Alþýðublaðið - 07.01.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLA ÐIÐ
Kðit konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Jllíar
(Frh.).
XV.
Mike gamli sagði að kolamenn-
irnií' væru oft hart leiknir á annan
hátt. Það væri stolið frá þeim
vagnhlössum. Hver kolamaður
hefði látúosspjald með sinni tölu
áletaðri. í hvert skifti sem hann
sendi koiavagn upp á yhrborðið
hengdi hann spjald innan í vagn-
in. Leiðin var löng upp til vogar-
skálans og hægðarleikur að skiita
um spjöid og þá misti eigandinn
af hlassinu. Sumstaðar voru töl-
urnar skráðar á vagnana með
krít og þá var auðvelt að má af
töluna og skrifa aðra í staðinn.
Halli kom strax til hugar að lítill
vandi væri að setja hengilás með
tölum á í stað platanna. En Mika
taldi víst að það myndi kosta fé-
lagið eitt til tvö huodruð dollara,
Og ekki var fengist um þó stolið
væri ár eftir ár.
„Haldið þér að forstöðumenn-
irnir steli hlössunum?” spurði
Hallur.
„Stundum gera forstöðumenn-
irnir það og stundum vinir þeirra
— jafnvel félagið sjálft stelur
hlössunum frá verkamönnunum".
Slóvakkinn gamli kvað félagið
mundu stela þeim þar í Norður-
dalnum.
Það var gagnslaust að senda
upp fleiri en sex vagna á dag,
sagði hann. Maður fengi aldrei
borgun fyrir fleiri. Það væri held-
ur ekki tilvinnandi að hlaða vagn-
inn með meira en einni smálest.
Hann sagði að vogarmaðurinn
vægi í raun og veru aldrei vagn-
ana. Hann léti þá renna yfir vog-
ina án þess að stöðva þá. Hon-
um væri skipað að fara aldrei
fram úr vissri þyngd. Mike sagði
frá ítala, sem hlóð vagninn þang-
að til hann nam við loft. Hann
fór sjálfur með hann upp og sá
þá vega hann. Vóg hann sextíu
og fimm hundruð pund. Þeir létu
hann hafa þrjátíu og fimm ítal-
inn ætlaði að rjúka á þá, en þeir
tóku hann fastan. Mike hafði ekki
séð það sjálfur, hann var niðri í
námunni, en þegar hann kom
upp, var maðurinn hvergi nærri
og sást aidrei framar. Sfðan var
nauist/njavörur
fáið þér beztar og ódýrastar í
Æaupfiíagi verRamanna^
Laugaveg 22 A. Sími 728.
hurð sett fyrir vogarskálann og
enginn sér oftar vigtina.
Þvf lengur sem Hallur hlýddi
á frásagnir þeirra, þeim mun
fremur skýrðist það fyrir honum
að komumaðurinn væri að eins
samningsaðili, sem fékk ekki að
sjá samninginn fyr en hann hafði
samþykt hann. Og fékk aldrei
að sjá hversu miklu hann hafði
afkastað. Auk þess varð hann að
nota tæki, sem hann vissi hvorki
um verð né vigt á Hann notaði
púður. í mánaðarlok var honum
talið til skuldar svo og svo mikið
af púðri. Hvort sem það var rétt
eða ekki, varð það að vera sem
það var. Hann varð að borga
smiðnum vissa upphæð fyrir það,
sem hann gerði að verkfærum
hans. Og alt af voru einn eða
tveir dollarar dregnir frá launum
hans á mánuði hverjum.
Vilhjálomr fyrveraoiL
Khöfn 30. des.
Frá Berlín er símað að Vil-
hjálmur fyrv. keisari só að semja
varnarrit í tilefni af árásum er
gerðar hafa verið á hann út af
skjölum er [jafnaðarmaðurinn]
Kautsky hefir birt, og þykja koma
illa upp um hann.
Brennivins-fréttir.
• í símskeyti frá Khöfn 4. þ. m.
er sagt frá því að Ernst Petersen,
er hér dvaldi síðastliðið ár, hafi
ritað ógurlega (haarrejsende) grein
í „Extrabladet” um drykkjuskap
og áfengisnautn hér í Reykjavík.
Svartfjailasynir.
Khöfn 5. jan.
Stjórnin í Montenegro kvartar
sáran yfir því hvernig Svartfell-
ingar séu leiknir.
Vatnsflóð.
Khöfn 3. jan.
Mikil vatnsflóð eru í Mið Evrópu.
Rínareyjarnar eru alveg komnar
í kaf.
Allir
félagar st. Skjaldbreið eru
beðnir að koma í G.-T.-
húsið kl. 81/2 í kvöld.
Khöfn 5. jan.
Frá Basel er símað að Vil-
hjálmur fyrv. keisari sé að semja
um kaup á landsetri einu í Perú
[í Suður-Ameriku].
-8 tiulirónu sedlar töpuð-
ust á Laugav. frá Andresi klæð-
skera og inneftir. Finnandi vin-
samlega beðinn að skila þeim á
afgr. Abl. gegn fundarlaunum.
| ............■-■--==
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.