Víðförli - 15.06.1990, Qupperneq 10

Af Prestastefnu
í lok júní síðastliðins var presta-
stefnan haldin í Reykjavík, í nýju
safnaðarheimili Dómkirkjunnar í
Iðnaðarmannahúsinu við Vonar-
stræti.
Umfjöllunarefni prestastefnu að
þessu sinni var „uppbygging prests-
ins” og var þannig reynt að taka á og
fjalla um þau efni er snerta líf, líðan
og starf prestsins.
Fyrirlesarar voru: Sr. Karl Sigur-
björnsson, sem fjallaði um efnið:
Guðfræði, nám og iðkun. Sr. Tómas
Sveinsson fjallaði um efnið: Vígsla,
von og veruleiki. Sr. Jón Dalbú Hró-
bjartsson fjallaði um efnið: Starfið,
kjör og köllun og Herbjört Péturs-
dóttir, prestsfrú á Melstað í Mið-
firði, fjallaði um efnið: Heimilið,
skyldur og skjól.
Þegar hugað var að skipulagningu
prestastefnunnar var markmiðið að
tengja svo sem kostur væri helgihald
og umfjöllun. Það var gert með því
að ætla erindunum stað í messu eða
helgistund, þannig að helgihaldið og
vinnan fléttuðust saman í eina heild.
Flestir þeir sem sóttu prestastefn-
una og sinntu henni, voru ánægðir
með þessa nýskipan og einn prestur
hafði á orði, að ánægjulegt væri að
stefnan liti nú út eins og kristnir
menn kæmu þar saman. Vitaskuld
eru þessi ummæli ýkjur, en segja þó
margt.
Þannig hefur mörgum þótt sem
sameiginlegt helgihald presta á
prestastefnu hafi ekki haft þann sess
sem þyrfti til að móta hugblæ stefn-
unnar. Því voru nú erindin römmuð
inn í helgistundir að morgni, eftir
hádegishlé og síðdegis, þar sem text-
ar og bænir tóku mið af því sem
fjallað var um hverju sinni.
Líkt og sjá má af heitum erind-
anna sem flutt voru á prestastefn-
unni, var fjallað vítt og breitt um
prestinn og prestsstarfið. Af því sem
ég hef séð af álitum umræðuhóp-
anna er ljóst að margir prestar reyna
einsemd í starfi, þeir séu svo ræki-
lega aðgreindir frá sóknarbörnum
og kollegum, að þeir líkt og þorni
upp, skorti lifandi samfélag sem
styrki grundvöll þjónustunnar. Einn
hópurinn lagði þetta til málanna í
þessu sambandi: „Hópurinn leggur.
til að myndaðar verði einingar innan
prófastsdæmanna þar sem prestar
eru skyldaðir til að hittast reglulega
og starfa samkvæmt ákveðnu ferli -
bæn, ritningarlestur, skriftir, sálu-
sorgun”. Annar hópur sagði um
þessi efni: „Bænasamfélag presta er
mikilvægt og gagnkvæm sálusorgun
þeirra nauðsynleg”.
Á prestastefnu á síðasta ári var
fjallað um safnaðaruppbyggingu,
sem ákveðið hefur verið að verði
meginmál kirkjunnar á komandi ár-
um. Uppbygging prestsins, að prest-
urinn sé þannig uppbyggður andlega
og efnislega að hann geti sinnt þjón-
ustu sinni, er vitaskuld þýðingar-
mikil forsenda í safnaðaruppbygg-
ingu. Ef presturinn rækir ekki trú
sína í trúnaði við sjálfan sig og Guð,
ef hann hefur ekki næði til að hugsa
um Guð - er hann þá ekki tómur af
því sem hann á að miðla öðrum?
Ef starfskjör prestsins eru því lík
að hann býr í Iinnulausum áhyggjum
og basli vegna afkomu fjölskyldunn-
ar sem hann ber ábyrgð á - er hann
þá fær um að upplifa gleði köllunar-
innar og gefa sig óskiptan í þau verk-
efni sem hann á að sinna? Eitthvað í
þessa veru hugsa margir prestar í dag
og reyna að hugsa sig út úr þessum
þönkum yfir í raunverulega upp-
byggingu, því uppbyggingin byrjar
heima.
Þorbjörn Hlynur
Árnason
10 — VÍÐFÖRLI