Milli mála - 2019, Blaðsíða 193

Milli mála 11/2019 193
MATÉO MAXIMOFF
Igruska stökk fimlega ofan í gröfina og rétti mér höndina. Þrátt
fyrir næturkulið fór ég úr blússunni. Ég reif hana í sundur með tönn-
unum og rétti Igruska, eða þessari veru sem hafði verið Igruska,
rifrildin. Í hvert sinn sem hann rétti mér höndina lét ég hann fá eina
pjötlu. Þannig fór öll skyrtan og enn rétti hann mér höndina.
Svo fór ég úr kjólnum, án þess að hika og þrátt fyrir blygðunar-
semina. Ég var nakin. Til allrar hamingju gerðist þetta um hánótt og
í kirkjugarði þar sem enginn gat séð mig. En hvað ef einhver annar
dauður maður en Igruska hefði verið á staðnum? Ég var að missa
vitið. En síst af öllu mátti ég við því. Það var erfiðara að rífa kjólinn
í sundur og hafa ekkert annað til þess en hendurnar og tennurnar. Ég
var berfætt. Ég var ekki einu sinni í ilskóm. Kjóllinn minn varð
smátt og smátt að lufsum. En þegar ég yrði búin að rífa hann allan
hefði ég ekkert til að setja í lófann sem teygði sig í áttina til mín og
ég kæmist ekki lengur undan. Ég varð stjörf af hræðslu. Ókunnur
kraftur kom í veg fyrir að ég gæti hreyft mig.
Aldrei á ævinni hafði ég farið með bænir. Ég hafði farið í kirkju
með mömmu nokkrum sinum, á helgidögum, en það var allt og
sumt. Þegar ég sá fullorðna fólkið biðja beið ég alltaf róleg til að
trufla ekki. Ég vildi ekki láta slá mig utan undir.
Ég hélt áfram að rífa kjólinn og lét pjötlurnar jafnóðum í lófa
handarinnar sem kom upp úr gröfinni. Ég gat ekki einu sinni grátið,
enda hefðu tárin ekki getað bjargað mér. En hver gat komið mér til
hjálpar?
Ég leit upp og sá kirkjuna og fyrirvaralaust fór ég með bæn:
–Kristur, það er sagt að þú sért sonur Guðs og að þú hafir alltaf
hjálpað þeim sem eru nauðstaddir. Hver gæti verið verr staddur en ég
á þessari stundu? Hjálpaðu mér!
Bænin mín var stutt en ég hafði ekki tíma til að segja meira. Það
var æ minna eftir af kjólnum og bráðum hefði ég ekkert til að setja
í þessa gráðugu hönd. Í þessa hönd dauðans. Á endanum yrði ég að
taka í hana.
Hvað með brúðuna?
Ég hafði skilið hana eftir einhvers staðar. Hvar? Þarna var hún! Ég
hafði einfaldlega lagt hana á annað leiði. Ég tók hana upp og skoðaði
í tunglsljósinu. Hún var enn með perlufestina um hálsinn; ég tók