Víðförli - 15.11.1986, Blaðsíða 12

Biblían í veggnum
— sannur atburður
Atburður þessi gerðist á Ítalíu,
þegar appelsínutrén stóðu í blóma
og vínviðurinn teygði sig upp hlíðar
fjallanna. Múrari nokkur var að
störfum í útjaðri þorps nokkurs.
Hann var að hlaða vegg.
Kona nokkur var þar á gangi.
Hún kom að múraranum, heilsaði
honum vingjarnlega og þau töluðu
saman nokkra stund um heima og
geima. Konan tók þá upp ítalska
Biblíu og ætlaði að selja múrar-
anum hana. Múrarinn sneri sér þá
undan með fyrirlitningu. Hann
kærði sig ekkert um þessa bók.
Hann hafði enga þörf fyrir að lesa
hana.
Konan vann að því að dreifa
Biblíunni meðal manna, og hún
lagði nú fast að múraranum að taka
við henni. Hann mátti eiga hana,
endurgjaldslaust, ef hann bara vildi
taka við henni. Hún skrifaði því
nafn hans í bókina og fékk honum
hana.
Að því loknu kvaddi konan um
leið og hún hvatti manninn til að
lesa bókina.
En múrarinn var nú ekki á því.
Bókinni hafði verið þröngvað upp á
hann, og nú hafði hann fengið góða
hugmynd. Hann ætlaði að losa sig
við hana á augabragði. Hann glotti,
því að hann var sjálfur hrifinn af
hugmynd sinni. Hann losaði um
nokkra steina í veggnum, stakk
Biblíunni í vegginn og múraði yfir.
— Nú var bókin vel geymd — og nú
væri hann laus við konuna. Þessa
bók ætti enginn eftir að lesa
nokkurn tíma!
Mörg ár liðu.
Múrarinn var löngu hættur að
hugsa um Bibliuna og var búinn að
gleyma atburðinum við vegginn.
En dag einn mætti hann Biblíu-
sala, allt öðrum — og á allt öðrum
stað. Sá vildi auðvitað selja honum
Biblíu. — En múrarinn var fljótur
að afþakka hana. Hann sagðist eitt
sinn hafa eignast Biblíu, en eftir að
henni hafði verið troðið upp á sig,
hafi hann losað sig við hana og
komið henni fyrir þar sem enginn
ætti eftir að finna hana, ekki einu
sinni sá vondi.
Biblíusalanum brá við þessi orð,
og hann dró nú Biblíu upp úr tösku
sinni, opnaði hana og sýndi múrar-
anum og spurði, hvort hann kann-
aðist nokkuð við þetta nafn, sem
þar stóð.
Nú brá múraranum heldur en
ekki. Þetta var þá Biblían hans —
merkt honum. Hann hrópaði upp
yfir sig af undrun og spurði Biblíu-
salann hvernig hann hefði náð í
hana.
Og nú varð Biblíusalinn að segja
alla söguna:
Fyrir nokkrum árum hafði verið
jarðskjálfti í þorpinu þar sem múr-
arinn hlóð vegginn forðum. Þessi
maður gekk þá um og skoðaði
rústirnar til að kanna hvaða veggir
væru ónýtir og hverjir gætu staðið
áfram. Þá heyrði hann allt í einu
holhljóð, þar sem hann barði á einn
vegginn. Hann varð forvitinn, hélt
e.t.v. að hann hefði fundið falinn
fjársjóð. Fjársjóðurinn var þá
Biblía, sem kom í ljós, þegar hann
gerði gat á vegginn. — Þetta hafði
vakið forvitni mannsins, svo að
hann fór heim með Biblíuna og las.
— Þannig lærði hann að þekkja
Jesúm — og upp frá því varð það
þrá hans, að breiða út orð hans, svo
að hann hætti fyrri störfum og
gerðist Biblíusali.
Hann trúði múraranum fyrir því
að hann væri búinn að lesa þessa
Biblíu oft, og hún væri stórkostleg
bók.
Þetta vakti forvitni múrarans.
Honum fannst þetta undarleg saga,
og nú spurði hann hikandi, hvort
hann mætti eiga Biblíuna.
Biblíusalinn brosti. Hann gat
ekki neitað manninum um bókina,
sem var merkt honum! Og í hljóði
þakkaði hann Guði fyrir hand-
leiðslu hans.
Múrarinn fór heim með Biblíuna
og fór að lesa. Hann kynntist nú af
eigin raun þessum Jesú —
Biblían varð upp frá þessu
kærasti vinur hans, því að með því
að lesa hana fann hann frelsarann,
Jesúm Krist. Honum varð nú ljóst,
að það var Guð sjálfur, sem hafði
komið því til leiðar, að Biblían
komst aftur í hendur hans.
(Ljósberinn)
12 — VÍÐFÖRLI