Málfríður - 15.05.1988, Síða 36

hendingu einni saman menningar-
efni sem hluta af námsefni í tungu-
málanámi. Hvers vegna í ósköpun-
um á þá frekar að lesa smásögu um
krakka í London heldur en í Prag,
Angmagssalík eða Río de Janeiro?
Spyrja má hvaða menningarsvæða
nemendur okkar eru líklegir til að
þekkja hvað minnst til.
Síðustu rök mín snerta ensku
e.t.v. nánar en hin tungumálin sem
tilheyra STÍL en flest það sem ég
segi á einnig við um önnur tungu-
mál. Hvort sem okkur líkar betur
eða verr er enska orðin e.k. heims-
mál. Nemendur okkar geta seinna
meir þurft að nota hana í samskipt-
um við t.d. Rússa, Spánverja, Jap-
ani og Guð veit hvaða þjóðir. Eigum
við þá ekki alveg eins að kenna um
menningu allra þessara þjóða á þess-
um þrem árum sem við höfum til
ráðstöfunar í grunnskóla og innan
þessara tólf skyldueininga í fram-
haldsskóla sem ætlaðar eru fyrir
enskunám? Og hvar endar það?
Væri ég að skrifa námsskrá mundi ég
alla vega ekki treysta mér til að velja
úr allri þessari menningu fyrir aðra
kennara í landinu. Ekki verður valið
auðveldara þótt maður vilji halda sig
við menningu upprunalega tungu-
málsins. Hvaðan kom t.d. enskan?
Frá Danmörku og Norður-Þýska-
landi með víkingunum? Frá Ítalíu
fyrir áhrif Rómverja, kaþólsku
kirkjunnar og endurvakningarinn-
ar? Eigum við sjálf að eyðileggja öll
rök fyrir því að kenna bandarískt
efni jafnframt hinu breska? Ef við
göngum nógu langt í röksemdafærsl-
unni þá falla um sjálf sig rök þýsku-
og frönskukennara fyrir því að
kenna þýsku og frönsku í skólum
vegna þess að þessi mál eru töluð á
mun fleiri stöðum en bara í Þýska-
landi og Frakklandi. Það væri ekki
fallega gert við félaga okkar í STÍL.
Að lokum: Afstaða mín er mild
um leið og hún er skýr. Gerum
aldrei að skyldu og strikum út sem
fyrst þau fyrirmæli sem slysast hafa
inn í námsskrá um að tungumála-
kennarar eigi að kenna um menn-
ingu og þó sérstaklega að þeir eigi að
kenna um menningu einhverrar
ákveðinnar þjóðar frekar en annarr-
ar. Látum þá og nemendur þeirra
ákveða það sjálfa.
Brennum Karþago strax.
Kveðjur frá landsbyggðinni,
menningarsvæðinu Austurlandi,
Philip Vogler
Menntaskólanum á
Egilsstöðum.
Þeir sem eru í námi þekkja fjárskort býsna
vel, sumartekjurnar hrökkva skammt og biðin
eftir námslánum getur orðið löng.
Með Skólaveltu er Samvinnubankinn fyrstur
banka með ágæta lausn á þessum vanda.
Þú þarft einfaldlega að gera við okkur samn-
ing um reglulegan sparnað á Skólabók í tiltek-
inn tíma, þannig ávinnur þú þér lánsréttindi
eftir ákveðnum reglum.
Lánstíminn er mjög sveigjanlegur og þú átt
lánsréttindin í allt að níu mánuði frá lokum
sparnaðar, þótt þú hafir tekið út innstæðuna.
Þér er einnig heimilt að safna saman láns-
réttindunum í allt að þrjú sparnaðartímabil og
ávinna þér þannig aukin réttindi.
Það borgar sig að vera forsjáll, ávaxta sumar-
launin og tryggja afkomuna næsta vexur.
Hringdu eða líttu inn til okkar og kynnxu
þér kosti Skólaveltunnar nánar.
<ólabók
i nami
............i
36