Lögmannablaðið - 15.01.1996, Blaðsíða 4

Starfssvið ólöglærðra starfsmanna
á lögmannsstofum
Ihaust barst stjórn Lögmannafé-
lags íslands bréf frá lögmanni,
þar sem leitað var álits stjórnar-
innar á nokkrum atriðum er varða
starfssvið ólöglærðra starfsmanna á
lögmannastofum, nánar tiltekið um
möguleika lögmanna til að fela
þessum starfsmönnum sínum að
annast ýmis störf, sem hingað til
hafa svo til eingöngu verið unnin
af lögmönnum og löglærðum full-
trúum þeirra.
í bréfi lögmannsins var leitað
svara við fimm spurningum er
varða ofangreint málefni. í fyrsta
lagi var spurt hvort það bryti gegn
siðareglum L.M.F.Í. að láta ólög-
lærðan mann sjá um mætingar í
umboði lögmanns á Akureyri, þar
sem eru starfandi lögmenn á staðn-
um og einkaréttur lögmanna fyrir
hendi skv. 5. gr. laga nr. 61/1942,
um málflytjendur.
í öðru lagi hvort það bryti gegn
siðareglum L.M.F.Í. að láta ólög-
lærðan mann sjá um mætingar í
umboði lögmanns á Húsavík, þar
sem er starfandi lögmaður á staðn-
um en einkaréttur lögmanna nær
ekki til þess staðar.
í þriðja lagi hvort það bryti gegn
siðareglum L.M.F.I. að láta ólög-
lærðan starfsmann sjá um mæting-
ar í umboði lögmanns á Ólafsfirði,
þar sem enginn lögmaður hefði
skrifstofu og einkaréttur lögmanna
næði ekki til.
í fjórða lagi hvort munur væri á
því að ólöglærði starfsmaðurinn
mætti fyrir lögmanninn sjálfan eða
aðra lögmenn.
í fimmta lagi hvort það bryti
gegn siðareglum L.M.F.I. að láta
ólöglærðan innheimtustjóra stjórna
innheimtum í umboði lögmanns,
þ.e. gera það sem lögmenn einir
gerðu fyrir nokkrum árum, t.d. rita
bréf, aðfararbeiðnir, uppboðs-
- álit stjórnar L.M.F.Í.
beiðnir, stefnur, semja um skuldir
o.þ.h.
í bréfi sínu benti lögmaðurinn
m.a. á að með réttarfarsbreytingun-
um 1992 hefði eðli aðfarargerða og
nauðungarsala breyst þannig að
ekki væri lengur um dómsathafnir
að ræða og því næði lögbundinn
einkaréttur lögmanna ekki lengur
til þessara athafna. Á sinni stofu
hefðu mál æxlast svo að sá starfs-
maður, sem mest ynni að inn-
heimtumálum, mætti við langflest-
ar aðfarargerðir og uppboðsmál.
Kvaðst lögmaðurinn ekki vilja
starfa eða gera eitthvað, sem bryti
gegn siðareglum L.M.F.Í. og óskaði
því eftir afstöðu stjórnarinnar til
fyrirspurna sinna.
I svari stjórnar L.M.F.Í. komu eft-
irtalin sjónarmið fram, í sömu röð
og spurt var um:
„1. Að mati stjórnar L.M.F.Í. er meg-
inreglan sú, að lögmanni ber
sjálfum að vinna þau verk sem
krefjast lögfræðilegrar menntun-
ar, þekkingar og reynslu eða
hann lætur löglærðan fulltrúa
sinn annast þau. Rökin að baki
þessari reglu eru þau að við-
skiptamenn lögmanna leita til
þeirra vegna lögfræðilegrar
menntunar þeirra, þekkingar og
reynslu. Þeir mega búast við að
lögmaðurinn sinni hagsmunum
þeirra persónulega og af kost-
gæfni, eftir þvi sem framast er
unnt. Við rekstur nútíma lög-
mannsstofu getur reynst óhjá-
kvæmilegt að lögmaður láti
starfsfólk, bæði löglært og
ólöglært, vinna að einstaka
verkefnum, en ávallt ber honum
þó að fylgjast með störfum und-
irmanna sinna og ber hann per-
sónulega ábyrgð á þeim störf-
um, sbr. t.d. 34. og 36. gr. siða-
reglna L.M.F.Í.
Flest verk á lögmannastofum
eru þess eðlis að ávallt má búast
við að reyni á lögfræðilega
þekkingu þess, sem verkið vinn-
ur. Um það hvort lögmaður geti
látið ólöglært starfsfólk sitt sinna
slíkum verkefnum að einhverju
leyti telur stjórn L.M.F.I. skipta
verulegu máli hvort lögmaður-
inn geti gripið inn í störf hins
ólöglærða og leiðbeint honum.
Möguleikar lögmannsins til
þessa verða engir eða síðri sé
verkið unnið utan lögmanna-
stofunnar. Það hlýtur því að telj-
ast vafasamt að lögmaður feli
ólöglærðum starfsmanni sínum
slík verkefni. Má i þessu sam-
bandi benda á ákvæði 2. mgr. 4.
gr. siðareglna L.M.F.I., sem
kveður á um að lögmaður megi
á engan hátt stuðla að því, að
þeir er ekki hafi lögmannsrétt-
indi, fái unnið verk, sem skulu
lögum eða venju samkvæmt að-
eins unnin af lögmanni. Þetta
ákvæði setur lögmönnum
þröngar skorður um það hverj-
um þeir geta falið verkefni.
Að mati stjórnar L.M.F.I. mun
það veikja stöðu lögmanna
gagnvart viðskiptamönnum
þeirra og gagnvart hinum ýmsu
embættum fari menn að tíðka
það að láta ólöglærða menn
mæta fyrir sig og taka ákvarðan-
ir, sem hingað til hafa verið í
höndum lögmanna.
Með hliðsjón af því, sem að
framan greinir, telur stjórnin það
andstætt góðum lögmannshátt-
um að fela ólöglærðum starfs-
manni þess háttar verk, þar sem
reynt getur á lögfræðilega þekk-
ingu og reynslu, sérstaklega á
þeim stöðum þar sem lögmenn
starfa og veita þjónustu.
2. - 3. Um svör við liðum tvö og
4
Lögmannáblaðið