Rauði borðinn : fréttabréf alnæmissamtakanna á Íslandi - 01.12.2012, Blaðsíða 14

Í boði hjá Obama
Alheimsráðstefnan um hiv og
alnæmi var haldin í Washington
núna í sumar. Þessi ráðstefna
hefur verið haldin annað hvert ár
og þetta er í fyrsta sinn sem hún
er haldin í Bandaríkjunum, eftir
að ferðahömlum á hiv-jákvæða,
sem voru innleiddar fyrir um þ.b.
20 árum, var aflétt. Þetta voru því
mikil tímamót fyrir alla sem vinna
að málefnum er varða hiv.
Ráðstefnan var haldin í júlí og
ég fór á hana sem fulltrúi HIV-
Íslands. Þarna kom mjög margt
áhugvert fram og það er mikið að
gerast í okkar málum.
Nema hvað, þegar ég er kominn
þarna út þá barst mér bréf á
hótelið með stimpli frá embætti
Bandaríkjaforseta, um að mér sé
boðið til hádegisverðar í Hvíta
húsinu. Ég hélt fyrst að einhver
væri að djóka í mér! Svo fór ég
að skoða þetta betur og fór eftir
fyrirmælum í þessu bréfi inn á
netið þar sem ég þurfti að gefa
alls konar upplýsingar um mig,
vegabréfsnúmer og fleira. Þá fór
ég að átta mig á því að þetta væri
nú alvara.
Nei, nei. Þegar ég skráði mig á
ráðstefnuna þá var mér í sjálfsvald
sett hversu miklar upplýsingar
ég gæfi um sjálfan mig. Ég gaf
þær upplýsingar að ég hefði verið
hiv-jákvæður í aldarfjórðung
og að ég hefði unnið mikið að
forvörnum um hiv og alnæmi í
mínu heimalandi. Ég lét þess líka
getið að ég hefði alla tíð verið
opinn með minn hiv-status.
Það mættu svona 60-70 manns,
hvaðanæva úr heiminum, í
boðið – þetta var svona eins og
meðalstór íslensk fermingarveisla.
Við vorum reyndar bara tvö frá
Norðurlöndunum, ég og stalla
mín frá Finnlandi. Við sem
þarna vorum mætt áttum það
sameiginlegt að vera opin með
okkar sjúkdóm og að hafa unnið
að málefnum tengdum hiv, en
þetta fólk kom frá ýmsum löndum.
Barack Obama hafði langað að
hitta fólk sem hafði verið hiv-
jákvætt í einhvern tíma og unnið
að forvarnarstörfum.
Boðið var á síðasta degi
ráðstefnunnar og á netinu fékk
ég upplýsingar um það hvar ég
ætti að mæta og hvernig ég ætti
að hegða mér. Svo rauk ég til og
keypti mér hvíta skyrtu, slaufu og
jakka og mætti svo uppáklæddur
við svokallað East Gate við Hvíta
húsið. Það var alveg ótrúleg
öryggisgæsla þarna og mikið mál
að komast inn í bygginguna. Ég
þurfti að fara í gegnum þrefalt
öryggiskerfi; sýna vegabréfið,
fara í gegnum vopnaleit og svara
spurningum.
Það eru sennilega ekki mjög margir
Íslendingar sem geta státað sig af því að
hafa verið boðið í heimsókn í Hvíta húsið í
Washington. Það getur hins vegar Einar Þór
Jónsson, en honum var óvænt boðið í þetta
sögufræga hús af sjálfum Bandaríkjaforseta,
Barrack O´Bama. Einar Þór sagði blaðamanni
Rauða borðans undan og ofan af þessari
heimsókn.
Einar, hvernig stóð á því að
þér var boðið í Hvíta húsið?
Það hljóta nú að hafa verið
fleiri þúsund manns á þessari
ráðstefnu. Ekki fékk allt þetta
fólk boð í Hvíta húsið?
Hvernig undirbýr maður sig
fyrir boð í Hvíta húsið?
Í fyrsta lagi undraðist ég hvað
andrúmsloftið í húsinu var
afslappað og hvað allir voru
vingjarnlegir – svona þegar maður
var á annað borð kominn inn.
Það kom mér líka á óvart að
salarkynnin virtust ekkert vera
svo stór þegar inn var komið, ekki
eins stór og maður hafði kannski
ímyndað sér að þau væru í
höfuðstöðvum valdamesta manns
Bandaríkjanna. Ég gat labbað
þarna um allar stofur og virt fyrir
mér málverk af fyrri forsetum.
Ég fór upp á efri hæðina og var
þá allt í einu kominn í herbergi
sem virtist vera persónulegt
sjónvarpsherbergi Obama
fjölskyldunnar.
Hvernig er nú umhorfs inni í
þessari sögufrægu byggingu?