Alþýðublaðið - 29.05.1925, Blaðsíða 3

JC E P ¥ II fJ ■ L'Ji H ! ift
isins er komiö á, og öllum mönn-
um eru tryggðar hinar brýnustu
lifsnauftfynjar, þ.4 hafa þeir öðlast
aannatlegt frelsi ráðním ti) þess
að vinna að nýjum hugsjónum,
nýjum framförum. (Prh.)
Teiðiþjúfnr.
— >Ég sí, hvar hann veltist
á öldumun æðandi
aflvana, sakiaus með vænginn
sinn blæðandi * —
>þeir tala um friðinn í rit-
um og ræðunum,
meðan runnið fær blóðið ór
sraæline.ians æðunum«
Q-íbIí Ólafsson.
M-ðu »r á *erð ina ,
Haao or nieð hy.su í börtd
læði.t »aftir ijöruoni. A einum
stað legífst hann niður, skríður
á fjórum fótum og felur sig bak
við stóran stein. Úti á sjónutn,
góðan spöí frá I»ndi, synda
nO 'krlr æða fugíar og *n iur.
Veiðsþjó nrinn b við steioinn
bý^u m«ð óþreyju. Fuglamir
rær^st nær Undi og eiga kkl
voa á neinol yfirvofandt haettu.
Loksíds fflru þeir komnir í sfeot-
færi, Tvær endur bar saman
með stuttu miilibili. — Skot-
hvallur heyrist. — Endurnar
taka viðbragð. Þær baða ót
værgjunum f dauðateygjunum,
slá þeim í sjóinn og liggja svo
grafkyrrar. Skeifing og ótti greip
hina fuglana. Nokkrir flugu i
burtu, en aðrir gáfu sér ekkl
tíma til að lyíta sér til flugs.
æn stungu sér og komu upp
attur Jangt undan landi. Aldan
bár dauðu fuglana upp i fjöru.
Moiðinglnn reis á fætur og greip
þá báða. Annar þeirra var með
lífsmarki.Morðinginn glottl ógeðs-
iega yfir bráð sinni. Hann tók
utan um fugiinn, sló höfðlnu
á honum við stein pg mælti
fyrir munni sér um leið nokkur
vel valin blótsyiði. Hann gekk
helm með veiðina. JÞegar hann
var búinn að hressa sig eftir
afreksverkið, sknndaði hsnn af
stað með fuglana i hsndi sér
ettir götum bsejarins. Hann var
hýr á svipinn, og samvizkan leit
ót fyrir að vera eins góð og hjá
manni, sam ar nýataóicsn upp
Döðlur
Fíkjur
Sveskjur
Rúsinur
Kirsiber
Epli
Appelsinur
Átsúkkulaði
Vlndla
Vindlinga
er bezt að kanpa í
Kaoptélagini.
Skeuitliegrl bók er ekkl hægt
að hafa með sér $ ferðaiögum
- n H«ustiivningar. A t leikrltið
(um 100 bis. á góðum pappír)
tyrir að eins 3 kr., fæst í bóka-
búðinni Langavegi 46 og Bóká-
verzh Þorsteins Gislasonar Veltu-
suodi.
Tekið rið sjóklæðura til íburðar og
yiðgerðar í Yörubílastöð íslands (móti
steinbryggjunni); fötin séu yel hrein.
Sjókleeðagerð Islands.
frá >guðs borði<. Kunningjarnir,
sem mæta honum eða fyigja
honum eftlr, öfunda hann af
veiðinni Hann geogur að reisu-
legu ibúðarhúsi og lætur þar
fugiana tala. Þeir eru keyptlr
og vel borgaðlr. Húsfreyja verð-
ur glöð í bragði að fá fuglakjöt
f steik handa bónda sinum.
Vinnukonan >plokkar, pils upp
brýtur, | pott á hlóðir setur<. En
— hvað er þetta? Innun úr öðr-
un iuglinum koma nokkur lin
ber á stærð við matbaun. Það
eru eggin, sem byrjuð eru að
myndast i eggjastokknum. Þau
lenda nú í sorpkassanum. Fugla-
morðinginn sá um, að þelm varð
ekkl orplð í hreiðrlð. En steikt
iuglabringan er borln á borð
fyrir húsráðauda, sem þakkar
guðl og fuglamorðingjaoum fyrir
lostætan blta.
Veiðlþjófurlnn kaupir skotfæri
tyrir andvkði íugianna og býr
sig út í nýjan íeiðangur. Hann
hefir eoga meðaumkvun mcð
eakiausum fugiurn, Hann
Mjölknrbrúsar,
mlklar birgðlr fyririlggjandl
aí ifilnm stærðam, bæði
patent og ópatent.
Ódýrast hjá okkar eins og
vant er.
fTliólkurfélag Reykjaulkur
Málaflutningur. - Innheimtur.
Áreiðanlegur og þar til hæfur mað-Jjf
ur annast málaflutning og inn-
heimtur alls konar, semur afsöl
og samninga, kærur yfir tekju-
skatti og gefur leiðbeiningar um
almenn viðskiftamál. Lítil ómaks-
laun Upplýsingar í verzl. Merkúr,
flverfisgötu 64. Sími 706.
heldur, áð þ@ir séu skapaðir
að eius handa drápþyrstum
skotmanni til að murka úr þeim
lífið, eins og urrandi köttur sálg-
ar rottu eða mús. Flestir bsejar-
búar virðast haliast að þeasari
skeðun fuglamorðlngjans. Enginn
hreyfir hönd oða íót né tekur
avari smælingjans >œeð vænginn
sinn blæðandl<. Avis.
Verktall meðal sænskra
sjómanna.
9. apríl siðast llðinn byrjaði
verktall meðai sænskra r.jómanna.
Sjómennirnir höfðu frá því í dez-
ember s. 1. staðið I samningatil-
raunutn, sem aídrei hörðu þó
t«kist Kröfðust útgerðarmenn
6 °/0 launalækkunar og þar að
aukl ýmsra iviln <ua fyrir verk-
fallsbrjóta. Að þessu gátu sjó-
mennirnir ekki gangið og ákv&ðu
því verkfail, er stóð enn. er síð*
ast fréttist. 1, 1. I,