Fjölrit RALA - 10.11.1992, Blaðsíða 9
-5-
Blásveifgras (Poa glauca). Villtur íslenskur stofn. Fremur lágvaxin,
uppskerulítil tegund, mjög algeng á melum á láglendi og hálendi. Hefur
lítið verið prófuð. Stofninn er ættaður af melum í kringum Reykjavík,
en ffæ ræktað á tilraunastöðinni á Korpu.
Erte vallarsveifgras (Poa pratensis). Danskur stofn. Hefur ekki verið
prófaður á Islandi, en reynst vetrarþolinn í prófunum erlendis.
06 vallarsveifgras (Poa pratensis). íslenskur stofn. Uppskerulítill, end-
ingargóður og þolir vel áburðarskort.
SturluvinguU (Festuca rubra). íslenskur stofn. Hefur komið vel út í
stofnaprófunum á hálendi, vetrarþolinn og endingargóður.
Tournamerit sauðvingull (Festuca oviná). Hollenskur stofn. Uppskeru-
lítill og nokkuð endingargóður í stofnaprófunum á hálendi.
Snarrót (Deschampsia caespitosa). Villtur íslenskur stofn. Hefurkomið
afarvel út í stofnaprófunum á hálendinu m.t.t. endingar, vetrarþols,
beitarþols og hversu vel hann þolir áburðarskort.
Norcoast beringspuntur (Deschampsia beringensis). Stofn frá Alaska.
Hefur komið vel út í uppgræðsluathugunum hérlendis, einkum m.t.t.
endingar, uppskeru og vetrarþols. Þolir illa mikið beitarálag.
Umfeðmingur (Vicia cracca). Villtur íslenskur stofn ffá Sámsstöðum í
Fljótshlíð. Hefur ekki verið prófaður í stofnaprófunum. Er belgjurtaættar
og því jarðvegsbætandi vegna sambýlis við rótarhnýðisgerla.
Undrom hvítsmári (Trifolium repens). Stofn ffá Norður-Svíþjóð. Hefur
verið í prófun á tilraunastöðinni á Korpu og reynst mjög vel. Hvítsmári
þolir afarvel beit og er belgjurtaættar og er því jarðvegsbætandi vegna
sambýlis við rótarhnýðisgerla.
Stofnar þessir voru reyndir í ýmsum blöndum, þar sem bent hefur verið á að betra sé
að sá blöndu af nokkrum stofnum, frekar en að sá þeim í hreinrækt, og láta síðan
náttúruöflin á hveijum stað ráða því hvaða stofnar nái yfirhöndinni (Aslaug Helgadóttir
1988). Þannig urðu til 9 tilraunaliðir (1. tafla). Til samanburðar var sáð svo kallaðri
vegagerðarblöndu, en það var sú sáðblanda sem Vegagerðin notaði í sáningar sínar
sumarið 1987. í henni voru fjórir danskir stofnar: Tópas vallarfoxgras (Phleum
pratense), Primo vallarsveifgras (Poa pratensis), Prima rýgresi (Lolium multiflorum)
og Rubina túnvingull (Festuca rubra). Á Tópas og Prima má líta sem einærar
tegundir hér á landi þar sem þær hafa yfirleitt drepist á fyrsta vetri í stofnaprófunum,
Rubina hefur reynst fremur illa, en Primo þokkalega. Þessu til viðbótar var ekki sáð
í einn reit en þar var einungis borið á. Samtals urðu þetta því 11 tilraunaliðir (1. tafla).