Fjölrit RALA - 10.05.1988, Blaðsíða 101

97
Af þessum tveimur athugunum má draga þær ályktanir að uppblásturshraði sé
mælanlegur þótt um skamman tíma sé að ræða. Á einu mesta uppblásturssvæði landsins
virðast á síðustu ellefu árum að jafnaði eyðast um 16 cm á ári af jaðri gróðurlendis á
þurrum rofabökkum.
18. mynd. Útlínur á grónu yfirboröi valllendisbakka á Landi árin 1976-1987.
Framræsla úthaeamvra (RL 25)
Borgþór Magnússon og Sturla Friðriksson
Sumurin 1979 og 1986 var á vegum Rala unnið að vistfræðilegum athugunum á
heiðarmýri við Mjóavatn í landi Heiðarbæjar í Þingvallasveit. Megintilgangur athugananna
var að afla vitneskju um áhrif og árangur framræslu mýra til hagabóta í heiða- og
fjalllendi. Úrvinnslu gagna er lokið og niðurstöður hafa verið birtar í Fjölriti Rala nr. 127.
Mýrin við Mjóavatn, sem er hallamýri í liðlega 200 m hæð yfir sjó, var að hluta (25
ha) ræst fram til hagabóta árið 1969. Hrossum og nautgripum hefur verið beitt á
framræsta landið og sauðfé hefur átt að því greiðan aðgang. Athuganirnar beindust einkum
að því að kanna áhrif framræslunnar á gróðurfar og uppskeru, en einnig var athuguð
jarðvatnsstaða, efnaþættir i jarðvatni, umferð og beit búpenings. Borið var saman
framræsta landið og mýrin utan þess. Helstu niðurstöður eru eftirfarandi:
Verulegur gróðurfarsmunur kom fram milli mýrarinnar og framræsta landsins. í
mýrinni ríktu vetrarkvíðastör, tjarnastör, mýrastör, fjalldrapi og bláberjalyng. Á framræsta
landinu höfðu allar þessar tegundir, að undanskilinni mýrastörinni, marktækt lægri þekju
en í mýrinni. Á framræsta landinu voru ríkjandi tegundir sumarið 1986 klófífa,
sérbýlisstör, mýrastör, belgjastör og blávingull. Þekja allra þessara tegunda, nema
mýrastararinnar, var marktækt meiri en í mýrinni. Þekja grasa í mýrinni var innan við 1%,