu kaupfélagamönnum,
en þeir eru mjög fáir. Kaup
verkakvenna er 65 aurar um
títnann og 1 kr. í eftirvinnu. í
fyrra var kaup þeirra 50 aurar.
Uanið er aí 20 mönnum vlð
byggingu brlmbrjóta, sem kaup-
túaið hefir ráðlst i að gera, ón
ríkissjóður styrkir að nokktu.
Hreppsnefudin hefir yfirumsjón
verksina og ræður verkamönn-
um og kaupgjaldi, aem ákveðið

er 80 aurar utn kl st. fyrir alla
tíma jafnt, þv( að vlnnan fer
mest eftir sj&vartöllum. Það, sem
á að réttlæta þetta lága kaup,
er sparnaður í útyjöldum hreppa-
ins, sem auðvitað verður mestur
rpárnaður tyrlr hina efnuðustu.
Það eru meiri hlutinn kaupfé-
lagamenn, sém vinna þarna.
Kaupmenn eiga að greiða kaupið
út fyrir hreppsneindarlnnar hond
í peningum. en það mun hafa
gengið ( töluverðu stappi, þv(
að vörum er ófpart otað fram.
Siðan vetklýðafélagið var
myndað, hefir stjórnin ataðið
fyrir vörupöntnnum sunnan úr
Reykjavík fyrir félagamenn. Hef-
Ir þar verið farið að dæmi Sand-
ara. sem hefir gefist vel hjá þeim.
En kaupmenn líta óhýru auga
ti! þessa og gera sitt til að
korna í veg iyrir þeasa viðleitui
manna tll sjálfabjargar eítir beztu
getu og þó helzt á þann hátt að
neita fólki um penlnga tyrir
vinou sina. Nokkur dæroi skulu
hér tilfærð um vöruverð kaup-
manna og pantaðrár vörn med
álögðum kostnaði.
Höggvlnn sykur 50 kg. kaupm. kr. 80,00, pönt. kr. 54,00
Strausykur 50 —
Hveiti-sekkur 63 —
Smjörliki 1 :—
óbrént kaffi 1 —
Katfibætir 1 —
75.oo — — 46,00
63 00 — — 47,00
2,80 — — 2 20
5.5° — — 4.50
3 50 — — 2,48
Verkamenn hafa nú séð á
þessu, hve verzlunin hefir verið
harðdræg ( þeirra garð, og fuliur
skilningur er orðinn meðal manna
á þvi að reyna að bjarga sér
sjálfir. Kaupiéiag hefir atarfað
hér, og þvi miður hefir fram-
kvæmdarstjóri þess fetað dyggi-
lega f fótspor kaupmannanna um
vöfuverðið, enda er það rekið
sem hver önnur kaupmannsverzl-
un fyrir þá fáu, sem eru með-
limlr þess. Aðalframleiðaluvara
hér er fiskurinn. Menn stunda
hér sjó á opnum bátum. Þvf
miður er hálfgerð einokun á
verðinu. Nú er gefið 22 aurar
fyrir 1 kg. af flöttum fiski, ósöit-
nðum; mun það Sáta nærri, sem
greitt væri 110 kr. iyrlr skpd.
Á Sisndi er borgað tyrir sams
kooar fisk 26 aura á kg. Meon
eru óánægðir með þetta lága
verð. En þar sem kaupmean
einir hafa salt og hús, verða
menn að sætta sig við það, sem
tyrir hendi er, þó ilt þyki. Af
þesru iitla, sem hér sr frá sagt,
má sjá, að mikii nauðsyn er
verkalýðouni í Óiafsvík að efia
samtök sin og standast árásir
kaupmanna og annara íhalds-
manna, sem þá styðja.
8.
Porskveiðar í Noregi.
E(ti' því, sem >Fiskets Grang<
segir 2. maf, hafa þá verið veidd-
ar at þorski 41,9 milljónir á
þessu ári, en f sama mund 1924
44,1 miHjónlr. Árlð 1914 var
veiðin á sama tíma 63 milljónir.
Rúmnr helmingur af aflanum
er veiddur vlð Lófót.
(Ettir F. F)
Bdgar Rice Burroughs: Vilti Tarzan.
og fugl, flaug hann af himnum ofan. Ferltkið er enn
þá þar, sem það settist, rótt hjá fjórum trjám nálægt
öðrum bug upp með ánni. Við vissum ekki, hvað það
var, og skildum það eftir, þvi að við þorðum ekki að
snerta það. Það er kyrt, ef það er ekki flogið.“
BÞað getur ekki flogið," sagði Usanga, „nema þessi
maður sé i þvi. Það er hræðilegt og fylti hermenn okkar
ótta, því að það flaug yíir herbúðir okkar á næturnar
og kastaði sprengjum á okkur. Það er gott, að þú tókst
þennan hvita mann, Numabo! þvi að i nótt hefði hann
getað flogið á fi'gli sinum yfir þorpið og deytt alla ibú-
ana. Þessi Breti er mjög vondur, hvitur maður.“
„Hann lýgur ekki framar," sagði Numabo. „Það er
ekki einleikiö, ef maður flýgur um loftið; það gera ekki
jaema illir audar, ög Numabo höfðingi sór um, að þeasi
hvitingur leiki sór ekki oftar að slíku.“ Að svo mæltu
hratt hann Bretanum hranalega að kofa einum i miðju
þorpinu. Þar var hann skilinn eftir og tveir hermenn
látnir gæta hans.
Langa stund var fanginn einn í kofanum. Reyndi
hann, sem mest hann mátti, að. losa bönd sin, en alt
kom fyrir ekki. Alt i einu kom Usanga inn i kofann
og gekk ti! hans.
„Hvað ætlast þér fyrir með mig?“ spurði Bretinn.
„Þjóð min er ekki i striði við þessa menn. Segðu þeim,
að ég sé ekld óvinur, og þjóð min sé vinur svertingj-
anna, og að þeir verði að sleppa mór í friði.“
Usanga hló. „Þeir þekk.ia ekki Breta og Þjóðverja
að.“ svaraði haim. „Þeim er sama, hver þú ert, — nóg,
að þú ert hvitui maður og óvinur.“