Lögmannablaðið - 15.06.1996, Blaðsíða 3

Þórunn Guðmundsdóttir, hrl.
Lögmenn og aðrir lögfræðingar

Asjöunda áratugnum barðist
Lögmannafélag íslands fyrir
því að dómsmálaráðherra
setti reglur um það, hvaða opinber
störf væru samrýmanleg málflytj-
endastarfi, i samræmi við 23. gr.
málflytjendalaganna, nr. 61/1942. í
Félagsbréfi L.M.F.Í. frá þessum
árum kemur fram að þessi barátta
var bæði löng og hörð. Lögfræð-
ingar í opinberri þjónustu, sem
sumir hverjir stunduðu málflutn-
ingsstörf af kappi, brugðust hart
við þessum tilburðum félagsins.
Lögfræðingar í opinberri þjónustu
töldu þetta vera kjaramál hjá sér,
þeir væru svo illa launaðir að þeir
yrðu að geta stundað aukastörf. í
Félagsbréfi L.M.F.Í. voru þessir lög-
fræðingar kallaðir gervilögmenn
og kamelljón. Gervilögmenn vegna
þess að þeir uppfylltu ekki skilyrði
Þórunn Guömundsdóttir, hrl
... voru pessir lögfrœðing-
ar kallaðir gervi-
lögmenn ...
Lögmannafélag íslands
Álftamýri 9, 108 Reykjavík
sími (telephone); 568-5620
bréfsími (teiefax); 568-7057
tölvupóstur (E-mail): lmfi@tv.is
Stjóm L.M.F.Í.
Þórunn Guðmundsdóttir, hrl.,
formaður
Sigurmar K. Albertsson, hrl.,
varaformaður
Jakob R. Möller, hrl,
ritari
Kristín Briem, hdl.,
gjaldkeri
Hreinn Loftsson, hrl.,
meðstjórnandi
Starfsfólk L.M.F.Í.
Marteinn Másson,
framkvæmdastjóri
Hildur Pálmadóttir, ritari
Blaðið er sent öllum félagsmönnum.
Ársáskrift fyrir utanfélagsmenn:
kr. 1.500 + vsk.
Verð pr. tölublað kr. 300 + vsk.
Prentun: Borgarprent h.f.
Umsjón auglýsinga:
Öflun ehf., sími 561-4440
málflytjendalaganna um að hafa
opna skrifstofu, heldur var skrif-
stofa gervilögmannsins skrifstofa
hins opinbera, þar sem viðkom-
andi átti að rækja vinnuskyldu sína
gagnvart hinu opinbera. Með orð-
inu kamelljón var sérstaklega vísað
til þeirra dómara og dómarafull-
trúa, sem stunduðu málflutnings-
störf, vegna þess að dæmi voru um
að þeir væru lögfræðingar A í
deilumáli hans við B og gerðust
síðan dómarar i málinu, og aðili B
jafnvel hið opinbera, vinnuveitandi
dómarans. í Félagsbréfi L.M.F.Í. var
fallist á að launakjör lögfræðinga
hjá hinu opinbera væru til skamm-
ar en alls ekki væri hægt að fallast
á að þessi „aukasporslutíningur“
væri rétta leiðin til bættra lífskjara.
Barátta Lögmannafélagsins bar
loks árangur þegar Auður Auðuns,
þáverandi dómsmálaráðherra, setti
reglur nr. 32/1971, um málflytj-
endastörf manna í opinberu starfi.
Þegar þessi gömlu Félagsbréf eru
lesin í dag undrar mann að það
skuli hafa verið til lögfræðingar í
opinberri þjónustu, sem börðust
gegn setningu reglnanna, að til
voru menn, sem gátu réttlætt það
fyrir sjálfum sér siðferðilega, að
það væri í lagi að stunda málflutn-
ingsstörf samhliða opinbera starf-
inu.
Laugardaginn 20. apríl 1996
efndu Lögmannafélag íslands, Lög-
fræðingafélag íslands og Dómara-
félag íslands til ráðstefnu í Viðey
sem bar heitið: „Staða lögfræð-
ínga í þjóðfélaginu í dag - hvert
stefnir?“. Var málþing þetta hið
fróðlegasta. Almennt voru þeir lög-
fræðingar, sem töluðu á málþing-
inu, sammála um að hart væri sótt
að lögfræðingastéttinni úr öllum
áttum. Ýmsar stéttir væru farnar að
sækja inn á svið lögfræðinga og
voru þar nefndir viðskiptafræðing-
ar, endurskoðendur, verkfræðingar
og stjórnmálafræðingar. Þannig
hafa ráðuneytin, sem áður voru að
mestu mönnuð lögfræðingum, ráð-
ið ýmsa aðra háskólamenntaða
menn í embætti. Menn voru sam-
mála um það, að það þyrfti að
snúa vörn í sókn og besta svarið
væri betri menntun lögfræðinga,
kennsla í bókhaldi og skattarétti,
svo örfá dæmi væru nefnd.
... pað þyrfti að snúa
vörn í sókn og besta
svarið vœri betri mennt-
un lögfrceðinga, ...
Lögin um málflytjendur frá 1942
veita lögmönnum, þ.e.a.s. mönn-
um með málflutningsréttindi,
einkarétt á að flytja mál fyrir dóm-
stólunum. Öllum réttindum fylgja
skyldur og í lögunum um málflytj-
endur eru margvíslegar skyldur
Lögmannablaðiö
3