Fjölrit RALA - 10.05.1988, Blaðsíða 38
34
undan hverjum hrút í hvort skipti, sá næstléttasti og næstþyngsti, til krufningar (þ.e. 4
skr. x 21 faðir = 84 skrokkar alls). Þessir skrokkar voru hlutaðir sundur í læri, hrygg,
framhrygg, bringu, háls og slög og hver skrokkhluti krufinn í vöðva, fitu og bein. Alls
voru 259 hrútlömb í rannsókninni, 179 á Hesti og 80 á Skriðuklaustri. Vefjahlutföll voru
reiknuð fyrir þau 175 lömb, sem ekki voru krufin, með aðhvarfslíkingum, sem vikið verður
að síðar.
4. mynd. Skýringar á skrokkmálum.
Niðurstöður
Uppgjöri á þessu verkefni er ekki endanlega lokið en nokkrar athyglisverðar
niðurstöður liggja þegar fyrir og voru birtar á ársfundi Búfjárræktarsambands Evrópu í
Lissabon haustið 1987.
í 16. töflu eru sýnd meðaltöl fallþunga, nokkurra skrokkmála og vefjahlutfalla, en
hlutfallslegar breytingar við haustbötun á 5. mynd.
Aukning í fallþunga við haustbötun á Skriðuklaustri var 2,6 kg (17,1%) en á Hesti 1,4
kg (9,5%) og má rekja það til lengri bötunartíma og próteinríkara fóðurs á Klaustri og
óhagstæðs tíðarfars sem hamlaði eðlilegum framförum við beitina á Hesti. Mikill munur kom
fram á skrokkmælingum sem lýsir fyrst og fremst ólíku vaxtarlagi þessara fjárstofna. Á
Hesti er féð lágfættara og þykkvaxnara með mun þykkari bakvöðva og jafnframt verulega
þykkara fitulag á síðunni. Munur á vefjahlutföllum felst fyrst og fremst í léttari beinum
og meiri fitu í Hestslömbunum, borið saman við lömbin frá Klaustri.
Við háarbeitina á Hesti kom fram hlutfallslega meiri aukning í fitu og minni aukning
í vöðvum en við fóðrunina á Klaustri, eins og sést á 5. mynd, ef borin er saman
hlutfallsleg þynging skrokks og einstakra vefja. Þótt ekki verði í þessu tilfelli greint milli
erfðaeðlis og næringaráhrifa er nokkuð víst að orsökin felst í próteinríkara fóðri á
Skriðuklaustri. Þar innihéldu kögglarnir 20,5% hráprótein, þar af 1/5 úr fiskimjöli, en